Dagblaðið Vísir - DV - 31.01.2020, Blaðsíða 12

12 31. janúar 2020FRÉTTIR
P
aul Ragnar Smith varð fyrir líkams­
árás fyrir utan heimili sitt árið 2012,
þá 71 árs gamall. Hann kveðst hafa
þjáðst af miklum líkamlegum kvöl­
um í kjölfarið og ekki hlotið bót meina
sinna. Hann kærði árásina til lögreglu
en málið var fellt niður. Árásarmaður­
inn, Guðmundur Freyr Magnússon, var á
dögunum handtekinn í Torrevieja á Spáni
vegna gruns um að hafa orðið sambýlis­
manni móður sinnar að bana.
„Ógnandi, skuggalegur og hræðilegur“
Paul Ragnar og eiginkona hans, Darlene
Smith, búa í fjölbýlishúsi í Breiðholti. Guð­
mundur Freyr bjó í húsinu um nokkurt
skeið. Paul segir árásina hafa átt sér stað í
janúar 2012, einungis nokkrum dögum áður
en tvíburar þeirra hjóna komu í heiminn.
Paul segir að þeim hjónum, og öðrum
íbúum í húsinu, hafi staðið mikil ógn af Guð­
mundi. „Framkoma hans var þannig að ég
vissi aldrei hvort hann myndi drepa mig eða
ekki þegar ég mætti honum. Hann var búinn
að hræða konuna mína margsinnis, hún var
svo óróleg og hrædd að það varð til þess að
hún missti fóstur. Hann var alltaf svo ógn­
andi, skuggalegur og hræðilegur. Hún var
stöðugt að mæta honum í kjallaranum þegar
hún fór þangað með þvottinn, og hún var
skelfingu lostin. Nánast í hvert einasta skipti
sem ég sá hann var hann gjörsamlega út úr
heiminum af eiturlyfjaneyslu. Hann var alltaf
á einhverju. Hann bjó þarna með fleira fólki
af sama sauðahúsi, þetta var misindisfólk.
Ég sá um ruslið fyrir minn stigagang, rusla­
geymslan var alltaf öll út í nálum.“
Paul segir að þeim hjónum, og öðrum
íbúum í húsinu, hafi staðið mikil ógn af Guð­
mundi Frey. Mynd: Eyþór Árnason.
Paul segir að á sínum tíma hafi þau hjón­
in ákveðið að fjárfesta í afar vandaðri AEG­
­þvottavél og setti það stórt skarð í heimilis­
bókahaldið enda voru þau bæði tekjulág.
„Við þurftum að geyma þvottavélina í kjall­
aranum því ekki var pláss fyrir hana í íbúð­
inni. Einn daginn var vélin horfin.“
Nokkru síðar ræddi Paul við annan íbúa
í húsinu sem kvaðst hafa staðið úti á svöl­
um og horft á Guðmund Frey bera þvotta­
vélina út. „Þeir áttu í einhverjum útistöðum
og Guðmundur öskraði víst á hann og
spurði hvort hann hefði ekki séð menn flytja
þvottavél áður. Ég tilkynnti þjófnaðinn til
lögreglunnar en það var ekkert gert, þeir
töluðu aldrei við hann. Þetta var gríðarlega
mikill missir fyrir okkur, enda vorum við að
berjast í bökkum.“
Paul segir að undir lokin hafi þau hjónin
ekki séð sér annað fært en að flytja, og settu
þau íbúðina sína á sölu. „Við vorum hreinlega
að flýja þetta ástand.“
Missti meðvitund við höggið
Að sögn Pauls átti árásin sér stað í janúar
2012. „Ég var að koma heim eftir að hafa far­
ið í matvörubúð. Ég opnaði skottið á bílnum
og var að taka út pokana þegar ég sá hann
koma út úr húsinu, hann var alveg greinilega
undir einhverjum áhrifum. Hann skjögraði
rakleitt í áttina til mín og öskraði á mig,
eitthvað um að ég hefði verið að nota kon­
una mína sem þræl og að ég hefði verið að
láta hana vinna fyrir mig, sem var auðvitað
bara haugalygi. Hann réðst á mig og ég fékk
svakalegt högg á gagnaugað. Höggið var það
mikið að ég missti meðvitund. Hann var eins
og naut í laginu, líklega eftir allar þessar lyft­
ingar á Hrauninu. Hann var eitt stórt vöðva­
fjall. Ég var ekkert nema gamall og veikur
maður, ég átti ekki möguleika á að verjast
honum.“
Paul segir vitni hafa verið að árásinni. Eitt
þeirra hafi síðar lýst því fyrir honum að Guð­
mundur Freyr hefði því næst sparkað í síðuna
á honum og bakið af öllu afli, margsinnis.
