Fjölrit RALA - 15.02.1995, Blaðsíða 29

Vðxtur og uppskera
27
Magnússon og Bjarni Diðrik Sigurðsson, óbirt gögn). Til samanburðar má nefna að á
friðuðu og óábornu snarrótar-hálíngresis graslendi í Sölvaholti í Flóa var uppskeran í
júlí 1987 um 300 g þv. m-2 (Sigurður H. Magnússon og Borgþór Magnússon 1990).
Á ábornu túni með vallarfoxgrasi á Korpu fékkst allt upp í um 850 g þv. nr2 í
ágústbyrjun (Áslaug Helgadóttir 1987). Sunnanlands jafnast því uppskera lúpínunnar
á við það sem best fæst af ábornum túnum.
Lopez-Bellido & Fuentes (1986) draga saman upplýsingar um uppskeru af
fóðurlúpínum (L. albus, L. angustifolius, L. luteus og L. mutabilis) frá Ástralíu, Nýja-
Sjálandi, Sovétríkjunum og Spáni. Uppskera þessara tegunda liggur á bilinu 250-
1900 g þv. nr2. Þá má finna upplýsingar um uppskeru af Russel-lúpínu í ræktun á
Nýja-Sjálandi, en hún er á bilinu 500-1100 g þv. m'2 (Kitessa 1992). Sumurin 1979
og 1980 voru gerðar ræktunartilraunir sunnanlands með 14 stofna af þremur einærum
fóðurlúpínum (L. angustifolius, L. luteus og L. albus). Uppskera var léleg sumarið
1979, eða aðeins 70-160 g þv. nr2 að meðaltali, en sáð var seint og sumarið kalt.
Útkoman var heldur betri 1980 en þá gáfu bestu stofnamir að meðaltali 160-360 g þv.
nr2 (Andrés Arnalds o.fl. 1980; Andrés Arnalds & Sigfús Bjarnason 1981). Sumarið
1987 var gerð tilraun með 8 stofna af einærum fóðurlúpínum (L. angustifolius og L
luteus) á Sámsstöðum. Reyndist uppskeran af þeim um miðjan september vera frá
250 til 397 g þv. nr2 (Hólmgeir Björnsson 1987).