Perlur - 01.01.1930, Blaðsíða 23

CpQrfur
*
21
fj/a STísfeivölnum
Sonicnaií
sandöldur náði hún næstum niður að Fiskivötnum, aðeins klukkutíma
reið þaðan hvarf hún smátt og smátt í sandinn. Heljargjá er um
20—25 km. löng, sunnan til sandorpin, miðstykkið eins og djúp
sprunga gegnum fjallgarðinn, oftast nær fyllt með sandi, og norður-
endi hennar fullur af hrauni. Að líkindum er þetta sprunga eftir jarð-
skjálfta, engin eldgjá.
Einkennilegt og mikilfenglegt var það tíma eftir tíma að fylgja
gjá þessari, sem hefir megnað að kljúfa heilan fjallgarð. Og á slíkum
ferðum eru atburðirnir svo margbreytilegir og landslagið svo mismun-
andi, að það er vandi að velja, hvað maður á helzt að segja frá
slíkum ferðum, eða hvað hafi haft mest áhrif á mann. Hinar löngu
ferðir á hestbaki um bjartar sumarnætur, í hinni djúpu einveru og
kyrð, eru ef til vill dýrðlegustu endurminningarnar frá ferðum í ör-
æfum. Ekkert getur líkst hinni tignarlegu og áhrifamiklu þögn.
Kvöld eitt reið ég frá Bjallavaði við Tungnaá niður að Múla á
Landi. Ég var einn með fjóra hesta. Frá fjalli einu litlu, sem kallað
er Einbúi, horfði ég út yfir hið þungbúna Hrauneyjahraun, til að
skyggnast um eftir leið milli hraunsins og sandbreiðanna. Sólin var
enn á lofti og logn og blíða hvíldi yfir náttúrunni. Eftir því sem
sólin lækkaði, féll fegurri blær yfir landslagið. Ég hafði ætlað mér
að dvelja um nóttina í Áfangagili, en nóttin var svo yndisleg, að ég