„Hann sparkaði í mig aftur og aftur og aft­
ur, áður en hann flúði út í bíl og keyrði í burtu.
Þarna var búið að svipta hann ökuréttindum
til lífstíðar. Mér skilst að hann hafi síðan öskr­
að: „Ég drep þig næst þegar ég sé þig!““
Paul gagnrýnir vinnubrögð lögreglu í mál­
inu og segist hafa mætt algjöru áhugaleysi.
Mynd: Eyþór Árnason
Paul segir eitt vitnanna hafa hringt
á lögreglu sem kom stuttu síðar, þegar
Guðmundur Freyr var horfinn. „Þá var ég að
vakna úr rotinu. Ég var skelfingu lostinn og ég
gat tæplega staðið, verkirnir voru svo mikl­
ir. Það var eins og þeir hefðu ekki minnsta
áhuga á þessu.“
Paul segist hafa nefnt nafn árásarmanns­
ins við lögreglumennina og bent þeim á að
viðkomandi væri „landsfrægur stórglæpa­
maður“ sem fyrir ekki svo löngu hefði kveikt
í húsi og næstum valdið dauða fólks. Það
virtist ekki hafa haft nein áhrif. „Lögreglu­
mennirnir, þeir stungu eitthvað saman nefj­
um og svo fóru þeir bara og ég heyrði ekkert
meira í þeim,“ segir Paul.
„Ég hef glímt við kvalir út af þessu í mörg
ár. Nokkrum dögum eftir þetta eignaðist
konan mín tvíburana okkar, ég var uppi á
fæðingardeild og gat varla staðið fyrir verkj­
um. Ég er ekki ennþá búinn að jafna mig, ég
er ekki ennþá búin að vinna úr þessa. Ég er
ekki maður sem þolir svona.“
Gafst upp á endanum
Guðmundur segist hafa kært árásina til lög­
reglu á sínum tíma.
„Ég fór og gaf skýrslu og beið svo í marga
mánuði en ekkert gerðist. Loks hringdi ég
nokkrum sinnum á skrifstofu lögreglustjóra
og fékk þau svör að það ætti að „athuga mál­
ið.“ Svo var mér sagt að ég myndi fá sent bréf
með niðurstöðu. Loks fékk ég sent heim til
mín bréf þar sem stóð að lögreglustjóraemb­
ættið hefði fellt niður málið, án frekari skýr­
inga. Mér var sagt að ég gæti fengið mér lög­
mann og mótmælt þessari ákvörðun. En ég
átti bara ekki krónu og ég hafði engan veginn
efni á að borga lögmanni. Ég vissi að ég ætti
enga möguleika og ég gafst upp þarna.“
Paul segist aldrei hafa fundið fyrir verkjum
í baki fyrr en eftir árásina. Mynd: Eyþór Árna­
son
Paul segir að fyrir árásina hafi hann aldrei
fundið fyrir bakverkjum en eftir árásina hafi
hann þurft að glíma við heiftarlega bak­
verki á hverjum degi. Hann hafi alla tíð
verið nokkuð vel á sig kominn líkamlega.
Hann starfaði á árum áður sem flugmaður
hjá Flugfélagi Íslands og Loftleiðum og síð­
ar sem míkrófilmusérfræðingur hjá banda­
ríska sjóhernum á Keflavíkurflugvelli.
