Íþróttablaðið - 01.04.1980, Qupperneq 77

(Úr hringborðsumræðum
íþróttablaðsins, þátttak-
endur m.a. Matthías Á.
Mathiesen, fjármálaráð-
herra, Vilhjálmur Hjálm-
arsson, menntamálaráð-
herra, Gunnlaugur
Briem, gjaldkeri ÍSÍ,
Sveinn Bjömsson, vara-
forseti ÍSÍ og Viðar
Símonarson, handknatt-
leiksmaður)
„íþróttablaðið: Nú hefur
verið rætt hér nokkuð um gildi
íþrótta almennt, bæði
keppnisíþrótta og almenn-
ingsíþrótta og allir virðast
sammála um gildi þeirra. En
hvers virði eru afreksmenn í
raun fyrir samfélagið?
Matthías: Þeir hafa mikið
gildi fyrir þjóðfélagið bæði
inn á við og ekki síður út á við.
Ég held að afreksmenn okkar
hafi þegar sannað hversu
mikil og góð áhrif það getur
íþróttablaðið
1977
víða haft, þegar þeir standa sig
vel í keppni við útlendinga.
Vilhjálmur: Það er ekkert
vafamál að afreksíþróttamenn
okkar hafa stuðlað verulega
íþróttir eru á vissan hátt
lífsbjörg
þjóöarínnar
að kynningu lands okkar og
þjóðar út á við. Þátttaka ís-
lendinga í íþróttamótum er-
lendis er bókstaflega þáttur af
eðlilegu samstarfi okkar við
aðrar þjóðir.
Gunnlaugur: Eins og við
ræddum um áðan er það ekk-
ert efamál að íþróttaafrek,
sérstaklega ef þau eru unnin
erlendis, glæða mjög metnað
okkar og virka þannig hvetj-
andi á allt íþróttastarfið. Ég
segi fyrir sjálfan mig, að ég
fyllist sælukennd og verð
stoltur, þegar ég heyri um góð
afrek íslenskra íþróttamanna
og sem betur fer hafa oft
komið slíkar fréttir að undan-
förnu. Það er öllum eðlilegt að
mæla sig við eitthvað, afreks-
mönnum við erlenda keppi-
nauta sína og almenningi við
afreksmennina okkar.“
Matthías Á. Matthiesen í viðræðum við ritstjóra íþróttablaðs-
ins.
(Úr viðtali við Vilmund
Vilhjálmsson, frjáls-
íþróttamann)
„— Ertu metnaðargjarn?
— Þessari spumingu verð
ég að svara játandi. Ég hugsa
stundum að ég hafi hæfileika
til þess að verða góður
íþróttamaður, og mér séu
gefnir þeir til þess að nota þá.
Ég geri mér auðvitað grein
fyrir því að það þýðir ekki að
óska sér hins ómögulega. Ef
menn ætla sér um of fer fyrir
þeim eins og Galdra-Lofti, en
ég ætla að gera það sem mér er
mögulegt. Afreksíþróttir eru
eins ög húsbygging. Ef menn
byrja á byggingunni þá vilja
þeir Ijúka henni. Það hefur
enginn áhuga á því að búa í
hálfbyggðu húsi, þótt sumir
verði reyndar að gera það, —
hætta í íþróttum áður en þeir
hafa náð því sem í þeim býr.
— Og hvemig stendur
„húsbyggingin“ hjá þér?
— Ég á alla vega eftir að
reisa þakið. Þótt mér hafi tek-
ist að ná eða jafna íslandsmet
þá er það aðeins áfangi á þeirri
leið sem ég ætla mér að fara.“
77