Íþróttablaðið - 01.04.1980, Side 64

íþróttablaðið
1970
(Úr viðtali við Ómar
Ragnarsson, íþrótta-
fréttamann Sjónvarpsins)
„Þú ert gamall íþrótta-
maður, Ómar?
— Öllu má nú nafn gefa!
Ég get ekki neitað því, að ég
hef spriklað talsvert um ævina
og hef alla tíð haft áhuga á
íþróttum. Ég iðkaði frjáls-
íþróttir í ÍR og náði svo langt
að komast í keppnisflokk fé-
lagsins, sem fór í keppnisför til
Svíþjóðar. Einnig æfði ég
knattspyrnu með Ármanni.
Sannleikurinn er sá, að mér
líður illa, ef ég hreyfi mig ekki
eitthvað. Nú eru íþróttaæfing-
ar mínar aðallega fólgnar í því
að hjóla í og úr vinnunni. Ég á
lítið reiðhjól, sem má brjóta
saman. Það er mjög þægilegt
að hafa það meðferðis á
ferðalögum. Það er hægt að
geyma það í bílnum eða flug-
vélinni. Ekki fer hjá því, að
hjólreiðamaður veki eftirtekt.
Ég man, að Austfirðingar ráku
upp stór augu, þegar ég kom
hjólandi, er ég átti að fara að
skemmta á Hallormsstað, var
ekki laust við, að þeim fyndist
maðurinn skrítinn. Annars er
það mín skoðun, að fátt sé eins
hressandi og hjólreiðar. Með
reiðhjól, úlpu og stígvél eru þér
flestar leiðir færar. Er sérstök
ástæða til að benda Trim--
mönnum á hjólreiðar, sem
heppilega og aðgengilega
íþrótt fyrir almenning.“
Sigurbergur skorar íhandknattleikslandsleik.
(Úr viðtali við Sigurberg
Sigsteinsson, handknatt-
leiksmann)
„Það kom brátt í ljós, að
Sigurbergi var fleira til lista
lagt en sparka fótbolta. Hann
fékk snemma áhuga á körfu-
knattleik og iðkaði körfu-
knattleik í ÍR. en handknatt-
leik í Fram. Það var fyrir at-
beina Einars Ólafssonar,
íþróttakennara í Langholts-
skóla, að Sigurbergur öðlaðist
áhuga á körfuknattleik. Virtist
hann eiga glæsta framtíð fyrir
sér sem körfuknattleiks-
maður, var m.á. valinn í
unglingalandslið. Yngri
flokkar ÍR voru ósigrandi um
þessar mundir undir stjórn
Einars, sem hafði á hendi
mörg góð efni. Má þar nefna
Birgi Jakobsson, Skúla Jó-
hannesson og Anton Bjarna-
son. Urðu þessir piltar marg
sinnis Reykjavíkur- og Is-
landsmeistarar.
En það var erfitt fyrir
Sigurberg að stunda þrjár
íþróttagreinar. Og þó að hann
væri meistari í þeim öllum,
varð hann að gefa a.m.k. eina
upp á bátinn.
—- Og þú hættir í körfu-
knattleik, Sigurbergur. Var
það ekki erfið ákvörðun?
— Jú, það var erfitt að gera
upp við sig, hverju maður ætti
að sleppa. Þó að ég afréði að
hætta í körfuknattleik 17 ára
gamall, þá þykir mér sú
íþróttagrein enn mjög
skemmtileg. En einhverju
varð að fórna, því að dæmið
gekk ekki upp.“
64