Morgunblaðið - 17.01.2020, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 17.01.2020, Blaðsíða 25
MINNINGAR 25 MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2020 ✝ Kristín JónaJensdóttir Ár- mann fæddist í Hafnarfirði 13. september 1923. Hún lést á Hrafn- istu í Hafnarfirði 28. desember 2019. Foreldrar henn- ar voru Jens Guðni Jónsson skipstjóri, f. 17. ágúst 1892, d. 3. mars 1975, og kona hans, Júlíanna Sigurbjörg Jónsdóttir húsmóðir, f. 9. júlí 1890, d. 28. maí 1961. Kristín átti eina alsystur, Öldu, f. 6.9. 1925, d. 16.6. 1991, og tvær hálfsystur sammæðra, Huldu Sigurbjörgu Hansdóttur, f. 17.7. 1912, d. 2. 4. 2007, og Sig- Darri, f. 1995, og Einir Orri, f. 1998, Brynjólfssynir. b) Ólafur Þór, f. 14.10. 1968, kvæntur Höllu Maríu Helgadóttur, f. 28.11. 1971. Þeirra börn eru: Ísak Þór, f. 2000, Rannveig Erla, f. 2003, og Helga Vala, f. 2007. c) Valdimar Björn, f. 15.11. 1974, kvæntur Soffíu Dögg Garðarsdóttur, f. 20.7. 1976. Börn þeirra eru: Valdís Anna, f. 2006, og Garðar Freyr, f. 2010. 2) Júlíus Jens Ármann, f. 4.6. 1947, en börn hans eru: a) með maka I, Dórótheu Magn- úsdóttur, f. 12.10. 1950: Knútur Rafn, f. 14.9. 1970, kvæntur Helenu Hermundardóttur, f. 5.6. 1970, börn þeirra eru: Dó- róthea, f. 1996, Karítas, f. 1998, Matthías Jens, f. 2005, Arn- aldur og Tómas Ingi, f. 2008. b) með maka II, Svanhvíti E. Ing- ólfsdóttur, f. 15.2. 1954: a) Ein- ar Helgi, f. 12.12. 1984, í sam- búð með Steinunni Magna- dóttur, f. 6.9. 1985. Börn þeirra eru: Svanhvít Sif, f. 2013, Jóna Kristín, f. 2016, og Steinar Örn, f. 2019, d. 2019. b) Júlíus Rafn, f. 9.11. 1987, í sambúð með Tinnu Ósk Þórarinsdóttur, f. 30.4. 1983. Barn þeirra er Vikt- oría Ósk, f. 2019. Eftir að Kristín giftist Knúti fluttist hún á Akranes og átti þar heima í 45 ár. Auk húsmóðurstarfa rak hún raftækjavöruverslun með manni sínum í nokkur ár og síð- ar barnafataverslunina Írisi um tíma. Lengst vann hún á rönt- gendeild Sjúkrahússins á Akra- nesi en lét af störfum þar og fluttust þau til Hafnarfjarðar 1988. Útför Kristínar verður gerð frá Víðistaðakirkju í dag, 17. janúar 2020, og hefst athöfnin klukkan 13. ríði Hansdóttur Proppé, f. 17.12. 1916, d. 2.11. 1989. Kristín giftist 8. maí 1943 Knúti Ár- mann rafvirkja- meistara, f. á Hell- issandi 16.2. 1921, d. 17.5. 2004, sem lengi var yfirverk- stjóri við raf- magnsdeild Sem- entsverksmiðju ríkisins á Akranesi. Börn þeirra eru: 1) Valdís Erla Ár- mann, f. 16.7. 1944, gift Guð- birni Ólafssyni, f. 27.6. 1943. Börn þeirra eru: a) Kristín Björk, f. 22.8. 1966. Synir henn- ar eru: Ásþór Ingi, f. 1988, Guð- björn Bjarki, f. 1993, Hlynur Kveðja til mömmu. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt, þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því, þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér, og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer, þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð, þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sigurðardóttir) Takk fyrir allt elsku mamma mín. Hvíl í friði, minningin lifir í hjarta mínu. Þín dóttir, Valdís Erla. Í dag verður móðir