Morgunblaðið - 17.01.2020, Qupperneq 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. JANÚAR 2020
✝ Kristín JónaJensdóttir Ár-
mann fæddist í
Hafnarfirði 13.
september 1923.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði
28. desember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Jens Guðni
Jónsson skipstjóri,
f. 17. ágúst 1892, d.
3. mars 1975, og
kona hans, Júlíanna Sigurbjörg
Jónsdóttir húsmóðir, f. 9. júlí
1890, d. 28. maí 1961. Kristín
átti eina alsystur, Öldu, f. 6.9.
1925, d. 16.6. 1991, og tvær
hálfsystur sammæðra, Huldu
Sigurbjörgu Hansdóttur, f.
17.7. 1912, d. 2. 4. 2007, og Sig-
Darri, f. 1995, og Einir Orri, f.
1998, Brynjólfssynir. b) Ólafur
Þór, f. 14.10. 1968, kvæntur
Höllu Maríu Helgadóttur, f.
28.11. 1971. Þeirra börn eru:
Ísak Þór, f. 2000, Rannveig
Erla, f. 2003, og Helga Vala, f.
2007. c) Valdimar Björn, f.
15.11. 1974, kvæntur Soffíu
Dögg Garðarsdóttur, f. 20.7.
1976. Börn þeirra eru: Valdís
Anna, f. 2006, og Garðar Freyr,
f. 2010. 2) Júlíus Jens Ármann,
f. 4.6. 1947, en börn hans eru: a)
með maka I, Dórótheu Magn-
úsdóttur, f. 12.10. 1950: Knútur
Rafn, f. 14.9. 1970, kvæntur
Helenu Hermundardóttur, f.
5.6. 1970, börn þeirra eru: Dó-
róthea, f. 1996, Karítas, f. 1998,
Matthías Jens, f. 2005, Arn-
aldur og Tómas Ingi, f. 2008. b)
með maka II, Svanhvíti E. Ing-
ólfsdóttur, f. 15.2. 1954: a) Ein-
ar Helgi, f. 12.12. 1984, í sam-
búð með Steinunni Magna-
dóttur, f. 6.9. 1985. Börn þeirra
eru: Svanhvít Sif, f. 2013, Jóna
Kristín, f. 2016, og Steinar Örn,
f. 2019, d. 2019. b) Júlíus Rafn,
f. 9.11. 1987, í sambúð með
Tinnu Ósk Þórarinsdóttur, f.
30.4. 1983. Barn þeirra er Vikt-
oría Ósk, f. 2019.
Eftir að Kristín giftist Knúti
fluttist hún á Akranes og átti
þar heima í 45 ár.
Auk húsmóðurstarfa rak hún
raftækjavöruverslun með
manni sínum í nokkur ár og síð-
ar barnafataverslunina Írisi um
tíma. Lengst vann hún á rönt-
gendeild Sjúkrahússins á Akra-
nesi en lét af störfum þar og
fluttust þau til Hafnarfjarðar
1988.
Útför Kristínar verður gerð
frá Víðistaðakirkju í dag, 17.
janúar 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.
ríði Hansdóttur
Proppé, f. 17.12.
1916, d. 2.11. 1989.
Kristín giftist 8.
maí 1943 Knúti Ár-
mann rafvirkja-
meistara, f. á Hell-
issandi 16.2. 1921,
d. 17.5. 2004, sem
lengi var yfirverk-
stjóri við raf-
magnsdeild Sem-
entsverksmiðju
ríkisins á Akranesi. Börn
þeirra eru: 1) Valdís Erla Ár-
mann, f. 16.7. 1944, gift Guð-
birni Ólafssyni, f. 27.6. 1943.
Börn þeirra eru: a) Kristín
Björk, f. 22.8. 1966. Synir henn-
ar eru: Ásþór Ingi, f. 1988, Guð-
björn Bjarki, f. 1993, Hlynur
Kveðja til mömmu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt elsku mamma
mín.
Hvíl í friði, minningin lifir í
hjarta mínu.
Þín dóttir,
Valdís Erla.
Í dag verður móðir mín borin
til grafar frá Víðidalskirkju í
Hafnarfirði.
Takk fyrir allt elsku mamma
mín. Við áttum góðan tíma sam-
an á Akranesi og eftir að þú flutt-
ir í Hafnarfjörð. Síðustu árin
bjóst þú á Hrafnistu og ég í
Mosó. Við töluðum saman næst-
um daglega síðustu árin þín. Það
er erfitt að geta ekki hringt í þig
og spjallað við þig um hitt og
þetta. Ég vona að þú sért komin
til pabba og þið séuð sameinuð á
ný eftir 15 ára aðskilnað. Þín
verður sárt saknað, elsku
mamma mín. Veit að guð og
pabbi taka á móti þér.
