Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1999, Síða 41

örugglega, eftir því sem hún sannaði
sig betur. Meðaltal gesta er nú fjórir
dag hvern og þær gerðu sér vissulega
grein fyrir því að þetta tæki tíma.
Þær sögðust vera að fara af stað
með kvennahóp m.a. til að fara í
gönguferðir, fara á söfn o.s.frv.
Þar er Sigurlaug Sveinsdóttir drif-
fjöður en hún starfar fyrir Sjúkravini
í Kópavogi. Þessi hópur á fyrst um
sinn að hittast á fimmtudögum. Þama
kemur fólk á eigin forsendum, er með
þessu að rjúfa sína félagslegu ein-
angrun, fær aðstöðu bæði í félagsskap
og út af fyrir sig, fær sér mat í hádeg-
inu, nýtir listaaðstöðuna og þannig
mætti svo áfram telja.
Aðalatriðið er að fólk viti að það á
völ þessa og auðvitað vilji þá notfæra
sér þessa afbragðsaðstöðu.
Þær kynntu svo fyrir okkur slökun-
ardiska tvo, slökun og sjálfstyrking og
slökun og vellíðan, sem Sigríður
forstöðukona hefur einmitt lesið inn
á í Dvöl og eru diskamir vel nýttir m.a.
spila gestir þá í listaherberginu sér til
hugarfróar og styrkingar við iðju sína
nú eða þeir svo beinlínis við slökun
nýttir vel.
Við Helga sem kemur þarna eðli-
lega oft áttum þama ágæta stund
og aftur barst talið að færðinni, því
einhverra hluta vegna hafði ekki verið
hreinsað frá í innkeyrslunni, en það
töldu þær eiga að standa til bóta, enda
bæjarstarfsmenn látnir vita. Ritstjóri
þakkar veitular viðtökur og vermandi
hlýju þeirra ágætu kvenna sem þarna
ráða ríkjum svo og allan fróðleik sem
fenginn var.
Helgu vinkonu minni Þorleifs er
fylgdin þökkuð, en Helgu skilaði ég
heilu og höldnu yfir í Félagsmála-
stofnun aftur og með henni fylgdu
kærar kveðjur til hans Hrafns, eða
Krumma eins og hann svo oft kallar
sig. Svo vildi hins vegar til að úti í
einu trénu hjá Dvöl kúrði í rólegheit-
um krummi einn sem mjög er gæfur
og elskur að heimkynni sínu og hver
veit nema hann sé með sama bjarta
baráttuandann og nafni hans Sæm-
undsson geymir. Dvalargestum sem
húsráðendum í Dvöl er allra heilla
ámað.
Megi það verða ágætt athvarf sem
allra flestum sem á þurfa að halda að
eiga þar dálitla dvöl.
Helgi Seljan.
S
I garði konu
minnar
Guðjón Sveinsson rithöfundur á Breiðdalsvík, sem áður hefur
komið við sögu Fréttabréfs ÖBÍ með hið ágætasta efni, gaf
út á liðnu ári ljóðabók sem heitir: I garði konu minnar. Bókiner
tileinkuð öllu skógræktarfólki og öðm fólki er ann ræktun og
óspilltu umhverfi. Hér á eftir eru birt sýnishorn bókarinnar, valin
af ritstjóra.
Til skóganna
í helgidóm skóganna finnum við liti og líf
laufþyt í greinum, alheimsins guðamál.
Leitaðu þangað, ó, sál, er angrar þig allt
í öngstræti komin þín viðkvæma brothætta sál.
Framtíð vors heims er falin í skóganna vernd
feigð býr í hugvitsins gálausu, drottnandi feikn.
Hið ósvífna vald með dramblæti, daga og ár,
dregur á bláhvelin ógnþrungin voðateikn.
Á bókfelli dýrasta lögmál lífsins er geymt
lýsandi orð sem vernda á fjöregg þitt jörð:
Geymið þann auð sem eyða ei mölur og ryð.
Erindi lífsins sem oss ber að standa um vörð.
Kveðið við skóginn
Haustbleiki skógur
harpan þín syngur
húmdökkan næturóð.
Gulbleikri blæju
bregður yfir
bjarkanna sumarljóð.
Vaggaðu mér með
vindhörpu þinni
inn á vetrarins hvítu slóð.
Haustbleiki skógur
hjarta mitt sefa
þín hljóðlátu rökkurstef.
Aleinn ég hvíli
í aspanna flosi
endurminningar gref
við rætur þess skógar
sem raulaði forðum
um rismál við tjarnarsef.
Vökuljóð
í vökudraumi
vindsveipar
á vatnsins
skáhalla fleti
fetar sig þá
lína dagsbirtu
brýtur upp húm
í óhlutbundin form
fagurblárra djúpa
hugskot heillar ævi
blæs að glæðum
ilmandi
morgunkaffis.
Guðjón Sveinsson.
Megið þið eins og ritstjóri njóta vel ljúfra ljóða og
umhugsunarverðra um leið.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
41