mín borin til grafar frá Víðidalskirkju í Hafnarfirði. Takk fyrir allt elsku mamma mín. Við áttum góðan tíma sam- an á Akranesi og eftir að þú flutt- ir í Hafnarfjörð. Síðustu árin bjóst þú á Hrafnistu og ég í Mosó. Við töluðum saman næst- um daglega síðustu árin þín. Það er erfitt að geta ekki hringt í þig og spjallað við þig um hitt og þetta. Ég vona að þú sért komin til pabba og þið séuð sameinuð á ný eftir 15 ára aðskilnað. Þín verður sárt saknað, elsku mamma mín. Veit að guð og pabbi taka á móti þér. Smá fátækleg kveðja til þín mamma mín: Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson) Júlíus Jens Ármann. Í dag verður til moldar borin frá Víðistaðakirkju tengdamóðir mín Kristín J. Ármann. Kynni okkar hófust fyrir um 55 árum þegar leiðir mínar og einkadótt- ur hennar Valdísar lágu saman. Á heimili verðandi tengdafor- eldra minna Kristínar og Knúts Ármann, eiginmanns hennar, mætti mér hlýtt og notalegt við- mót, sem var upphafið að ævi- langri vináttu okkar. Kristín fæddist í Hafnarfirði 13. september 1923. Hún var í tímakennslu hjá séra Jóni Auð- uns, sótti skóla hjá nunnunum í Hafnarfriði 1932-33, síðan í Barnaskóla Hafnarfjarðar og í Flensborgarskóla veturna 1938 til 1940. Vann í Apótekinu á Akranesi hjá Fríðu Proppé 1941 og í Einarsbúð í Hafnarfirði 1942. Eftir að hún giftist 1943 flutt- ist hún til Akraness og átti þar heima í 45 ár. Allt til þess að hún flyst til æskustöðvanna í Hafn- arfirði 1988. Auk húsmóðurstarfa rak hún raftækjavöruverslun með manni sínum í nokkur ár og barnafataverslunina Írisi um tíma. Frá 1976 til 1987 vann hún á röntgendeild Sjúkrahússins á Akranesi. Er til Hafnarfjarðar kom á ný bjuggu þau Knútur sér notalegt heimili á Breiðvangi 8 og nutu þar efri áranna, fóru jafnan í ut- anlandsferðir árlega og minnist ég þess, að þegar þau komu heim færðu þau jafnan afkomendum sínum veglegar gjafir, enda sýndu þau afkomendum sínum ætíð mikla umhyggju og var þeim ljúft að gleðja ömmu- og afabörnin. Skömmu eftir að Knútur fellur frá 2004 flytur Kristín í íbúð fyrir eldri borgara á Herjólfsgötu 38 og býr þar til ársins 2010 er hún flyst á Hrafnistu í Hafnarfirði. Er hér var komið var líkamleg heilsa hennar farin að gefa veru- lega eftir. Á Hrafnistu naut hún góðs atlætis hjá starfsfólkinu á Ölduhrauni sem sinnti þörfum hennar með vinsemd og virðingu. Þökk sé því góða fólki. Síðustu árin var hún farin að líkamlegu þreki og bundin hjóla- stól, auk þess sem sjónin gaf eftir þannig að hún gat ekki lengur haft afþreyingu af sjónvarpi eða lestri bóka. Þrátt fyrir þetta hélt hún fullri hugsun og andlegri reisn allt til loka. Ótrúlegt var með hve miklu jafnaðargeði og æðruleysi hún mætti þessum að- stæðum sínum. Eftir að sjónin bilaði var nán- ast eina afþreying hennar að hlusta á hljóðbækur, sem hún fékk lánaðar á bókasafni Hrafn- istu. Í því sambandi er fyllsta ástæða til þess að færa systrun- um tveimur, sem tóku að sér rekstur bókasafnsins á Hrafnistu fyrir um fimm árum í sjálfboða- vinnu, alúðarþakkir fyrir framlag þeirra. Á þennan hátt var áfram- haldandi rekstur þessarar mik- ilvægu þjónustu á heimilinu