Smá fátækleg kveðja til þín
mamma mín:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Júlíus Jens Ármann.
Í dag verður til moldar borin
frá Víðistaðakirkju tengdamóðir
mín Kristín J. Ármann. Kynni
okkar hófust fyrir um 55 árum
þegar leiðir mínar og einkadótt-
ur hennar Valdísar lágu saman.
Á heimili verðandi tengdafor-
eldra minna Kristínar og Knúts
Ármann, eiginmanns hennar,
mætti mér hlýtt og notalegt við-
mót, sem var upphafið að ævi-
langri vináttu okkar.
Kristín fæddist í Hafnarfirði
13. september 1923. Hún var í
tímakennslu hjá séra Jóni Auð-
uns, sótti skóla hjá nunnunum í
Hafnarfriði 1932-33, síðan í
Barnaskóla Hafnarfjarðar og í
Flensborgarskóla veturna 1938
til 1940. Vann í Apótekinu á
Akranesi hjá Fríðu Proppé 1941
og í Einarsbúð í Hafnarfirði
1942.
Eftir að hún giftist 1943 flutt-
ist hún til Akraness og átti þar
heima í 45 ár. Allt til þess að hún
flyst til æskustöðvanna í Hafn-
arfirði 1988. Auk húsmóðurstarfa
rak hún raftækjavöruverslun
með manni sínum í nokkur ár og
barnafataverslunina Írisi um
tíma. Frá 1976 til 1987 vann hún
á röntgendeild Sjúkrahússins á
Akranesi.
Er til Hafnarfjarðar kom á ný
bjuggu þau Knútur sér notalegt
heimili á Breiðvangi 8 og nutu
þar efri áranna, fóru jafnan í ut-
anlandsferðir árlega og minnist
ég þess, að þegar þau komu heim
færðu þau jafnan afkomendum
sínum veglegar gjafir, enda
sýndu þau afkomendum sínum
ætíð mikla umhyggju og var
þeim ljúft að gleðja ömmu- og
afabörnin.
Skömmu eftir að Knútur fellur
frá 2004 flytur Kristín í íbúð fyrir
eldri borgara á Herjólfsgötu 38
og býr þar til ársins 2010 er hún
flyst á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Er hér var komið var líkamleg
heilsa hennar farin að gefa veru-
lega eftir. Á Hrafnistu naut hún
góðs atlætis hjá starfsfólkinu á
Ölduhrauni sem sinnti þörfum
hennar með vinsemd og virðingu.
Þökk sé því góða fólki.
Síðustu árin var hún farin að
líkamlegu þreki og bundin hjóla-
stól, auk þess sem sjónin gaf eftir
þannig að hún gat ekki lengur
haft afþreyingu af sjónvarpi eða
lestri bóka. Þrátt fyrir þetta hélt
hún fullri hugsun og andlegri
reisn allt til loka. Ótrúlegt var
með hve miklu jafnaðargeði og
æðruleysi hún mætti þessum að-
stæðum sínum.
Eftir að sjónin bilaði var nán-
ast eina afþreying hennar að
hlusta á hljóðbækur, sem hún
fékk lánaðar á bókasafni Hrafn-
istu. Í því sambandi er fyllsta
ástæða til þess að færa systrun-
um tveimur, sem tóku að sér
rekstur bókasafnsins á Hrafnistu
fyrir um fimm árum í sjálfboða-
vinnu, alúðarþakkir fyrir framlag
þeirra. Á þennan hátt var áfram-
haldandi rekstur þessarar mik-
ilvægu þjónustu á heimilinu
tryggður. Þjónusta þeirra gerði
Kristínu lífið bærilegra síðari
árin.
Margt leitar á hugann og
margs er að minnast þegar leiðir
skilur eftir rúmlega hálfrar aldar
samfylgd, en það er huggun
harmi gegn að eiga í hugar-
fylgsnum minningar um góða
manneskju sem farin er. Megi
hún hvíla í friði.
Ég votta aðstandendum öllum
mína dýpstu samúð.
Guðbjörn Ólafsson.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Elsku besta yndislega amma
mín.
Mikið á ég eftir að sakna þess
að geta ekki kíkt í heimsókn til
þín og knúsað þig aðeins og
spjallað um allt og ekkert. Það
var alltaf svo gott að koma til þín,
þú varst líka alltaf svo ánægð
þegar ég kom í heimsókn. Ég hef
átt margar ómetanlegar og
yndislegar samverustundir með
þér í gegnum árin; Að fá að vera,
í æsku, hjá ykkur afa viku og
viku á sumrin uppi á Skaga. Að
fara til ykkar í Skúrinn við Vest-
urhópsvatn og út á bát. Fyrsta
utanlandsferðin mín, fermingar-
gjöfin, sem var ferð með ykkur
til Danmerkur. Allar gæðastund-
irnar okkar á síðustu árum.
