Morgunblaðið - 28.03.2020, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. MARS 2020
✝ Halldór Þor-valdsson fædd-
ist á Siglufirði 18.
febrúar 1934.
Hann lést á sjúkra-
húsinu á Húsavík
20. mars 2020.
Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Grímur Björnsson,
f. 24. september
1884, d. 4. júní
1958, og Sigrún
Bjarnadóttir, f. 22. febrúar
1904, d. 11. maí 1951. Bræður
hans voru Bjarni Þorvaldsson,
f. 3. september 1924, d. 10.
febrúar 2014, og
Þórhallur Þor-
valdsson, f. 20. maí
1940, d. 21. júlí
1991.
Eiginkona Hall-
dórs er Kolbrún
Kristjánsdóttir, f.
20. febrúar 1938.
Börn þeirra eru
Þorvaldur Daði, f.
23. maí 1955,
Kristján Stefán, f.
27. maí 1960, og Björk, f. 24.
apríl 1967.
Útför Halldórs fer fram í
dag, 28. mars 2020.
Jæja, nú ertu farinn frá okkur
Dóri minn. Við stöndum eftir með
söknuð í hjarta og verklaus. Þú
varst alltaf að sýsla og brasa eitt-
hvað. Við tókum þátt í því að
bestu getu, en stundum náðum
við ekki að fylgja þér eins og
þegar þú ákvaðst að kaupa gróð-
urhús handa Kollu. Það átti að
fara niður í vor en okkur fannst
þessi aðgerð of sein og í fyrsta
skipti sagði ég mitt álit og þá hik-
aðir þú.
Svo þegar illvígi sjúkdómur-
inn, sem þú barðist við, var farinn
að taka sinn toll þá ákvaðst þú að
afhenda okkur Kidda húsið. Ég
móaðist við í fyrstu en nú hef ég
ákveðið að taka þig til fyrirmynd-
ar og framkvæma verkið í vor.
Ég fann góðan stað og ég ætla að
einblína á það að rækta rósir,
Kolla fær að fylgjast með og taka
þátt.
Elsku Dóri, þú varst góð fyr-
irmynd og kenndir okkur margt,
þú sagðir hlutina eins og þeir
voru og inn á milli með húmor og
glettni.
Það var gaman og fróðlegt að
ferðast með þér og hlusta á sögur
af mönnum og atburðum sem þú
hefur lent í.
Þín tengdadóttir
Kristín.
Það er kaffitími og ég fer í kaffi
eins og svo ótaloft áður til ömmu
og afa á Foss. Afi hellir upp á
kaffi, alltaf fjóra bolla í einu, og
amma gerir pönnukökur, eða
hvað sem er.
Það er sumar, ég fer í sólbað á
pallinn til ömmu og afa, það er
steikjandi hiti á pallinum. Afi
slær grasið, það er svo góð lykt af
nýslegnu grasi. Hann er ber að
ofan með derhúfu, sólbrúnn.
Myndarlegasti maður sem ég hef
séð. Við amma sitjum í sólstólun-
um á meðan og svo kemur þú líka.
Þú spyrð frétta, jæja vina mín.
Þú klappar strákunum á kollinn.
Fossvellir 18 hafa verið mitt
annað heimili síðan ég fæddist.
Ég get kallað fram lyktina þar
hvenær sem er. Fyrir mér, algjör
griðastaður. Alltaf hlýtt, alltaf
faðmlag, alltaf stutt í húmorinn.
Ég mun sakna stóru hlýju
handanna þinna sem ég er búin
að halda svo mikið í undanfarna
daga.
Það er gott að eiga þig að, vina
mín. Já, afi, þú hefur gert margt
fyrir mig líka.
Þetta lagast allt.
Þín afastelpa
Birgitta.
Halldór
Þorvaldsson
✝ Sigfríð Valdi-marsdóttir
fæddist á Fá-
skrúðsfirði 27.
september 1933.
Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurlands 19.
mars 2020 eftir
stutt veikindi.
Foreldrar Sig-
fríðar voru Valdi-
mar Lúðvíksson,
sjómaður og verkamaður, f. 1.
