Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.2020, Side 14

Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.2020, Side 14
14 FRÉTTIR 10. JÚLÍ 2020 DV áður en hann dó bað hann um að sendiráði Íslands í London yrði gert viðvart um að hann væri að kveðja en hinsta kveðjan komst því miður ekki til skila. Hún er skrifuð í sjúkraskýrslur sjúkrahússins og ljóst að síðasta hugsun hans var hjá börnunum sem hann yfirgaf fyrir Bakkus og líf á götunni. Á sínum tíma fannst mér ég sjá inn í það hyldýpi sem tók pabba minn. Ég var ekki kominn þangað en þetta er sjúkdómur sem endar eins hjá öllum. Menn eru bara mis- jafnlega langt komnir. Pabbi komst aldrei út úr þessu. Áfengið bara greip hann og heltók. Þetta er harmleikur, eins og svo margir aðrir sem áfengi og vímuefni hafa kallað yfir fólk.” Afi lést í baráttu fyrir land sitt Róbert var á slóðum föður síns síðasta haust þegar hann var að vinna þátt af Úti um Marglytturnar, hóp íslenskra sundkvenna sem synti yfir Ermarsundið. „Það urðu ákveðin straumhvörf hjá mér í þeirri ferð. Á landsbyggð- inni í Bretlandi blasir svo við hversu útbreiddur áfengis- og vímuefnavandinn er. Þarna var hópur fólks sem enginn var að hugsa um, hópur af langt leiddum sjúklingum. Á sama tíma var Brexit í gangi og ég upplifði svo sterkt al- gjöran aðskilnað stjórnmál- anna og almennings. Mér finnst stjórnmálaflokkarnir þarna úti, og kosningakerfið, algjörlega hafa yfirgefið fólk- ið í landinu. Það var grátlegt að horfa upp á þennan mikla vanda á götunum. Óháð hægri eða vinstri pólitík þá er þarna gjá milli þings og þjóðar. Þetta leiðir hugann að því að ef það er ekki gott fólk í pólitík þá gerast slæmir hlutir.“ Bretlandsferðin vakti upp enn fleiri minningar hjá Ró- berti. „Ég eyddi tíu dögum í Dover þar sem ég horfði yfir Ermarsundið í átt til Frakk- lands. Afi minn, James Mars- hall, dó á Ermarsundi árið 1943. Hann var á skipinu HMS Jaguar sem var eitt þeirra sem sótti innlyksa hermenn til Dunkirk,” segir hann og rifjar í leiðinni upp að gerð var samnefnd kvikmynd um þessa miklu baráttu á strönd- um Frakklands í seinni heims- styrjöldinni. „Skip afa míns komst laskað við illan leik til Dover. Einu eða tveimur árum síðar dó hann í sprengjuárás á Ermarsundi. Þetta var stuttu áður en pabbi fæddist. Það var auðvitað hræðilegt fyrir ömmu að missa afa á þessum viðkvæma tíma og föður- missirinn litaði alla barn- æsku pabba, allt hans líf. Mér finnst þessir atburðir svo ná- lægt okkur, að afi minn hafi tekið þátt í þessu stríði og að fólk af hans kynslóð hafi tekið þátt í bardaganum vitandi að það myndi mögulega láta lífið. Ég upplifði svo sterkt að þetta var kynslóð sem tók slaginn og barðist gegn vondu fólki. Þetta ýtti við mér og ég komst að þeirri niðurstöðu að það er ekki hægt að fara í gegnum lífið með því að leika sér bara. Maður þarf að leggja sitt af mörkum og skila sínu, það getur verið gaman og það getur verið fjárans fórn.” Það var þarna sem Róbert fann að hann vildi skipta um gír og leggja sitt af mörkum áfram. „Það var samt ekkert plan hjá mér að fara að vinna fyrir rík- isstjórnina en þetta gerði það að verkum að þegar Katrín bauð mér þetta starf þá vissi ég strax að ég vildi reyna mig við það.