Íþróttablaðið - 01.04.1980, Side 71

íþróttablaðið
1972
Valgeir Ársælsson, þáverandi
formaöur HSÍ afhendir Hjalta
blómvönd í upphafi landsleiks í
tilefni vals hans sem ,,íþrótta-
maður ársins 1971“.
(Úr grein eftir Pál Gísla-
son, lækni)
„Það er mikið talað um
vandamálið með æskuna og
hvemig hún hagar sér, eins og
að vandamál séu ekki í lífi
allra á öllum aldri. Við
gleymum oft furðu fljótt, þeg-
ar við eldumst, hvernig það
var að vera ungur og eiga að
fóta sig á hálum steinum lífs-
ins án þess að hrasa hættulega.
En víst er það, að aldrei höf-
um við átt hraustari og betur
menntaða æsku á Islandi en í
dag og tækifærin aldrei verið
meiri til að komast áfram, en
það má segja að hættur á veg-
inum hafi heldur ekki verið
meiri fyrr. Það veltur því á
Páll Gíslason.
miklu að ungt fólk fái þann
stuðning sem þarf, en það er
þegar þau fara að eldast,
komast yfir 12—13 ára aldur-
inn og þar yfir, sem tóm-
stundirnar fara að myndast,
sem þau fá ekki fullnægt
heima hjá sér og þau leita fé-
lagsskapar jafnaldra sinna
utan heimilisins. Þá veltur á
miklu að tómstundunum sé
varið á þann hátt, að þær verði
til aukins þroska, andlega og
líkamlega. Það má oft segja,
að svo ráðist hvað úr unglingi
verður, hvernig hann ver
tómstundum sínum. Fátt er
hættulegra fólki á öllum aldri
en iðjuleysi, þar sem allt mið-
ast við að láta tímann líða
einhvernveginn — drepa tím-
ann. Verði þetta að vana á
ungum aldri, er hætt við að
svo muni halda áfram er
menn verða fulltíða."
heiman og borðaði þá eftir að
ég var kominn inn í búnings-
klefann. Það var eins og þetta
róaði mann og styrkti.
— Ertu hjátrúafullur?
spurðum við.
— Ekki get ég neitað því,
svaraði Hjalti. — Ég vil t.d.
alltaf hengja fötin mín á
ákveðnum stað í búningsher-
berginu, og fari ég ekki á sal-
emi ákveðnum tíma áður en
leikurinn hefst þá er hann tap-
aður. Ég er ekki einn um slíka
hjátrú — flestir íþróttamenn
hafa sína siði og geta brugðist
illa við, ef þeir komast ekki til
þess að gera eitthvað ákveðið
áður en leikurinn hefst.“
(Úr viðtali við Hjalta
Einarsson, „íþróttamann
ársins 1971“)
„Aðspurður um hvemig
honum liði fyrir stórleiki,
sagði Hjalti:
— Ég er alveg hættur að
vera skjálfandi á beinunum,
eins og ég var, og oftast líður
mér ágætlega. Hér áður fyrr
var maður oft illa óstyrkur, og
þá kom oft fyrir að ég hafði
4—5 sykurmola með mér að
71