tryggður. Þjónusta þeirra gerði Kristínu lífið bærilegra síðari árin. Margt leitar á hugann og margs er að minnast þegar leiðir skilur eftir rúmlega hálfrar aldar samfylgd, en það er huggun harmi gegn að eiga í hugar- fylgsnum minningar um góða manneskju sem farin er. Megi hún hvíla í friði. Ég votta aðstandendum öllum mína dýpstu samúð. Guðbjörn Ólafsson. Fegurðin er frá þér barst, fullvel þótti sanna, að yndið okkar allra varst, engill meðal manna. Sú besta gjöf er gafst þú mér, var gleðisólin bjarta, sem skína skal til heiðurs þér, skært í mínu hjarta. (B.H.) Elsku besta yndislega amma mín. Mikið á ég eftir að sakna þess að geta ekki kíkt í heimsókn til þín og knúsað þig aðeins og spjallað um allt og ekkert. Það var alltaf svo gott að koma til þín, þú varst líka alltaf svo ánægð þegar ég kom í heimsókn. Ég hef átt margar ómetanlegar og yndislegar samverustundir með þér í gegnum árin; Að fá að vera, í æsku, hjá ykkur afa viku og viku á sumrin uppi á Skaga. Að fara til ykkar í Skúrinn við Vest- urhópsvatn og út á bát. Fyrsta utanlandsferðin mín, fermingar- gjöfin, sem var ferð með ykkur til Danmerkur. Allar gæðastund- irnar okkar á síðustu árum. Þegar elsti sonur minn fædd- ist var hann fyrsta langömmu- barn þitt og þér fannst ekkert sérlega sniðugt að hann myndi kalla þig langömmu eða „Löngu“. Þér fannst mikið fal- legra og krúttlegra að hann myndi frekar kalla þig ammý, sem festist svo við þig þegar barnabarnabörnin urðu fleiri. Minningarnar eru ótal margar og góðar, þær mun ég allar varð- veita í hjarta mínu um ókomna tíð. Vona að þú sért búin að hitta elsku afa aftur, og alla hina sem farnir eru og voru þér kærir, í Sumarlandinu. Takk fyrir allt og sjáumst síðar, elsku amma mín. Blessuð sé minning þín. Þín Kristín Björk. Það er eitthvað svo skrítið hvernig lífið líður áfram og þegar einhver sem alltaf hefur verið til staðar hverfur frá, einhver sem hefur þótt svo vænt um mann, vakað yfir manni, verið manni kær, fylgst með og stutt mann í lífinu. Amma Stína á svo sannarlega stóran part í mínu hjarta. Með henni og afa Knúti átti ég marg- ar gæðastundir, hvort sem var á ferðalögum, við veiðar og dægra- dvöl í veiðihúsinu við Vesturhóp- ið, á Stekkjarholti eða Garða- braut á Akranesi eða eftir að ég komst til vits og ára þegar ég heimsótti þau sem oftast í Hafnarfjörðinn. Hún hélt fallegt heimili, allt á sínum stað og alltaf átti amma nýbakaðar kökur, þá grænu eða púðurbylgjuna sem hún bakaði í örbylgjuofninum. Hún var mikil hannyrðakona og voru þær ófáar peysurnar sem hún prjónaði á mig. Er ég gisti hjá ömmu og afa, sem kom oft fyrir á Akranesi, var alltaf kvöldkaffi áður en haldið var til rekkju. Við söknuðinn við að kveðja ömmu Stínu yljar það mér að hugsa til þess að hún sé komin til afa í sumarlandið, alsæl eftir langa fjarveru. Hún varð 96 ára gömul og er ótrúlegt að hugsa til þess hversu göfuglynd og þolinmóð hún var síðustu árin, orðin nær blind og komst ekki um en alltaf var hún endalaust jákvæð og tilbúin að takast á við næsta dag. Nú kveð ég ömmu Stínu með miklum söknuði en jafnframt óendanlegu þakklæti fyrir allar góðu stundirnar