Gríma - 01.09.1940, Qupperneq 71

PENINGASTULDURINN f FELLI
69
andvaralausum svefni!“ Var Gísli síðan tekinn, en
ekki vildi hann meðganga. Þá var Guðmundur tek-
inn; meðgekk hann því nær undir eins, og síðan þeir
Sveinn og Eiríkur. Sá Gísli þá, að ekki dugði að
þræta lengur, og mun hann þá einnig hafa játað
sekt sína. Þýfið fannst eftir tilvísun þeirra félaga,
og var það því nær allt óeytt.
Þeir Sveinn, Guðmundur og Eiríkur munu hafa
sloppið með hýðingu, en Gísli var dæmdur til þrælk-
unar. Sagði Jón hreppstjóri { Miðhúsum, sem varði
mál hans, að ókleift væri að bæta málstað hans, þar
sem óyggjandi sannanir og játning hans lægju fyrir
því, að hann hefði rofið þak hússins og brotizt inn
til stuldarins. Sigldi Gísli til þess að taka út refsing-
una, kom aldrei út síðan, og spurðist aldrei neitt af
honum. — Systir Gísla var Steinvör, kona Jóns
Benediktssonar á Keldum. Hún dó um 1885 og hafði
þá verið blind í allmörg ár. Þegar hún var jarðsett,
gerði slíkt ofsarok á útsunnan, að elztu menn mundu
ekki annað eins. Var það lengi í minnum haft og
nefnt Steinvararbylur.
Sveinn bjó síðar lengi á Höfðaströnd, dugnaðar-
maður og góður sjómaður. — Guðmundur dvaldi
lengst af æfinnar í Fljótum og var lengi vinnumað-
ur í Haganesi. — Eiríkur, sem alltaf var kallaður
Litli-Eiríkur, dvaldi sömuleiðis í Fljótum og dó þar
háaldraður um eða laust eftir síðustu aldamót. Eng-
inn þessara þriggja manna var nokkru sinni við
hvinnsku kenndur upp frá því.
Séra Jón Hallsson þótti jafnan hinn mesti merkis-
prestur. Vorið eftir stuldinn í Felli, eða 1847, fékk
hann Goðdali, Miklabæ 1858 og Glaumbæ 1874. Hann
dó á Sauðárkróki 1894.