Þegar elsti sonur minn fædd-
ist var hann fyrsta langömmu-
barn þitt og þér fannst ekkert
sérlega sniðugt að hann myndi
kalla þig langömmu eða
„Löngu“. Þér fannst mikið fal-
legra og krúttlegra að hann
myndi frekar kalla þig ammý,
sem festist svo við þig þegar
barnabarnabörnin urðu fleiri.
Minningarnar eru ótal margar
og góðar, þær mun ég allar varð-
veita í hjarta mínu um ókomna
tíð.
Vona að þú sért búin að hitta
elsku afa aftur, og alla hina sem
farnir eru og voru þér kærir, í
Sumarlandinu.
Takk fyrir allt og sjáumst
síðar, elsku amma mín.
Blessuð sé minning þín.
Þín
Kristín Björk.
Það er eitthvað svo skrítið
hvernig lífið líður áfram og þegar
einhver sem alltaf hefur verið til
staðar hverfur frá, einhver sem
hefur þótt svo vænt um mann,
vakað yfir manni, verið manni
kær, fylgst með og stutt mann í
lífinu.
Amma Stína á svo sannarlega
stóran part í mínu hjarta. Með
henni og afa Knúti átti ég marg-
ar gæðastundir, hvort sem var á
ferðalögum, við veiðar og dægra-
dvöl í veiðihúsinu við Vesturhóp-
ið, á Stekkjarholti eða Garða-
braut á Akranesi eða eftir að ég
komst til vits og ára þegar ég
heimsótti þau sem oftast í
Hafnarfjörðinn.
Hún hélt fallegt heimili, allt á
sínum stað og alltaf átti amma
nýbakaðar kökur, þá grænu eða
púðurbylgjuna sem hún bakaði í
örbylgjuofninum. Hún var mikil
hannyrðakona og voru þær ófáar
peysurnar sem hún prjónaði á
mig. Er ég gisti hjá ömmu og afa,
sem kom oft fyrir á Akranesi, var
alltaf kvöldkaffi áður en haldið
var til rekkju.
Við söknuðinn við að kveðja
ömmu Stínu yljar það mér að
hugsa til þess að hún sé komin til
afa í sumarlandið, alsæl eftir
langa fjarveru.
Hún varð 96 ára gömul og er
ótrúlegt að hugsa til þess hversu
göfuglynd og þolinmóð hún var
síðustu árin, orðin nær blind og
komst ekki um en alltaf var hún
endalaust jákvæð og tilbúin að
takast á við næsta dag.
Nú kveð ég ömmu Stínu með
miklum söknuði en jafnframt
óendanlegu þakklæti fyrir allar
góðu stundirnar og minningarn-
ar sem munu lifa.
Knútur Rafn Ármann.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson)
Þá er hún farin í ljósið hún
ammý okkar, farin á fund afa, og
þau eflaust að ferðast um heim-
inn á nýjan leik. Þannig á það að
vera – sameinuð á ný eftir langan
aðskilnað.
Við vorum heppin að fá að
njóta þess að hafa elsku ammý
hjá okkur svona lengi, með rám-
an hlátur og húmorinn að vopni,
undrandi á því hvað allir hennar
afleggjarar voru alltaf að flengj-
ast um allar trissur. En það var
alltaf hægt að stoppa við hjá
henni ammý og fá sér súkku-
laðimola, kúlusúkk eða bara
rommkúlu og spjalla.
Endalaust þakklæti fyrir
kynni við dásamlega konu, sem
var alltaf svo fín og vel til höfð,
og svo yndisleg á allan máta.
Alltaf spurul um hvað á okkar
daga hafði drifið, alltaf sami hlát-
urinn.
Yndislegt sambandið á milli
móður og dóttur, og tengdamóð-
ur og tengdasonar, verður öllum
sem til þekktu fyrirmynd.
Elsku mamma og pabbi, Úlli
frændi og við öll sem vorum svo
heppin að eiga þig að, Guð gefi
styrk í sorginni yfir brottför
þinni. En minningin um dásam-
lega ömmu/langömmu lifir um
ókomna tíð – takk fyrir allt.
Þinn
Valdimar, Soffía, Valdís
Anna og Garðar Freyr.
Elsku ammý okkar:
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkar ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartakær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Ók. höf.)
Takk fyrir allt, elsku ammý
okkar. Hvíl í friði.
Þínir
Ásþór Ingi, Guðbjörn
Bjarki, Hlynur Darri og
Einir Orri.