ágúst 1894 á Hafnarnesi við Fá-
skrúðsfjörð, d. 26. maí 1985, og
Guðlaug Kristbjörg Svein-
björnsdóttir húsfreyja, f. 28.
janúar 1907 í Berufirði, Beru-
neshreppi, d. 22. janúar 1976.
Þau voru búsett í Hafnarfirði.
Systkini Sigfríðar eru: Sigur-
björg Haraldína, f. 21. júlí 1925,
d. 23. september 1989; Lúðvík
Ingibjörn, f. 29. október 1926, d.
5. maí 1952; Heiðrún Hulda, f.
15. október 1927, d. 16. febrúar
1991; Bjarnþór, f. 3. október
1929, d. 14. febrúar 1998; Þóra,
f. 5. mars 1931; Ágúst Már, f. 2.
maí, d. 17. desember 1996; Ásta,
f. 19. október 1937, d. 6. mars
1991; Viðar, f. 11. mars 1939, d.
14. maí 2015; Hákon, f. 16.
ágúst 1940, og drengur, f. 18.
Þau Sigfríð og Guðmundur
eignuðust sex börn, auk þess
sem Guðmundur gekk elstu
dóttur Sigfríðar í föðurstað.
Börn þeirra eru: Ásdís Birna
Stefánsdóttir, f. 30. september
1951; Ragnhildur, f. 30. júlí
1953; Hulda, f. 7. nóvember
1954, d. 16. mars 1999; Einar, f.
12. september 1956; Valdimar
Ingi, f. 18. apríl 1960; Hrefna, f.
9. febrúar 1965, og Ásta María,
f. 17. september 1969. Hálf-
systir þeirra, dóttir Guð-
mundar, er Auðbjörg Lilja
Lindberg, f. 13. ágúst 1951.
Þau Sigfríð og Guðmundur
bjuggu um tíma í Laugarási þar
sem þau sáu um garðyrkjustöð,
en árið 1955 fluttust þau til
Vestmannaeyja þar sem þau
bjuggu til ársins 1966 er þau
fluttu til Hveragerðis og tóku
við Garðyrkjustöðinni Gufudal.
Sigfríð vann ýmis störf auk
garðyrkjustarfanna, m.a. vann
hún í Kaupfélagi Árnesinga og
á Garðyrkjuskóla ríkisins á
Reykjum. Lengst af vann hún
þó á Elli- og dvalarheimilinu Ási
þar sem hún sá fyrst og fremst
um bakstur og matreiðslu, auk
þess sem hún sinnti þar næt-
urvakt í mörg ár.
Guðmundur lést 17. desem-
ber 2004.
Síðasta árið bjó Sigfríð á elli-
og dvalarheimilinu Ási í Hvera-
gerði.
Í ljósi aðstæðna í þjóðfélag-
inu fór jarðarförin fram í kyrr-
þey 27. mars 2020.
mars 1945, d. 9.
maí 1945.
Sigfríð ólst upp
á Fáskrúðsfirði
fram að unglings-
aldri er hún flutti
suður til Hafn-
arfjarðar til systur
sinnar. Seinna
fluttu svo foreldrar
hennar einnig til
Hafnarfjarðar og
þar bjuggu flest
systkini hennar einnig lengst af.
Sigfríð vann um tíma í versl-
un í Hafnarfirði og á sauma-
stofu við kjólasaum, en sauma-
skapur lék ætíð í höndum
hennar. Eftir að hún eignaðist
elstu dóttur sína fluttist hún í
Laugarás í Biskupstungum þar
sem hún gerðist ráðskona hjá
læknishjónunum Knúti og
Huldu.
Í Laugarási kynntist hún til-
vonandi eiginmanni sínum,
Guðmundi Einarssyni frá Iðu í
Biskupstungum, og árið 1952
gengu þau í hjónaband. For-
eldrar Guðmundar voru hjónin
Einar Sigurfinnsson, f. 14. sept-
ember 1884, d. 17. maí 1979, og
Ragnhildur Guðmundsdóttir, f.
