Gríma - 01.09.1940, Blaðsíða 56

54 GUÐMUNDUR ELDRI SKÁLD I ENNISKOTI
Spurði Guðmundur, hver sá anddbreiður væri.
Steinn hló þá dátt og svaraði: „Skýzt, þótt skýrir
séu, faðir minn; hver ætli sé andabreiðari en sjór-
inn“. Varð Guðmundur að láta sér þá skýringu
lynda.
Steinn bað konu þeirrar, er Þorbjörg hét, og fékk
hennar. Hún var af Víðidalstunguætt og afkomandi
Páls lögmanns. Ekki þótti hún greind og harla und-
arleg í háttum, enda var hún látin vera í fjósi og
vinna þau verk, er auvirðilegust og óþrifalegust
þóttu. Steinn hafði aðallega gengizt fyrir ættgöfgi
hennar, þegar hann fékk hennar.
Þegar þau voru í tilhugalífinu, fór Steinn eitt sinn
út í Höfðakaupstað. Þar keypti hann léreftsskyrtu
hvíta og hafði með sér að Víðidalstungu, er hann
kom að finna Þorbjörgu. Gaf hann henni skyrtuna
og sagði: „Hólkaðu þér nú í þetta á jólunum, Þor-
björg mín, eins og hitt fólkið“. Hún þakkaði honum
gjöfina og kvaðst skyldi gera það. En á aðfangadags-
kveld jóla, er hún kom úr fjósinu, fór hún í skyrt-
una utan yfir alla larfana og sat svo búin um kveld-
ið; sagðist hún gera þetta til þess að gleðja hann
Stein sinn.
Þau Steinn og Þorbjörg settu bú saman á hinu
forna höfuðbóli, Reykjum í Miðfirði. Bjuggu þau að
Ytri-Reykjum.
Svo er sagt, að ættingjar Þorbjargar kæmu að
Reykjum einhverju sinni að heimsækja þau Stein.
Voru gestirnir Páll í Víðidalstungu og prestur einn,
er var þeim náskyldur. Steinn var ekki við, þegar
þeir komu, en Þorbjörg fylgdi þeim til baðstofu og
fór síðan fram. Þeir litast um og sjá í einu rúminu
eitthvað, sem þeir héldu að væri ungbarn, og var