Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Blaðsíða 7

Heymleysingjar em ekki í aðstöðu
til að tjá sig, svo að eftir sé tekið. Þeir
verða að hafa baráttumenn fyrir sig,
fulla af eldmóði og útsjónarsama, sem
hafa kraft til að berjast.”
- Hvert var lielsta baráttumálið
sem þú beittir þér fyrir?
“Stærsta ósk þeirra var að fá
táknmálsprest. Fyrst áttaði ég mig
ekki á, hve mikils virði prestsþjón-
ustan er þeim, en margar ferðirnar fór
ég niður á biskupsskrifstofu. Það var
Pétur Sigurgeirsson biskup sem kom
málinu í gegn. Nú njóta þeir þjónustu
séra Miyako Þórðarson og gætu ekki
án prests verið.”
- Ef þú œttir að tiltaka það sem
heyrnleysingjar glíma helst við?
“Málið geta þeir aldrei lært á
eðlilegan hátt.
Röddin getur aldrei orðið eðlileg.
Oöryggið - að heyra ekki og hafa
því óvirkt aðvörunarkerfi.
Geysileg fötlun er líka að geta ekki
notið tónlistar, eins og hún er stór
þáttur í samneyti manna.”
Vilhjálmur segir mjög margt
jákvætt hafa komið fram síðan hann
og strákarnir hans voru að glíma við
þessi vandamál.
“Nú er kominn feykilega góður
sérbúnaður, eins og textasími, dyra-
bjalla, eldvörn og vekjaraklukka.
Tækniframfarir eins og símbréfið,
tölvubréfið og Netið koma sér
afskaplega vel fyrir heymarlausa. Og
margir þeirra eru mjög hæfir á þessu
sviði. Stórt skref var líka tekið, þegar
táknmálsfréttir urðu fastur liður í
sjónvarpinu.”
Ekki er allt neikvætt við að vera
heyrnarlaus. Afar merkilegt er að
Vilhjálmi finnast ýmsir þættir í mann-
legum samskiptum þróast jákvæðar
hjá heymarlausum en fólki sem hefur
öll skynfæri óskert.
“Þessi hópur hefur svo ríka þörf
fyrir að hittast, að þeir horfa framhjá
vanköntum annarra. Þeir kunna
virkilega að meta hvom annan. Ég hef
aldrei orðið var við áreiti í annars garð
hjá heyrnleysingjum.”
Víða valinn
til forystu
Vilhjálmur er vinsæll forystu-
maður. Síðastliðið sumar tók hann við
formennsku í Reykjavíkurdeild
Landssambands hjartasjúklinga.
Ekki þarf annað en horfa á Vil-
hjálm, hlusta á hann tjá sig, svara
Lottóhatturinn.
fyrirspumum í síma - til að skynja að
hér situr maður sem kann að beita sér.
- Hver er galdurinn við að vera
góður forystumaður í félagasam-
tökum?
“Ég á nú ekki svar við því, en
hallast persónulega að því að hafa
stutta, hnitmiðaða fundi, - undirbúa
þá vel, - fylgja málunum síðan vel
eftir.
Nýlega stóð Félag hjartasjúklinga
á Reykjavíkursvæðinu fyrir almenn-
um fræðslufundi á Hótel Sögu. Þar
voru “pípulagnir í kringum hjart-
að”teknar fyrir. Ragnar Daníelsen
læknir sýndi “stíflað rör” hjá hjarta-
sjúklingi fyrir aðgerð, og allt í einu
“nýja lögn” eftir aðgerð. Svona á að
útskýra fyrir fólki í auðskiljanlegu
myndmáli!
A fundum um alvarleg málefni á
alltaf að vera tími fyrir léttmeti eða
brandara. Þama las Karl Guðmunds-
son leikari sögu um Jón Prímus og í
kaffihléinu spilaði Arni Elfar. Fund-
urinn átti að standa í 2 tíma, en 5
mínútna seinkun varð, sem mér fannst
of mikið. Fundargestir eiga að geta
treyst boðuðum fundartíma.”
- Hvenœr fórstu að finna fyrir
hjartatruflunum ?
“Á árinu 1990 fór ég að finna fyrir
mæði og hjartagangtruflunum, og var
skorinn upp í byrjun árs ’91. Ég var
svo heppinn að þetta fannst áður en
ég fékk hjartaáfall, svo að hjarta-
vöðvinn varð ekki fyrir skemmdum.
Strax og sjúkdómurinn uppgötv-
aðist fór ég að kynna mér starfsemi
landssamtakanna og leist svo vel á að
ég gekk í félagið. Ég hef alltaf verið
svo félagslega sinnaður,” Vilhjálmur
hlær.
- Ertu ánœgður með starf
samtakanna?
“Ég tel okkur vera á réttu róli.
Landssamtökin hafa alltaf staðið við
bakið á hjartalæknum. Hafa gefið
lækningatæki í stórum stíl og veitt
miklum og góðum fróðleik út í
samfélagið, leiðbeint fólki hvernig
það á að verjast sjúkdómnum. Frétta-
bréfið okkar er fullt af fróðleik. HL
stöðin er rekin að miklu leyti fyrir
tilstilli samtakanna. Margir hópar
njóta þar góðrar leiðsagnar, og þótt
það heiti leikfimi sem þar er stunduð,
þá er sérstaklega fylgst með hverjum
og einum. Þannig standa samtökin
fyrir bæði fyrirbyggjandi og læknis-
fræðilegum aðgerðum.
Við reynum að styðja við ríkis-
valdið að veita sem besta þjónustu á
þessu sviði - og aðstoða við að verjast
sjúkdómnum. Árangur hér á landi er
talinn stórkostlegur. Við viljum að
Islendingar verði áfram í hópi bestu
þjóða með varnir gegn hjartasjúk-
dómum.”
- Getum við það ekki?
“Við verðum enn að sækja í okkur
veðrið og fylgjast með á öllum
sviðum”.
Að mega verða
eldri borgari
Sjálfur segist Vilhjálmur vera að
komast á aldur, og sá tími skammt
undan að hann hætti að stjórna
Lottóinu.
“Vinnan hefur verið allt mitt líf.
Eftir hjartaaðgerðina fór ég í
endurhæfingu á Reykjalund. Ellefu
vikum síðar var ég kominn aftur til
vinnu. Allt stóðst sem læknamir höfðu
sagt mér. Ég þekki ekkert annað en
að vinna,” segir Vilhjálmur sem hefur
unnið sleitulaust í heil 50 ár.
Vilhjálmur er spenntur að eiga
frjálsari tíma framundan. Hann hefur
tekist á við mál af ýmsu tagi og gæti
hugsað sér að vinna frekar að þeim.
“Til þess að mega verða eldri
borgari, hlýt ég að gera allt til að
viðhalda góðri heilsu. Alltof fáir gera
sér grein fyrir, hvað þeir geta sjálfir
haft mikil áhrif á heilsu sína. Það
þýðir ekki að kvarta, ef maður reynir
ekki að bæta hana. Sjálfur lifi ég gegn
betri vitund,” segir Vilhjálmur sem er
þéttholda,“er of linur við mig í mat,
þótt ég sé að reyna að stilla mig inn á
grænmeti, er heldur ekki nógu dug-
legur að ganga. Samt er ég fullur af
SJÁ NÆSTU SÍÐU
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
7