og minningarn- ar sem munu lifa. Knútur Rafn Ármann. Við kveðjum þig elsku amma mín, í upphæðum blessuð sólin skín, þar englar þér vaka yfir. Með kærleika ert þú kvödd í dag, því komið er undir sólarlag, en minninga ljós þitt lifir. Leiddu svo ömmu góði guð í gleðinnar sælu lífsfögnuð, við minningu munum geyma. Sofðu svo amma sætt og rótt, við segjum af hjarta góða nótt. Það harma þig allir heima. (Halldór Jónsson) Þá er hún farin í ljósið hún ammý okkar, farin á fund afa, og þau eflaust að ferðast um heim- inn á nýjan leik. Þannig á það að vera – sameinuð á ný eftir langan aðskilnað. Við vorum heppin að fá að njóta þess að hafa elsku ammý hjá okkur svona lengi, með rám- an hlátur og húmorinn að vopni, undrandi á því hvað allir hennar afleggjarar voru alltaf að flengj- ast um allar trissur. En það var alltaf hægt að stoppa við hjá henni ammý og fá sér súkku- laðimola, kúlusúkk eða bara rommkúlu og spjalla. Endalaust þakklæti fyrir kynni við dásamlega konu, sem var alltaf svo fín og vel til höfð, og svo yndisleg á allan máta. Alltaf spurul um hvað á okkar daga hafði drifið, alltaf sami hlát- urinn. Yndislegt sambandið á milli móður og dóttur, og tengdamóð- ur og tengdasonar, verður öllum sem til þekktu fyrirmynd. Elsku mamma og pabbi, Úlli frændi og við öll sem vorum svo heppin að eiga þig að, Guð gefi styrk í sorginni yfir brottför þinni. En minningin um dásam- lega ömmu/langömmu lifir um ókomna tíð – takk fyrir allt. Þinn Valdimar, Soffía, Valdís Anna og Garðar Freyr. Elsku ammý okkar: Elskulega amma, njóttu eilíflega Guði hjá, umbunar þess, er við hlutum, ávallt þinni hendi frá; þú varst okkar ungu hjörtum, eins og þegar sólin hlý, vorblómin með vorsins geislum vefur sumarfegurð í. Hjartakær amma, far í friði, föðurlandið himneskt á, þúsundfaldar þakkir hljóttu þínum litlu vinum frá. Vertu sæl um allar aldir, alvaldshendi falin ver; inn á landið unaðsbjarta, englar Drottins fylgi þér. (Ók. höf.) Takk fyrir allt, elsku ammý okkar. Hvíl í friði. Þínir Ásþór Ingi, Guðbjörn Bjarki, Hlynur Darri og Einir Orri. Kristín J. Ármann Haustið 2002 lágu leiðir okkar Beggu Jobba sam- an fyrst þegar við bjuggum hlið við hlið á heima- vist FVA. Hún fór ekki með veggjum og ég og þessi grund- firska skellibjalla, með dýpstu spékoppa í heimi, áttum eftir að verða perluvinkonur upp frá því. Ég hélt reyndar fyrst að hún hefði verið skírð Berglind Jobba, en komst fljótlega að því þegar ég fór að venja komur mínar vestur að það að vera Jobbi var ekkert venjulegt. Hjartahlýja, staðfesta og eitrað- ur húmor var eitthvað sem fylgdi nafninu og þar áttirðu hauka í horni, svona eftir það var búið að athuga hvað væri hægt að fíflast mikið í þér. Begga var þar engin undantekn- ing, stærra hjarta var nefnilega ekki til og ef þú áttir Beggu sem vinkonu var ljóst að þar áttirðu varnargarð sem hvaða brotsjór sem var átti ekki séns í. Þannig voru margar heims- gáturnar leystar á rúntinum í Subaru Justy þar sem hlustað var á LéttBylgjuna og borðaðir Þristar sem höfðu verið hitaðir á miðstöðinni. Stundum var nóg að Begga kæmi til manns, spyrði hvort maður hefði í alvöru