29. apríl 1895, d. 7. október
1990.
Elsku besta amma í Hveró er
fallin frá, 86 ára að aldri. Amma
ólst upp á Fáskrúðsfirði en á
unglingsaldri fannst henni kom-
inn tími til að standa á eigin fót-
um og flutti þá suður til systur
sinnar í Hafnarfirði. Um 16 ára
aldur ákvað amma að freista
gæfunnar, sótti um starf á kjóla-
saumastofu og taldi mönnum trú
um að hún væri þaulvön sauma-
kona. Amma var ráðin til vinnu
og saumastofan fékk þar með til
sín hörkuduglegan starfskraft.
Sissa amma var snögg að til-
einka sér allt sem þurfti enda
var hún sérstaklega lunkin við
saumaskap og prjónaskap. Þær
eru ófáar flíkurnar sem við
barnabörn og barnabarnabörn
höfum fengið að gjöf fyrir vikið.
Síðar bauðst ömmu að fara í
nám í hattasaumi en það kaus
hún að gera ekki því þá hefði
Dísa, mamma okkar, eytt
löngum stundum á vöggustofu. Í
staðinn réð amma sig sem ráðs-
konu til læknishjónanna í Laug-
arási í Biskupstungum. Það varð
ansi afdrifaríkt því þar tók á
móti henni aðstoðarmaður lækn-
isins, Guðmundur Einarsson frá
Iðu í Biskupstungum. Þau
amma urðu síðar ástfangin og
giftust, Gummi gekk mömmu
okkar í föðurstað og var alltaf
afi okkar.
Við munum vart eftir öðru
heimili Sissu ömmu og Gumma
afa en Önnubergi í Hveragerði –
sem stundum gekk undir nafn-
inu Ömmuberg. Önnuberg var í
jaðri hverasvæðisins í miðju
Hveragerðis. Amma brýndi allt-
af fyrir okkur krökkunum að
koma ekki nálægt hverunum,
enda væri það stórhættulegt.
Enn í dag höfum við ekki þorað
inn á hverasvæðið, því ekki veit
á gott að brjóta gegn fyrirmæl-
um ömmu.
Það var alltaf mest spennandi
í heimi að fá að gista hjá ömmu
og afa þegar foreldrar okkar
þurftu að sinna einhverjum er-
indum, nánast eins og á jól-
unum. Þar var ávallt boðið upp
á kókópöffs með mjólk í
morgunmat, stundum leyndust
verðlaun í pökkunum og var
mikil spenna ef nýr kókópöffs-
pakki var opnaður. Amma leyfði
samt alls ekki að gramsað væri í
pakkanum til að reyna að veiða
upp verðlaunin. Andrésblöð á
dönsku voru til í möppuvís,
Lukku-Láki, Rattati og Daldón-
arnir fræddu okkur um villta
vestrið og svei mér þá ef Svalur
og Valur voru ekki líka á svæð-
inu. Amma og afi fóru líka oft til
Spánar í sumarfrí. Alltaf komu
þau með einhverjar sniðugar og
stundum skrýtnar gjafir til baka
handa okkur krökkunum sem
aldrei höfðu sést áður hér á
landi.
Eftir að afi féll frá bjó amma
ein í Heiðarbrún. Þar var alltaf
gott að kíkja við ef maður átti
leið hjá Hveragerði, stoppa og
spjalla eilítið. Ef barnabarna-
börnin voru með í för voru þau
ávallt velkomin hjá langömmu
og fengu oft að heyra alls konar
sögur frá því í gamla daga.
Amma las ýmiss konar bók-
menntir fram á síðustu stundu,
skáldsögur, fræðibækur, Íslend-
ingasögur, sagnfræði og allt
milli himins og jarðar. Hún
hafði góða sjón og þurfti ekki
einu sinni gleraugu.
Á endanum stendur samt
ekki eftir einhver tiltekin minn-
ing um ömmu heldur tilfinning.
Hlý tilfinning. Því amma var
alltaf, alltaf góð. Við söknum
hennar.
