Fjölrit RALA - 20.03.1980, Síða 136

132
Flestum tegundum var auðvelt að finna stað í flokki. Þó voru nokkrar
undantekningar. Til dæmis hafði áburðargjöf sáralítil áhrif á þekju fífu í
blautri mýri, en í framræstum mýrum minnkaði þekja hennar verulega við
áburðinn. Sömu sögu er að segja af kornsúru og grasvíði, en þær tegundir
brugðust mun betur við áburðargjöf til fjallaen á láglendi. Hérna er þessum
tegundum raðað eftir hegðun þeirra á þurrlendi á láglendi. Grös eru ekki
tekin með, því þau eru nokkurs konar viðmiðun. Flokkunin verður því á
þennan veg:
Tafla 13. Flokkun tegunda eftir viðbrögðum við áburðargjöf og friðun.
FLOKKUR 1. Hámark á fyrsta ári. 2. Breiðast út við friðun. 3. Lítil þekja. Breytist ekki. 4. Dragast 1 saman við áb. gjöf. 5. Hverfa við áburðar- gjöf.
Kornsúra Stinnastör Vallhæra MÓasef Holtasóley
MÚsareyra Ljónslappi Axhæra Þursaskegg Blóðberg
og vegarfi- Krossmaðra Hrafnaklukka Fífur Sauðamerguj
Gulmaðra Hvítmaðra Lambagras Kræki- og
Fjalldrapi Brjóstagras krummalyng
Elftingar Bláber j alyng Fléttur
Grávíðir og
loðvíðir
Mosi
í tveimur síðustu dálkum töflunnar eru þær tegundir, sem mjög erfitt
eiga uppdráttar eða hverfa alveg úr landi, sem fær áburð. Tegundirnar í
fremri dálkunum þremur halda aftur á móti hlut sínum að mestu leyti í
samkeppni við grösin, sé ekki borið á árlega. Ljóst er því, að meira en
helmingur tegunda fer mjög halloka í samkeppni við grös. Áburðargjöf
hlýtur því að draga úr fjölbreytni gróðurlendis að minnsta kosti, þar sem
grös geta nýtt áburðinn. Þetta kemur vel heim við talinn fjölda tegunda,
en hans er getið hér að framan. En þar sést líka, að tegiandum fækkar ekki
við áburðargjöf í meira en 300 metra hæð yfir sjávarmáli. Þar munu grös
eiga svo erfitt uppdráttar, að þau ná ekki að mynda þéttan svörð.
Enn er ógetið áhrifa þessarar meðferðar á hlut gróðurvana lands.
Tilraunatíminn er sennilega of stuttur til þess að land grói upp af sjálfs-
dáðum við friðun, enda verður þess tæpast vart. Við áburðargjöf grær land