Dagblaðið Vísir - DV - 10.07.2020, Blaðsíða 27

TÍMAVÉLIN
Í viðtali við Morgunblaðið árið 1994 rifjaði Ragnar upp hvernig Sumargleðin
varð til. Árið 1971 var hann
að vinna fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn á svokölluðum hér-
aðsmótum með Svavari
Gests. „Þar skemmtum við á
milli ræða og lékum svo fyrir
dansleik á eftir og gafst þetta
vel. Þegar Svavar hætti, tók
ég við hljómsveitinni og þeg-
ar héraðsmótin voru aflögð
ákvað ég að halda áfram með
skemmtanir í þessum dúr.“
Allt fylltist á augabragði
Í ævisögu sinni árið 1992
rifjar Ragnar upp þegar
hann bar hugmyndina undir
Ómar Ragnarsson, sem þá
var fréttamaður og lands-
þekktur skemmtikraftur.
„Við Ómar vorum sammála
um að í stað þess að vera
með fólk á fleygiferð út úr
salnum væri nær að reyna
að halda því inni – og til þess
kunnum við ráð! Það var þá
sem hugmyndin að Sumar-
gleðinni kviknaði. Við sáum
að skemmtun hlyti að ganga
miklu betur ef við værum án
stjórnmálamanna og ræðu-
halda. Það kom líka á daginn
að var rétt mat. Síðar, þegar
ljóst var að héraðsmótin yrðu
ekki haldin oftar, fór ég til
Ómars og sagði: „Nú er ég að
hugsa um að láta þetta verða
að veruleika næsta sumar!
Þú verður með, er það ekki?“
Ómar var í fyrstu dálítið
hikandi þegar á reyndi því
að hann hafði í raun nóg að
gera – en ákvað svo að slá til.
Síðan gaf ég þessu fyrirbæri
nafnið Sumargleðin.“
Í umfjöllun Ský árið 2008
voru árdagar Sumargleð-
innar einnig rifjaðir upp:
„Fyrsta skemmtun Sumar-
gleðinnar var auglýst í Húna-
veri sumarið 1972. Skemmt-
unin átti að hefjast kl. 21.00
en það var enginn mættur
þegar klukkan var langt
gengin í tíu. Skömmu seinna
birtust fyrstu gestirnir og
það var engu líkara en send
hefðu verið út skilaboð um
alla sveitina því það fylltist
allt á augabragði. Skemmt-
unin og ballið tókust vonum
framar og Sumargleðin naut
þess að gleðja landann næstu
sumur.“
Stappfullt félagsheimili
Meðlimir hljómsveitar-
innar tóku jafnan virkan
þátt í skemmtiatriðunum.
Undirbúningur hófst upp úr
áramótum á hverju ári þegar
liðið hittist í klukkutíma
í senn og lét allt vaða. Á
daginn voru skemmtiatriði
fyrir börn og fjölskyldur og á
kvöldin var dansað inn í nótt-
ina þar sem Ómar Ragnars-
son tók slagarann Sveitaball
og tjúttaði uppi á sviði.
„Það var mikill söngur í
þessu og við vorum með allt
efni frumsamið. Ómar bjó til
dæmis til mikið af textum.
Ég bjó til grind af dagskránni
og svo unnum við þetta í sam-
einingu. Við spiluðum bingó
þar sem bíll var í verðlaun,
vorum með alls konar uppá-
komur, getraunir, skemmti-
þætti, grínþætti, söng og
músík og svo var gífurlegt
fjör á ballinu. Við vorum með
eftirhermur, notuðum nöfn á
fólki úr plássunum og fengum
fólkið til að hjálpa okkur en
það hafði mjög gaman af
því. Við vorum með barna-
skemmtanir á sunnudögum
og laugardögum og létum
krakkana taka mikinn þátt
í þeim,“ rifjaði Ragnar upp
í viðtalið við Morgunblaðið
árið 1994.
