Íþróttablaðið - 01.02.1975, Side 15

I hestamennsku
Á vakt í slökkviliðinu, æft úti á Tjarn-
argötunni við óskipta athygli vegfar-
enda.
framförum, miklum framförum. Menn
sáU í þessum hávaxna og sterka unglingi
mikið efni. Og 1940 byrjuðu blöðin að
ýja að því að þarna væri á ferðinni efni
í meiriháttar íþróttastjömu. „Um þetta
leyti tók ég þá ákvörðun að sýna sjálfum
mér og öðrum hvað ég gæti, ég skyldi
verða frægur maður“, sagði Gunnar, þeg-
ar við ræddum við hann.
Á einu móti drengja á þessu tímabili
keppti Gunnar í öllum greinum nema
stangarstökki og langhlaupum. Hann
hlaut 20 stig af 21, sem félag hans
hreppti í þessu móti. Hann var nefni-
lega ótrúlega sprettharður og fjaðurmagn-
aður, endaþótt hann væri risi vexti og
kraftalegur.
17 ára methafi
Sautján ára að aldri varð Gunnar Huse-
by íslandsmethafi, varpaði kúlunni 14.31
metra og síðar 14.63 metra það sumar.
Sumarið áður hafði hann náð bezta ár-
angri sumarsins í greininni, varpaði kúl-
unni 13.14 metra. Met Kristjáns Vattnes
var 13.64 metrar. Veturinn áður en
Huseby sló metið hafði hann dvalið að
Laugarvatni við nám í héraðsskólanum
þar. En hinn ungi íþróttagarpur var ó-
heppinn, skaddaðist í svifstökki í íþrótta-
salnum og varð að hverfa frá námi vegna
meiðslanna.
Árið 1942 bætir Huseby met sitt í 14.
79, en 1943 tekst honum ekki að bæta
árangur sinn.
Loks gerist það ótrúlega. Pað er eins
og hafi orðið sprenging. I fimmta og
næstsíðasta kasti sínu á Allsherjarmóti
ISÍ þýtur Gunnar Huseby eins og raketta
inn í raðir beztu kúluvarpara Evrópu og
heimsins. Hann nær 15.50 metra kasti,
hafði áður í keppninni náð 1.25 metrum.
Þetta ár eru Evrópuþjóðir reyndar í
styrjaldarbáli flestar hverjar. Woellke frá
Þýzkalandi á Evrópumetið, 16,60 metra.
Þess má geta að þetta sumar vinnst
bandaríska meistaramótið með 19.07 af
Earl Autet, en Cannon vinnur á því móti
kringlukastið með 49.40. Idrottsbladet,
hið kunna íþróttablað Svía, sló upp á
forsíðu sinni þetta sumar: Islands-feno-
menen eða Islandsundrið. Þar var átt við
Huseby. Taldi blaðið að Gunnar hefði
mjög hagnast á veru setuliðs Bandaríkja-
manna hér og hefði mikið af því lært.
Vitaskuld var þetta úr lausu lofti gripið.
Árið 1945 átti Gunnar við meiðsl að
stríða, og náði hvergi nærri sínu bezta.
„Gullöld“
Árið 1946 var hið stóra ár okkar í
frjálsum íþróttum, fyrsta árið í þessari
,,gullöld“ okkar í frjálsum íþróttum.
Gunnar varð Evrópumeistari á EM í
Osló. „Mér fannst ég vera ósköp lítill
þarna á verðlaunapallinum", sagði Gunn-
ar og bætti við. „Og þó var ég einhvem-
veginn svo stór. Mér leið satt að segja
mjög einkennilega, þessu verður varla
með orðum lýst. Vitaskuld var ég hreyk-
inn þegar ég heyrði þjóðsönginn og sá
íslenzka fánann við hún. Ég fann kökk
hlaupa í hálsinn á mér og það var eins
og kalt vatn rynni milli skinns og hör-
unds“.
