Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Qupperneq 38

ALNÆMIS S AMTÖKIN
Á ÍSLANDI10 ÁRA
Alnæmissamtökin á íslandi
áttu 10 ára afmæli í desem-
ber sl. Það varð ritstjóra til
nokkurrar umhugsunar hversu hrað-
fleygur fugl tíminn er, því svo skammt
þykir honum síðan þeir Arnþór
Helgason mættu saman á stofnfund
samtakanna og fylgdust þannig grannt
með því hversu fyrstu sporin voru
tekin, hikandi og óviss máske í fyrstu
en fljótt komst þar á festa góð. Eitt
gæfuatriða góðra var það hversu þar
valdist til forystu ágætt fólk með hana
Auði Matthíasdóttur í broddi fylking-
ar, enda tókst þessu góða fólki undra-
fljótt að ná tryggri fótfestu fyrir
félagið og voru þó fordómar hvar-
vetna á fleti fyrir. En nóg um það.
28. nóv. sl. héldu samtökin upp á
afmælið í Ráðhúsinu í Reykjavík með
annars vegar merkri sýningu úr sögu
samtakanna og svo einnig með hátíð-
legri athöfn og góðu málþingi með
glöggum ræðum.
Formaður Alnæmissamtakanna,
Ingi Rafn Hauksson setti sam-
komuna og bauð fólk velkomið.
Hann minnti í ávarpi sínu á hinar
miklu mannfórnir sem færðar hefðu
verið á altari þessa hræðilega sjúk-
dóms og minntist þeirra mörgu góðu
félaga um leið sem lotið höfðu í lægra
haldi. Fulltrúi ráðherra, Ragnheiður
Haraldsdóttir, flutti kveðjur ráðherra
og minnti á hve mikið hefði áunnist á
svo skömmum tíma þó.
Miklar framfarir í þekkingu og
lækna - sem lyfjavísindum hefðu sagt
til sín. Hún minnti á fordómana,
hversu erfitt hefði verið að mæta þeim
í upphafi. Það hefði í raun þurft
óvenjulegt þrek og kjark til að stíga
fram á sviðið.
En þekkingin væri hvergi nærri
einhlít, það hefðu viðhorfskannanir
sýnt. Saga samtakanna þó ekki væri
löng hin merkasta. Betur þyrfti að
lýsa inn í samfélagið og samstilla
kraftana betur. Minnti á hina læknis-
fræðilegu ávinninga. Nýrri sókn
þyrfti að beina að ungu fólki sem væri
ekki ljós hin mikla hætta. Oskaði
samtökunum hins vegar þess að
verkefni þeirra mættu sem minnst
verða með tilliti til þeirra ávinninga
sem þegar hefðu orðið staðreynd.
Auður Matthíasdóttir fyrsti
formaður samtakanna flutti svo
ávarp. Hún sagði stofnun þessara
samtaka hafa verið sér mikið hjartans
mál. Þá hefði í raun nær allt verið
ógert m.a. alltof lítil fræðsla og síðan
hefði starf félagsins allnokkuð farið í
stuðning við smitaða til ferðalaga m.a.
erlendis, létta þeim þannig erfiða og
oft of skamma lífsgöngu. Auður taldi
að samtökin þjónuðu í dag hlutverki
sínu eins og til hefði verið stofnað.
Hún lagði áherslu á upplýsingagjöf
sem allra besta til unga fólksins. Lýsti
sýninguna opnaða. Þá söng Bryndís
Blöndal nokkur lög við undirleik
Aðalheiðar Þorsteinsdóttur og gladdi
geð okkar en Bryndís er félagi í sam-
tökunum.
Hinu eiginlega málþingi stýrði svo
Ragnheiður Guðmundsdóttir djákni.
Fyrstur talaði Ólafur Ólafsson
landlæknir og kvað 35 milljónir
sýktar í heiminum þar af 95% þeirra í
vanþróuðum löndum.
Hann sagði að þó enn væru ekki
til lyf sem læknuðu, hefði ástandið þó
ólíkt dekkra verið um það leyti sem
farið var að huga að stofnun samtak-
anna. Nærri léti að forspá hefði verið
svo skelfileg um útbreiðslu og áhrif
að meginþorri Islendinga hefði átt að
vera dauður um aldamót. Fyrst og
fremst þyrfti að koma fræðslu að til
hinna fáfróðu, til hinna illa settu, en
þar væri ólæsið í vegi sem hefti virka
fræðslu í vanþróuðum ríkjum. í
Bandaríkjunum er um að ræða næga
þekkingu, en þar er glannalegur lífs-
stíll hinn dökki blettur.
Samhjálp og veitt aðstoð skiptir
mestu.
Mikilvæg fræðsla í skólum, en
þyrfti einnig að ná til vinnustaða.
Hann lagði megináherslu á það að
löggjöfin yrði að samhjálp sniðin og
ríkið fjármagnaði heilbrigðisþjón-
ustuna. En umfram allt þyrfti að halda
baráttunni áfram.
Eyrún Jónsdóttir form. Félags
framhaldsskólanema flutti ávarp um
viðhorf ungs fólks til alnæmis. Hún
kvað miklu meiri áherslu hafa verið
lagða á fræðslu í skólum og félags-
miðstöðvum á árunum '94- "96 en nú,
nú væri nær engin umræða hér að
lútandi og viðhorfið “þetta kemur ekki
fyrir mig” alltof mikils ráðandi.
Sigurlaug Hauksdóttir félagsráð-
gjafi talaði næst um unglinga og
alnæmi. Helmingur þess fólks sem
smitast í heiminum í dag eru ungling-
ar, líka sama hlutfall hér á landi. Hún
38