Síðar varð hann yfirkerfisfræðingur hjá
Landssímanum og starfaði þar til ársins
2004, en þá hætti hann alveg að vinna.
„Þegar ég var að vinna hjá Landssíman­
um þá var ég stöðugt að rogast með þungar
og stórar tölvur upp og niður stiga og út í bíl.
Ég var mjög heilsuhraustur og það var aldrei
neitt að bakinu á mér.“
Paul segist hafa gengið á milli lækna
en það hafi gengið erfiðlega að finna hvað
ami nákvæmlega að. „Í dag er ég hálfpart­
inn búinn að missa alla lífsgleði út af þess­
um kvölum.“
Ekkert heilagt
Þann 13. janúar síðastliðinn greindu ís­
lenskir og spænskir fréttamiðlar frá því að
Guðmundur Freyr hefði verið handtekinn
í Torrevieja eftir að hafa ruðst inn á heimili
móður sinnar og sambýlismanns hennar.
Hann er grunaður um að hafa orðið sam­
býlismanni móður sinnar að bana.
Meðfylgjandi myndir birtust af Guðmundi
Frey á spænskum fréttamiðlum.
Í fjölmiðlum hefur verið greint frá því að
til átaka hafi komið milli mannanna sem hafi
lyktað með því að Guðmundur Freyr hrinti
stjúpföður sínum á glugga. Samkvæmt heim­
ildum DV leikur hins vegar mikilli vafi á því
að um átök hafi verið að ræða heldur hafi
Guðmundur Freyr mögulega ráðist á mann­
inn sem ekki hafi haft bolmagn til að verja
sig. Hlaut maðurinn skurði af glerbrotum
og varð fyrir það miklum blóðmissi að hann
lést. Einnig hefur komið fram í erlendum fjöl­
miðlum að stungusár hafi fundist á hinum
látna sem ekki verði rakin til glerbrotanna úr
rúðunni.
Guðmundur Freyr á sakaferil að baki
en árið 2007 var hann dæmdur í þriggja og
hálfs árs fangelsi fyrir íkveikju í Þorlákshöfn
þar sem kona og tvö börn voru hætt komin.
Hann hefur einnig verið sakfelldur fyrir um­
ferðarlaga­ og fíkniefnalagabrot. Hann situr
nú í gæsluvarðhaldi í Torrevieja.
Paul segir það ekki hafa komið honum
á óvart þegar hann las í fréttum að Guð­
mundur Freyr væri í gæsluvarðhaldi á
Spáni, grunaður um að ráðið stjúpföður
sínum bana.
„Ég vissi að þetta ætti eftir að fara svona.
Ég vissi að þetta ætti eftir að enda á ein­
hvern hræðilegan hátt. Hann hafði áður rænt
sjoppu og elt mann með hníf á lofti og hót­
að að drepa hann. Hann var búinn að kveikja
í húsi, hann var búinn að vera tekinn á 140
kílómetra hraða á stolnum bíl, undir áhrifum
eiturlyfja og með eiturlyf á sér. Yfirvöld voru
greinilega bara búin að gefast upp á honum.“
Paul verður áttræður eftir nokkra daga.
„Ég held að ég hafi öðlast þann þroska í líf­
inu að vita að það bætir ekki stöðuna að
dvelja í biturð og reiði. Ég er svo heppinn að
eiga tvö yndisleg börn og þau eru líf mitt og
yndi. En það er leiðinlegt að geta ekki tek­
ið þátt í neinu með þeim af því að líkamlegt
ástand leyfir það ekki.“ n
Auður Ösp Guðmundsdóttir
audur@dv.is
n Paul Ragnar varð fyrir alvarlegri líkamsárás af hálfu Guðmundar Freys
n „Ógnandi, skuggalegur og hræðilegur“ n Segist hafa liðið vítiskvalir í kjölfarið
„ÉG VISSI ALDREI
HVORT HANN
MYNDI DREPA
MIG EÐA EKKI“
„Í dag er ég
hálfpartinn búinn
að missa alla lífsgleði