Heiða María Sigurð-
ardóttir, Lilja Sigurð-
ardóttir og Magnús Eiríkur
Sigurðsson.
Mig langar að fá að kveðja
elsku Sigfríð Valdimarsdóttur
frænku, eða Sissu eins og hún
var alltaf kölluð, með þessum fá-
tæklegu orðum.
Það er skrýtið þegar maður
hugsar það, þá finnst manni eins
og sumir ættu að vera eilífir og
það á við um Sissu frænku.
Ég minnist þess þegar ég var
barn fór ég oft með foreldrum
mínum, en pabbi minn og Sissa
voru systkin, yfir Hellisheiðina í
bíltúr til að heimsækja Sissu,
Gumma og börnin þeirra. Það
var fátt skemmtilegra en að fara
í heimsókn til Sissu og Gumma í
Hveragerði. Á þeim tíma ráku
þau gróðrastöð í Gufudal fyrir
ofan Hveragerði og ekkert var
meira spennandi en að fá að
koma og vinna í gróðurhúsinu.
Þegar maður er barn er maður
einstaklega stoltur af því að
manni sé treyst til að pakka
gúrkum og tómötum en fyrir því
treystu Sissa og Gummi mér
þegar ég kom í heimsókn. Þegar
heim var komið í Hafnarfjörðinn
aftur var ég óspör á að láta vin-
ina vita að ég hefði verið að
vinna í gróðurhúsi hjá frænku
minni og frænda en Gumma
kallaði ég alltaf frænda.
Síðar fluttist ég á unglings-
aldri ásamt fjölskyldu til Hvera-
gerðis og urðu þá samskiptin
meiri. Þegar við Sissa hittumst
ýmist í eldhúsinu hjá foreldrum
mínum eða í eldhúsinu hennar
gátum við talað um allt á milli
himins og jarðar. Sissa var góð-
ur hlustandi, einstaklega hlý og
góð manneskja og við hana gat
maður rætt jafnt um gleði eða
sorgir.
Hún var barngóð og var
börnum mínum og barnabörnum
góð frænka.
Ég á eftir að sakna þess að fá
ekki faðmlag og kossa frá Sissu
frænku sem ég fékk ætíð þegar
við hittumst. Ég trúi því að hún
sé nú komin á betri stað og
muni njóta þessa að vera hjá
Gumma og Huldu sinni ásamt
systkinum sem þegar hafa kvatt
en þar sem systkinin og fjöl-
skyldan var saman komin var
alltaf gleði.
Elsku Sissa mín ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að sitja hjá
þér í veikindum þínum síðustu
dagana, halda í höndina þína og
spjalla við þig þó svo ég væri
ekki viss hversu mikið þú heyrð-
ir í mér enda skipti það engu
máli því samtölin voru aðeins
okkar á milli.
Hver lítil stjarna, sem lýsir og hrapar,
er ljóð, sem himininn sjálfur skapar.
Hvert lítið blóm, sem ljósinu safnar,
er ljóð um kjarnann, sem vex og
dafnar.
Hvert lítið orð, sem lífinu fagnar,
er ljóð við sönginn, sem aldrei
þagnar.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi)
Megi góður Guð passa þig og
þína elsku Sissa mín.
Ég votta börnunum þínum og
fjölskyldu þeirra mína dýpstu
samúð.
Guðlaug Björk Bjarnþórs-
dóttir (Gulla frænka).
Sigfríð
Valdimarsdóttir
✝ AlexanderSvavar Gunn-
arsson fæddist 10.
desember 1939.
Hann lést á heimili
sínu Stekkj-arkinn
11 7. mars 2020.
Hann var sonur
Ingibjargar Sóf-
usdóttur, f. 10.9.
1918, og Gunnars
Guðmundssonar, f.
11.6. 1919. Svavar
fæddist í Hafnarfirði og bjó þar
alla tíð. Hann ólst upp hjá for-
eldrum sínum og var næstelstur
fimm bræðra sem allir lifa bróður
sinn, þeir eru: Guðmundur Hauk-
ur, Sævar, Gunnar og Kristinn
Ingi.