Elfar Logi Hannesson leik-
ari skrifaði á dögunum pistil
á vef BB þar sem hann rifjar
upp þegar hann var lítill
strákur á áttunda áratugnum
og Sumargleðin kom í bæinn.
„Vel man ég þegar Sumar-
gleðin kom á Bíldudal. Rosa-
lega höfðum við krakkarnir
gaman og víst fengum við að
taka virkan þátt í skemmtun-
inni. Það var alltaf stappfullt
félagsheimili og orkan í saln-
um áður en tjaldið var dregið
frá eins og í alvöru kaboja-
mynd. Þakið var nærri farið
af kofanum. En um leið og
ljósin voru dempuð í leikhús-
inu á Bíldudal varð þögnin í
áhorfendasalnum líkt og hjá
látbragðsleikara. Samt var
engin af okkur púkunum á
rítalíni. Svo byrjaði fjörið.“
Árið 1974 gengu skemmti-
kraftarnir Halli og Laddi til
liðs við Sumargleðina. Í ævi-
sögu sinni árið 1991 kallar
Laddi Sumargleðina „eitt
frægasta fyrirbæri sem sést
hefur í íslensku skemmtana-
lífi“ og bætir við að „sagn-
fræðingar eða þjóðfélags-
fræðingar eiga örugglega
eftir að skrifa um hana þykk-
ar bækur.“ Hann rifjar einnig
upp hversu skemmtileg ferða-
lögin voru þegar Sumargleðin
flakkaði út um allt land.
„Það var alls staðar hús-
fyllir. Ég hafði ekki haft hug-
mynd um að það byggi svona
margt fólk í landinu, en það
var eins og það sprytti upp úr
fjöllum og dölum og móum og
mýrum. Við ókum um eyði-
legar sveitir og komum inn
í kaupstaði þar sem engan
var að sjá á götum úti og um
kvöldið var síðan fullt út úr
dyrum í félagsheimilinu.“
Hættu á toppnum
Frá 1980 var Sumargleðin
einnig haldin í Reykjavík á
haustin og stundum fram í
desember, fyrst á Sögu og síð-
an á Broadway. Sumargleðin
fór í síðustu landsreisuna
1986, en þá var markaðurinn
orðinn svo breyttur að menn
töldu ekki ráðlegt að halda
þessu áfram.
Í viðtali við DV árið 2006
sagði Ragnar að Sumargleð-
in hefði hætt á toppnum og
því væru minningarnar frá
þessum tímum afar góðar.
„Við bulluðum og grínuðum
út í eitt og þessi tími var sá
allra gleðilegasti í mínu lífi.
Það var mjög gefandi að
ferðast um landið og kynnast
Íslendingum.“ n
Sumargleðin var fastur
liður í íslenska sumrinu
á árunum 1972 og allt til
1986 og skemmti hátt í
600 sinnum. Hugmyndin
kom frá Ragnari Bjarna-
syni söngvara sem ýtti
hugmyndinni af stað
ásamt Ómari Ragnars-
syni. Skrautfjaðrir Sumar-
gleðinnar, auk Ragnars og
Ómars, voru meðal annars
Karl Guðmundsson eftir-
herma, Bessi Bjarnason,
Magnús Ólafsson, Þuríður
Sigurðardóttir, Sigrún
Hjálmtýsdóttir, Halli og
Laddi, að ógleymdum
Hermanni Gunnarssyni og
Þorgeiri Ástvaldssyni sem
störfuðu í Sumargleðinni
síðustu árin.
Allir muna eftir
Sumargleðinni
Sumargleðin fór um landið á hverju sumri á átt-
unda og níunda áratugnum. Vinsældirnar voru
með hreinum ólíkindum og dæmi voru um að
landsbyggðafólk stýrði sumarfríum sínum eftir
komu skemmtikraftanna.
Auður Ösp
Guðmundsdóttir
audur@dv.is
„Það var alltaf húsfyllir þegar Sumargleðin mætti í bæinn.“ MYND/TÍMARIT.IS
FÓKUS 27DV 10. JÚLÍ 2020