Perlur - 01.01.1930, Blaðsíða 33

* CPerfur 31
Tveim iímum seinna var ég risinn úr rekkju. Ellen er líka á
fótum, er að hagræða fctum sínum, hún er komin í skóna. Nú gerðist
það, sem enn á þessari stundu, er fyrir mér sem hryllilegur draumur.
Ég stend við þvottaborðið, Ellen þarf að bregða sér inn í næsta her-
bergi, og um leið og hún opnar dyrnar sný ég mér við og lít þangað
inn. Kaldann gust leggur á rnóti mér frá gluggum, sem standa opnir
þar inni, en á löngu borði, sem stendur á miðju gólfi, sé ég að
liggur lík. Lík, kistulagt, hvítklætt með grátt skegg, lík af karlmanni.
Beinaber hnén standa upp eins og tveir reiddir hnefar, sem eru
krepptir undir líkklæðinu, en andlitið er gult og ógnarlegt. Ég sný
mér undan og segi ekki orð.
Þegar Ellen kom aftur var ég alklæddur og tilbúinn að fara.
Ég gat varla tekið atlotum hennar. Hún klæddi sig betur, hún ætlaði
að fylgja mér niður í portið, og ég lét hana koma með mér og sagði
ekki neitt. Hún þrýsti sér upp að veggnum, til þess að enginn skyldi
sjá hana og hvíslaði:
Vertu sæll þangað til næst.
Þangað til á morgun? sagði ég til reynzlu.
Nei, ekki á morgun.
Hvers vegna ekki á morgun?
Hafðu hljótt, vinur minn, ég verð við jarðarför á morgun, ættingi
er dáinn. Svona, nú veiztu það.
En hinn daginn?
Já, hinn daginn, hérna í portinu, ég skal koma. Vertu sæll.
Ég fór. ... Hver var hún? Og líkið? Þessir krepptu hnefar
og ógeðslegu hæðnisdrættir í hangandi munnvikunum! Eftir tvo daga
myndi hún bíða mín aftur; átti ég að koma?
Ég arka beint niður á kaffi Bermina og bið um bæjarskrána;
ég slæ upp á Gamla konungsvegi nr. þetta og þetta, — gott, ég finn
nafnið. Ég bíð stundarkorn þangað til morgunblöðin koma og helli
mér yfir þau, til þess að skoða dánarauglýsingarnar, — gott, ég finn
líka hennar, þá fyrstu í röðinni, með feitu letri: Maðurinn minn dó í
dag eftir langa legu, 53 ára gamall. Auglýsingin var dagsett í fyrradag.
Ég sit langa stund og velti því fyrir mér. Maður á konu, hún
er þrjátíu árum yngri en hann, hann fær langvinnan sjúkdóm og dag
nokkurn deyr hann.
Og ekkjan unga kastar mæðinni.