Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2002, Blaðsíða 4

FRÁ RITSTJÓRA
Tímarit Öryrkjabandalags-
ins birtist nú lesendum
með breyttu útliti. Nafnið
er einnig annað. Ritnefnd-
inni þótti heitið „Fréttabréf’ ekki
lengur hæfa þessu blaði enda hefur
það fyrir löngu fengið á sig svipmót
tímarits. Þá var einnig ákveðið að
prenta allt blaðið í lit og gefa það út
fyrst um sinn þrisvar á ári.
Frá og með síðasta tölublaði var
ætlunin að skipta blaðinu upp í
ákveðna efnisþætti. Af ýmsum
ástæðum sem verða ekki tilgreindar
hér tókst þetta ekki alveg sem
skyldi. Til dæmis lenti yfirlitsgrein
Ólafar Ríkarðsdóttur um sögu
Öryrkjabandalagsins aftarlega í
blaðinu í stað þess að vera næst á
eftir grein ritstjóra eins og til stóð.
Hitt var öllu lakara að ekki birtist
rétt mynd með greininni. Ritnefnd
þykir þetta miður.
A haustdögum kom til liðs við
okkur nýr starfsmaður, Kolbrún
Þorsteinsdóttir. A fámennum vinnu-
stað eins og skrifstofu Öryrkja-
bandalags Islands verður hver að
taka til höndunum við þau verk sem
að hendi ber þótt starfssvið fólks sé
að vissu leyti afmarkað. Kolbrún
aflar efnis í blaðið ásamt ritstjóra og
sér þess nú þegar stað í þessu fyrsta
tölublaði ársins.
Tœknin í þágu allra
I þessu tölublaði verður sjónum
m.a. beint að aðgengi. Skammt er
síðan aðgengisumræðan beindist
einkum að hagsmunum hreyfihaml-
aðra. Talsvert hefur áunnist í barátt-
unni fyrir bættu aðgengi þeirra en
betur má ef duga skal. Enn er of
algengt að fyrirtæki séu óaðgengi-
leg. Ófullnægjandi salernisaðstaða
verður til þess að maður í hjólastól
getur ekki stundað vinnu og þrep á
víð og dreif valda hinu sama. Fyrir
nokkrum árum vakti þjóðarathygli
þegar innrétta þurfti sérstakt salemi
í einu ráðuneyti landsins vegna þess
að kona hafði sest í ráðherrastól.
Þess er hins vegar sjaldnast getið að
slíkt aðstöðuleysi hefur hindrað
margan hreyfihamlaðan manninn í
því að ráða sig til hentugra starfa.
ARNÞÓR HELGASON
Það er undarlegt að flokkur,
sem hefur fólk í fyrirrúmi sem
eitt af sínum helstu
stefnumálum, skuli um þessar
mundir ekki hafa meiri áhrif í
ríkisstjórn þegar um velferðar-
mál er að ræða. Þeir fjármunir
sem Sjálfstæðisflokkurinn hafði
forgöngu um að svipta ríkissjóð
með lækkuðum sköttum á þing-
menn, ráðherra og aðra þá sem
eru hærra launaðir hefðu betur
nýst til úrbóta í almannatrygg-
ingakerfínu. Nú á þessu ári,
sem er aðfararár alþingiskos-
ninga, sjá ráðamenn vonandi að
sér og taka upp eðlilegt samráð
við samtök fatlaðra eins og
ríkisstjórnir tíðkuðu fyrir
stjórnarskiptin sumarið 1991.
Víða eru fyrirtæki og stofnanir við
fjölfamar verslunargötur hér á landi
óaðgengileg fólki í hjólastól. Sums
staðar kemur eitt þrep í veg fyrir að
fyrirtæki geti veitt öllum þá þjónus-
tu sem annars stendur til boða. Ef til
vill skortir viðurlög hér á landi til
þess að einhverjar framfarir verði í
þessum málum.
Þá veldur óaðgengileg tækni
stöðugt fleira fólki erfiðleikum á
ýmsum sviðum. Framleiðendur hug-
búnaðar og raftækja hafa nú vaknað
til vitundar um að fatlað fólk sé hluti
af markaðinum. Slagorð Evrópu-
samtaka fatlaðra, „Hönnun handa
öllum” á þar drjúgan hlut að máli.
Meginmarkmið þessarar stefnu er að
tækninýjungar létti öllum lífið en
einangri ekki sumt fólk. Þetta á jafnt
við um ýmis heimilistæki sem hug-
búnað. Á næstunni verða heim-
ilistæki bæði með talgervli og
tölvuskjá algeng og tala þau þá
íslensku. Hið sama verður upp á ten-
ingnum í hugbúnaði. Hann verður
þýddur í ríkara mæli en nú og fólk
getur ráðið því hvort það stjómar
tölvunum með mús, lyklaborði eða
mannsröddinni einni saman. Þannig
verður komið til móts við þarfir
flestra.
Þá er í þessu tölublaði dálítið
fjallað um málefni lesblindra.
Sá hópur á mjög undir högg
að sækja hér á landi og sérstaða hans
hefur ekki verið viðurkennd. Les-
blint fólk fær ekki aðstoð til tölvu-
kaupa og litla fyrirgreiðslu hjá öðr-
um stofnunum en grunnskólum og
Blindrabókasafni íslands. Þjónusta
safnsins er forsenda þess að lesblint
fólk geti stundað nám á öllum
skólastigum. Samvinna Háskóla
íslands og Blindrabókasafnsins um
málefni lesblindra á sér alllanga
sögu og er þessum stofnunum til
sóma. En lesblindir þurfa sjálfir að
efla með sér samstöðu og hasla sér
völl sem hópur einstaklinga sem býr
við tiltekna fötlun. Það hafa les-
blindir gert á öðrum Norðurlöndum
og skipað sér í raðir fatlaðra.
Samskipti
stjórnvalda við ÖBI
Öryrkjabandalag Islands hefur
jafnan átt gott samstarf við stjóm-
völd á hverjum tíma um ýmis mál.
Þó fer ekki hjá því að ágreiningur er
um margt. Á síðasta ári neyddist
bandalagið til þess að höfða tvö mál
gegn stjórnvöldum í kjölfar öryrkja-
dómsins svo kallaða. Fyrra málið
beindist að því að fá afhent minnis-
blað forsætisráðherra til starfs-
hópsins margfræga sem hjálpaði
stjómvöldum að fara ekki að dómn-
4