Perlur - 01.01.1930, Blaðsíða 22

20
CPeríur
rætur hinna tveggja fjalla, voru tvö stöðuvötn, kolgræn að lit. Á þeim
flutu stórir ísjakar, sem runnið höfðu úr skriðjöklinum. Útsýnið var
víðáttumikið og mikilfenglegt í glitrandi sólskininu: í suðri Langisjór,
í vestri Þórisvatn og í norðri Kerlingarfjöll, Hofs- og Tungnafellsjökull.
Leiðin frá Illugaveri upp að jöklinum liggur eftir breiðum
dal, sem gengur til austurs inn að Kerlingum. Til vinstri teygja sig
öldumyndaðar hæðir inn í Hágönguhraun, en til hægri liggur stór
fjallgarður með mörgum tindum, mjög eyðilegur á að sjá. — Þegar
komið var yfir Köldukvísl, var hvergi stingandi strá, og engin örnefni
báru vitni um, að þar hefðu byggðamenn komið í leitir.
Þegar ég og samfylgdarmenn mínir, Guðjón bóndi í Ási og
Gunnlaugur Driem, áttum eftir rúma 10 km. að jöklinum, stöðvaði
okkur breið gjá, Heljargjá, fyllt með úfnu, kolsvörtu apal-hrauni,
gróðurlaus, mosalaus og sandlaus (mynd nr. 2).
Árið eftir kom ég aftur að gjánni, en í þetta sinn frá Fiskivötn-
um, þar sem ég hafði dvalið nokkra daga með Guðjóni í Ási og
Pálma Hannessyni, núverandi rektor. Tuttugu tíma ferð fram og til
baka, yfir endalausa mela og sandöldur. Frá litla fjallinu, sem sézt í
baksýn á myndinni nr. 2, gátum við séð tjaldstaðinn okkar frá árinu
áður. Við uppgötvuðum einnig, að aðeins norðurendi Heljargjár var
fylltur hrauni. Þvert í gegnum hinn stóra fjallgarð og hinar miklu