“ Forréttindi að vera þar sem allt gerist Spurður hvað hafi komið honum mest á óvart í starfi upplýsingafulltrúa ríkis- stjórnarinnar segir hann: „Það hefur komið á óvart hvað forsætisráðuneytið er skemmtilegur vinnustaður. Þarna vinnur gríðarlegur fjöldi af hæfileikaríku fólki. Ég vinn náið með Kötu en líka með hennar aðstoðarfólki, Lísu Kristjánsdóttur og Berg- þóru Benediktsdóttur. Lára Björg Björnsdóttir og Unnur Brá Kolbeinsdóttir eru líka aðstoðarmenn ríkisstjórnar- innar eins og ég,” segir hann en Lára er fyrrverandi upp- lýsingafulltrúi ríkisstjórnar- innar og núverandi aðstoðar- maður á sviði jafnréttismála, en Unnur Brá er fyrrverandi þingmaður Sjálfstæðisflokks og núverandi aðstoðarmaður ríkisstjórnarinnar við endur- skoðun stjórnarskrárinnar. Þarna eru líka gamlir kunn- ingjar og vinir eins og Bryn- dís Hlöðversdóttir og Stein- unn Valdís Óskarsdóttir. „Þetta er skemmtilegt teymi og verkefnin eru gríðarlega fjölbreytt og skemmtileg. Mér finnst líka mjög skemmtilegt að upplifa Katrínu sem for- sætisráðherra og sjá hvað hún gerir þetta vel. Það eru bara forréttindi að fá að vera í herberginu þar sem hlutirnir gerast. Þetta er líka allt annað en að vera á þingi. Ég vissi alveg hver væri munurinn að vinna hjá löggjafarvaldinu og hjá framkvæmdavaldinu,” segir hann og viðurkennir að það sé mun skemmtilegra að vera þar sem ákvarðanir eru teknar. Borðuðu ost í beinni Við komumst ekki hjá því að ræða uppákomu þegar Katrín átti að vera í beinni útsendingu í breska morgun- þættinum This Morning Live um miðjan júní en ekki vildi betur til en þáttastjórn- endur reiknuðu með Katrínu klukkan 9 að íslenskum tíma en Róbert gerði ráð fyrir viðtalinu klukkan 11. „Þetta auðvitað skrifast á mig, en samt ekki alveg. Þegar ég var fréttamaður og talaði við Hong Kong þá talaði ég við fólk þar á þeirra tíma. Þetta viðtal hafði átt sér sex daga aðdraganda og ég hafði nokkrum sinnum sent póst og spurt hvort hún ætti ekki örugglega að vera klukkan 11 að íslenskum tíma, en ekki fengið sérstaka staðfestingu. Þáttastjórnendur eru svo í beinni útsendingu klukkan 9 að staðartíma að spyrja um Katrínu en hún er þá bara á fundi og ég sit sveittur á efri vörinni á skrifstofunni. Þau sátu uppi með þetta klúður og þurftu að borða ost í beinni útsendingu í 10 mínútur en þetta skipti svo sem litlu fyrir okkur. Ég tók hins vegar al- farið á mig sökina, bæði þvi ég hefði getað gengið harðar á eftir staðfestingu en líka því mér þótti þetta fyndið,” segir hann og vísar til þess að hann hafi áður komist í klandur út af klukkunni. Hann sagði starfi sínu lausu sem fréttamaður á Stöð 2 árið 2005 eftir að hafa sagt rangt frá klukkan hvað það lá fyrir að bandarísk stjórnvöld hefðu vitað af stuðningi Íslendinga vegna Íraksstríðsins og ritaði Halldór Ásgrímsson, þáver- andi forsætisráðherra, harð- ort bréf frá sér vegna þessa. Nokkrum árum síðar staðfesti Morgunblaðið að frétt Róberts var efnislega rétt; ákvörð- unin um stuðning Íslands við innrásina í Írak var tekin af Davíð og Halldóri einum. Spila Bowie með trúarofsa En lífið er ekki bara pólitík því Róbert er líka í hljóm- sveit. „Þegar ég hætti á þingi tók ég ákvörðun um að stofna hljómsveit. Ég og Þór Freysson, gamall félagi minn af Stöð 2, stofnuðum þá hljómsveitina Lizt sem hefur spilað síðustu fjögur ár. Ég er söngvari og gítar- leikari. Við höfum spilað lög Bowie af miklum trúarofsa. Líklega höfum við haldið um 40 Bowie-tónleika þar sem við flytjum um 30 lög hans. Ég stend þá á sviðinu, spila á gítar og syng. Það er eitt- hvað í röddinni minni sem er á svipuðum slóðum og Bowie. Stór orð en ég tel mig geta staðið undir þeim.” Hann seg- ir tónleika sveitarinnar ekki mikið auglýsta en þeir hafi þó spilað til að mynda á Græna hattinum á Akureyri, Barion í Mosfellsbæ og Gamla bíói í Reykjavík. Fyrir áhugasama er hljómsveitin Lizt með eigin Facebooksíðu og þangað fór blaðamaður rakleiðis eftir viðtalið til að sannreyna hvort rödd Róberts líktist í raun Bowie. Merkilegt nokk þá eru þarna mikil líkindi. En endilega sannreynið þetta sjálf. n Róbert er í hljómsveitinni Lizt þar sem hann spilar á gítar og syngur. MYND/SIGTRYGGUR ARI Síðasta hugsun hans var hjá börnunum sem hann yfirgaf fyrir Bakkus og líf á götunni.

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.