Kristín J. Ármann
Haustið 2002
lágu leiðir okkar
Beggu Jobba sam-
an fyrst þegar við
bjuggum hlið við hlið á heima-
vist FVA. Hún fór ekki með
veggjum og ég og þessi grund-
firska skellibjalla, með dýpstu
spékoppa í heimi, áttum eftir að
verða perluvinkonur upp frá því.
Ég hélt reyndar fyrst að hún
hefði verið skírð Berglind
Jobba, en komst fljótlega að því
þegar ég fór að venja komur
mínar vestur að það að vera
Jobbi var ekkert venjulegt.
Hjartahlýja, staðfesta og eitrað-
ur húmor var eitthvað sem
fylgdi nafninu og þar áttirðu
hauka í horni, svona eftir það
var búið að athuga hvað væri
hægt að fíflast mikið í þér.
Begga var þar engin undantekn-
ing, stærra hjarta var nefnilega
ekki til og ef þú áttir Beggu sem
vinkonu var ljóst að þar áttirðu
varnargarð sem hvaða brotsjór
sem var átti ekki séns í.
Þannig voru margar heims-
gáturnar leystar á rúntinum í
Subaru Justy þar sem hlustað
var á LéttBylgjuna og borðaðir
Þristar sem höfðu verið hitaðir á
miðstöðinni. Stundum var nóg
að Begga kæmi til manns, spyrði
hvort maður hefði í alvöru haldið
að þetta líf ætti að vera auðvelt,
og þá var allt vesen á bak og
burt. Bestu stundirnar voru þó
þegar við grétum úr hlátri, aðal-
lega að eigin fyndni þó, og ollum
töluverðri hávaðamengun í leið-
inni. Stundum kom þó fyrir að
fljótfærnin, eða kannski fram-
takssemin kom okkur í koll. Til
dæmis þegar Subaru var breytt
í bar á hjólum þar sem Baileys
var hrist út í mjólk og klaka af
miklum móð og mjólkurfernan
Berglind Rósa
Jósepsdóttir
✝ Berglind RósaJósepsdóttir
fæddist 28. janúar
1986. Hún lést 30.
desember 2019. Út-
för Berglindar fór
fram 11. janúar
2020.
gleymdist í bílnum
fram á sunnudag,
sem hefði ekki ver-
ið neitt slæmt ef
ekki hefði verið fyr-
ir þá staðreynd að
þetta var í maí og
vorið var hlýtt. Eða
þegar Begga ákvað
að heimavistarher-
bergin væru alltof
daufleg svona hvít-
máluð og stenslaði
fjólublá blóm hist og her um
herbergið okkar. Einhverra
hluta vegna féll það ekki í kram-
ið hjá yfirvöldum, en við vorum
hæstánægðar, enda með lang-
glæsilegasta herbergið.
En líkt og Begga átti
Grundarfjörð, átti Grundarfjörð-
ur Beggu, og það kom engum á
óvart að hún skyldi velja þann
stað sem sitt fullorðins heima.
Þegar Sigurbjörn kom svo til
sögunnar var síðasta púslið svo
fundið og lífið gat byrjað af al-
vöru. Næstu árin naut Begga sín
sem mamma, upp um fjöll og
firnindi, eða bara í daglegu
amstri í Grundarfirði. Strák-
arnir voru þó miðpunkturinn og
augljóst hverstu stolt hún var af
þeim öllum.
Strákanna þinna bíða nú ann-
ars konar verkefni en við hefð-
um öll kosið og skarðið sem
höggvið hefur verið í hóp Jobb-
anna stórt. Ykkur færi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Elsku Begga, við fáum víst
ekki fleiri tækifæri til að hittast,
tala um börnin okkar og menn-
ina, hvernig gengur að gera upp
hús og allt það sem maður held-
ur í einfeldni sinni að framtíðin
bjóði upp á. Við höfum þó margt
fyrir að þakka, þú kenndir okkur
öllum að liggja ekki í volæði yfir
hlutunum heldur gera það besta
úr þeim. Takk fyrir tiltalið, takk
fyrir hlátursköstin og takk fyrir
umhyggjuna. Við sem fengum að
kynnast þér erum svo óskaplega
rík.
Við sjáumst síðar,
Þín vinkona,
Þóra Geirlaug.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÞÓRA JAKOBSDÓTTIR,
Brúarflöt 1, Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans
mánudaginn 13. janúar. Útförin fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ föstudaginn 24. janúar klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Kvenfélagið Hringinn.
Friðrik Sveinn Kristinsson
Kristinn Friðriksson Helga Gréta Kristjánsdóttir
Jakob Friðriksson Carolin Huehnken
Svanhvít Friðriksdóttir Ólafur Guðbjörn Skúlason
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin að
hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstu-
degi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist
áður en skilafrestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Minningargreinar