haldið að þetta líf ætti að vera auðvelt, og þá var allt vesen á bak og burt. Bestu stundirnar voru þó þegar við grétum úr hlátri, aðal- lega að eigin fyndni þó, og ollum töluverðri hávaðamengun í leið- inni. Stundum kom þó fyrir að fljótfærnin, eða kannski fram- takssemin kom okkur í koll. Til dæmis þegar Subaru var breytt í bar á hjólum þar sem Baileys var hrist út í mjólk og klaka af miklum móð og mjólkurfernan Berglind Rósa Jósepsdóttir ✝ Berglind RósaJósepsdóttir fæddist 28. janúar 1986. Hún lést 30. desember 2019. Út- för Berglindar fór fram 11. janúar 2020. gleymdist í bílnum fram á sunnudag, sem hefði ekki ver- ið neitt slæmt ef ekki hefði verið fyr- ir þá staðreynd að þetta var í maí og vorið var hlýtt. Eða þegar Begga ákvað að heimavistarher- bergin væru alltof daufleg svona hvít- máluð og stenslaði fjólublá blóm hist og her um herbergið okkar. Einhverra hluta vegna féll það ekki í kram- ið hjá yfirvöldum, en við vorum hæstánægðar, enda með lang- glæsilegasta herbergið. En líkt og Begga átti Grundarfjörð, átti Grundarfjörð- ur Beggu, og það kom engum á óvart að hún skyldi velja þann stað sem sitt fullorðins heima. Þegar Sigurbjörn kom svo til sögunnar var síðasta púslið svo fundið og lífið gat byrjað af al- vöru. Næstu árin naut Begga sín sem mamma, upp um fjöll og firnindi, eða bara í daglegu amstri í Grundarfirði. Strák- arnir voru þó miðpunkturinn og augljóst hverstu stolt hún var af þeim öllum. Strákanna þinna bíða nú ann- ars konar verkefni en við hefð- um öll kosið og skarðið sem höggvið hefur verið í hóp Jobb- anna stórt. Ykkur færi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Elsku Begga, við fáum víst ekki fleiri tækifæri til að hittast, tala um börnin okkar og menn- ina, hvernig gengur að gera upp hús og allt það sem maður held- ur í einfeldni sinni að framtíðin bjóði upp á. Við höfum þó margt fyrir að þakka, þú kenndir okkur öllum að liggja ekki í volæði yfir hlutunum heldur gera það besta úr þeim. Takk fyrir tiltalið, takk fyrir hlátursköstin og takk fyrir umhyggjuna. Við sem fengum að kynnast þér erum svo óskaplega rík. Við sjáumst síðar, Þín vinkona, Þóra Geirlaug. Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma, ÞÓRA JAKOBSDÓTTIR, Brúarflöt 1, Garðabæ, lést á líknardeild Landspítalans mánudaginn 13. janúar. Útförin fer fram frá Vídalínskirkju í Garðabæ föstudaginn 24. janúar klukkan 13. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar er bent á Kvenfélagið Hringinn. Friðrik Sveinn Kristinsson Kristinn Friðriksson Helga Gréta Kristjánsdóttir Jakob Friðriksson Carolin Huehnken Svanhvít Friðriksdóttir Ólafur Guðbjörn Skúlason og barnabörn Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út- gáfudaga. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn- ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/ sendagrein Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu- degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út. Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál- anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum. Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.