I undankeppni var Gunnar fyrstur með
15.64, en 9 komust í úrslit af 13 kepp-
endum, þ.e. þeir sem varpað höfðu yfir
14 metra. I blaðamannastúku sátu Kon-
ráð Gíslason, íþróttablaðinu og Ingólfur
Steinsson, Vísi. Gefum Konráði orðið:
„Eftir 1. umferð höfðu allir hjartslátt,
Gunnar hafði kastað 14.94 metra, en
Rússinn (Gorjainov) 15.28. En í næstu
umferð lyftist á okkur brúnin. Nú kast-
aði Gunnar 15.56 m., en Rússinn ekki
nema 14.95 og aðrir þaðan af styttra. Enn
þá voru 4 köst eftir svo margt gat skeð.
En við treystum á Gunnar. Þó var það
svo, að í hvert sinn sem Gorjainov gekk
í hringinn þá fengum við sting og urð-
um órólegir og utan við okkur.“ En
Gunnar fór með sigur, 15.56, 28 senti-
metmm lengra en Rússinn. I kringlu-
kasti komst Gunnar ekki í aðalkeppnina
með 41.74 m kasti sínu. Þetta sumar var
bezti Bandaríkjamaðurinn (Coulter) með
16.64.
íslandsmet hafði Gunnar sett mánuði
fyrir EM í Osló. Varpaði kúlunni 15.69
á Svíamótinu svonefnda í Reykjavík. Þá
hafði hann loks eftir 6 ára þrotlausar til-
raunir náð kringlukastsmetinu í sínar
hendur, kastaði 45.40 metra skömmu
fyrir EM.
Næsta ár var Gunnar 6. á afrekaskrá
Evrópu með 15.60 metra kas., Lipp,
Rússlandi hafði sett nýtt Evrópumet,
16.73 metra.
Glötuð ár
Olympíuárið 1948 var „glatað ár“ að
mestu fyrir Gunnar. „Mér fannst stöð-
ugt unnið að því af vissum öflum að ég
yrði ekki með í Olympíuliðinu. Sama til-
finningin greip mig nú og þegar mér var
fórnað fyrir annan, þegar farið var til
Færeyja í knattspyrnuferðina forðum.
En nú var það áfengið, sem komið var
til sögunnar. Ég var ákveðinn í að hætta
fyrir fullt og allt. Gunnar mætti til keppni
á 17. júnímótinu það ár og sigraði með
yfir 15 metra kasti, en eftir það lét hann
keppni eiga sig. Þetta var leitt, því
Gunnar átti möguleika á að komast á
verðlaunapall á Olympíuleikunum, en 4.
sætið hefði verið honum nokkuð öruggt.
Þannig liðu árin. Gunnar var ekki
hættur. En oft voru eyður á milli hjá
Gunnari, og aldrei keppti hann á Olym-
píuleikum. En Evrópumeistaratignina
varði hann með sóma í Brússel 1950.
Gunnar lagði mikið í keppnina, hann
var einbeittur og ákveðinn, stóð utan við
alla taugaveiklunina hjá öðrum „stjöm-
um“ mótsins. í undankeppninni tókst hon-
um strax stórvel, varpaði kúlunni 16.24
metra. Aðrir keppendur vom heilum
metra lakar en þeir áttu bezt.
I aðalkeppninni kom svo stóra kastið.
— „16.74“ var talan á ljósatöflunni og
menn setti hljóða. Keppandinn frá smá-
ríkinu hafði ekki aðeins sett íslandsmet,
heldur og Norðurlanda- og Evrópumet!
Met Rússans Lipps hafði verið bætt um
einn sentimetra, og menn vissu að í Gunn
ari bjó miklu meira.
„Annars var ég aldrei ánægður með
stílinn, og einhvern veginn fannst mér að
,,misheppnuðu“ köstin yrðu lengst. Stað-
Framh. á bls. 22
15