Íþróttablaðið - 01.04.1980, Qupperneq 7

á langinn, þangað til samningur
var gerður við ÍR um sölu á
blaðinu, dags. 15. júní (1924), og
var kaupverðið 300 kr. Leitað var
undirtekta undir blaðstofnun
meðal sambandsfélaganna, og
hafa undirtektir verið góðar frá
þeim félögum, sem hafa svarað
bréfum sambandsins ... Þó eru
þau félög alltof fá.“
Myndarlega af stað farið
Um næstu áramót, 1924—
1925, hófst útgáfa íþróttablaðs-
ins. Ekki munu allir hafa verið á
eitt sáttir um nafn blaðsins. Vildu
sumir halda gamla „Þróttar“
nafninu, en aðrir ekki, og varð sú
hugmynd ofan á að nefna blaðið
„Iþróttablaðið“. Ákveðið var að
blaðið kæmi út tólf sinnum á ári.
Fyrsti ritstjóri blaðsins var Pétur
Sigurðsson (síðar Háskólaritari),
en Steindór Björnsson frá Gröf
tók að sér afgreiðslu þess. Var
mjög myndarlega af stað farið og
bauð íþróttablaðið upp á hið
fjölbreyttasta efni: fréttir af
íþróttamótum og íþróttaafrekum
bæði innanlands og utan, greinar
um gildi íþrótta og margvíslega
fræðslu, auk þess sem félagsmál-
um íþróttahreyfingarinnar voru
gerð ítarleg skil í blaðinu.
En þegar upp var staðið eftir
að blaðið hafði komið út í eitt ár,
kom í ljós, að undirstöður þess
voru ekki traustar. Það skuldaði
þá þegar íþróttasambandi ís-
lands um 4000 krónur, sem var
geysimikið fé í þá daga, — svo
nrikið fé, að sjóðir íþróttasam-
bandsins voru nærri uppurnir
vegna blaðsins. Var ákveðið að
hætta útgáfu blaðsins um sinn,
eða fram til næsta aðalfundar
ÍSÍ, og skjóta málefnum þess
fyrir fundinn.
Þótt svo illa gengi, var mikill
hugur í mönnum á umræddum
fundi að láta ekki deigan síga.
Vildu menn leita allra ráða til
þess að halda útgáfu blaðsins
áfram, og var stjórninni falið að
vinna að málinu.
Það varð úr, að sanrið var við
Steindór Björnsson, sem tók að
sér að annast blaðið að öllu leyti
— vera ritstjóri þess, afgreiðslu-
maður og rukkari. Hóf íþrótta-
blaðið göngu sína að nýju í októ-
ber 1926, og kom síðan nokkuð
reglulega út tvö næstu ár 1927 og
1928. Náði blaðið góðri út-
breiðslu, þar sem það var gefið út
í 2000 eintaka upplagi árið 1928,
og seldist í um 1500 eintökum.
Þetta nægði þó hvergi til, þar sem
rekstrarhallinn var um 3000
krónur á ári. I árslok 1928 varsvo
komið að blaðaútgáfan hafði
gjörsamlega urið upp sjóði
íþróttasambandsins, og það
meira að segja orðið að taka lán
til þess að halda blaðinu úti.
Kemur þetta m.a. fram í árs-
skýrslu ÍSÍ 1928, þar sem segir:
„Það er bert, að fjárhagur sam-
bandsins þolir ekki framvegis
slíkan rekstrarhalla á íþrótta-
blaðinu, sem að undanförnu, ef
sambandið á að geta unnið eitt-
Fimleikasýning undirberu lofti, var
ein helsta íþróttagreinin á þeim
árum sem íþróttabiaðið hófgöngu
sína.
Benedikt G. Waage, aðalhvata-
maður að útgáfu iþróttabiaðsins
og fyrsti ritstjóri íþróttablaðs á ís-
landi.
hvað og greitt skuld sína við sjóð
styrktarfélaganna.
Á þessu ársþingi, 1928, var
kjörin nefnd til þess að kanna
rekstur blaðsins og framtíðarút-
gáfu þess. Ekki vildu menn gefast
upp þótt svo illa hefði á móti
blásið, og var ákveðið að hefja
nýja sókn, bæði nreð því að afla
blaðinu meiri auglýsinga og eins
hafa sparnað í rekstri þess. Ráð-
inn var nýr ritstjóri, Skúli Skúla-
son og afgreiðslumaður Magnús
Stefánsson. Kom íþróttablaðið
út til ársloka 1929, en þá þótti
sýnt að þær ráðstafanir sem
gerðar voru hefðu ekki borið til-
ætlaðan árangur, og var ákveðið
að hætta útgáfunni.
Konráð tekur upp þráðinn
Þótt ekki hefði tekist betur til
Iþróttablaðið 40 ára
7