Þann 26. desember 1961
kvæntist hann eftirlifandi eig-
inkonu sinni Rannveigu Að-
alsteindóttur, f. 25.10. 1940. Börn
þeirra eru: 1) Margrét, gift Braga
Finnbogasyni, börn þeirra eru
Ásrún Ósk, Svava Dröfn, Grétar
Bragi og Aðalsteinn. 2) Að-
alsteinn, kvæntur Helgu Jó-
hannsdóttur, dætur þeirra eru
Auður Ýr (látin), Agnes Ýr og Íris
Ösp. 3) Ingibjörg gift Jóni Magn-
úsi Halldórssyni, þeirra synir eru
Svavar, Ástþór og Daníel. Barna-
barnabörnin eru 14.
Svavar lærði húsasmíði í Iðn-
skólanum í Hafnarfirði, lauk
meistaranámi frá
Iðnskólanum í
Reykjavík og starf-
aði alla tíð við iðn
sína.
Hann var lengi í
stjórn Iðnaðar-
mannafélagsins í
Hafnarfirði.
Hann hafði yndi
af stangaveiði og
var m.a. stofnandi
Stangaveiðifélags
Hafnarfjarðar. Hann vann mikið
fyrir félagið, var í stjórn félags-
ins og varaformaður til margra
ára.
Svavar var formaður Kast-
klúbbs Íslands, Íslandsmeistari í
fluguköstum og kenndi fluguköst
ásamt félögum sínum frá 17 ára
til 77 ára en varð þá að hætta
vegna heilsubrests.
Hann og fjölskyldan voru mik-
ið fyrir ferðalög innanlands. Þá
voru ófáar veiðiferðirnar með
stórfjölskyldunni í bæði lax-
veiðiár og silungsvötn, oftast var
farið í Hlíðarvatn í Selvogi en
þangað var farið á hverju sumri.
Svavar smíðaði húsið í
Stekkjarkinn og fluttu þau inn
1966 og bjó hann þar til æviloka.
Hann smíðaði sumarbústað í
Skorradal og dvaldi fjölskyldan
oft þar.
Útför hefur farið fram.
Elsku afi, það sem kemur upp í
hugann þegar við hugsum til baka
eru ófáar frábærar stundir.
Allar ferðirnar í bústaðinn sem
þú smíðaðir í Skorradalnum, veiði-
ferðirnar í Hlíðarvatn og óteljandi
útilegur sem farið var í sama
hvernig viðraði.
Það var alltaf hægt að kíkja í
kaffi og spjalla um veiði, flugur og
hvar ætti að veiða þetta sumarið,
hvaða veiðistöng ætti að kaupa
eða hvaða línu ætti að velja og
hlusta á eina og eina veiðisögu.
Það var alltaf jafn gaman að sjá
þessar stóru hendur hnýta allar
þessar smáu flugur alveg óaðfinn-
anlega.
Ógleymanlegt er þegar við
krakkarnir (eða mamma) gáfumst
upp á páfagaukunum okkar og þú
tókst þessi grey að þér og komst
þeim fyrir í bílskúrnum. Þú gerðir
þér lítið fyrir og smíðaðir risabúr
fyrir þessa þrjá gauka og ekki leið
á löngu þar til gaukarnir fóru að
fjölga sér og þú varst kominn á
fullt í páfagaukaræktun og sendir
til gæludýrabúða og einstaklinga.
Ekki má gleyma öllum þeim
stundum sem við eyddum saman í
bílskúrnum við alls konar bras
eins og að framleiða túttubyssur,
smíða teygjubyssur og bílavið-
gerðir. Þar miðlaðir þú líka til
okkar þekkingu þinni í trésmíð-
inni sem mun varðveitast.
Hvíldu í friði, elsku afi okkar,
þú átt sérstakan stað í hjörtum
okkar.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Ásrún Ósk, Svava Dröfn,
Grétar Bragi og Aðalsteinn.
Svavar
Gunnarsson
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Jón G. Bjarnason,
umsjón útfara
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar