Morgunblaðið - 28.05.2020, Blaðsíða 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MAÍ 2020
✝ Bryndís Tóm-asdóttir fædd-
ist í Reykjavík 19.
maí 1929. Hún lést
á Droplaugarstöð-
um 11. maí 2020.
Foreldrar hennar
voru Tómas Al-
bertsson prentari
og Ása Sigríður
Stefánsdóttir hús-
freyja. Þau bjuggu
í Tómasarhaga við
Laugarásveg í Reykjavík og ólu
þar upp stóran barnahóp.
Bryndís átti átta systkini og
var hún þriðja í röðinni. Eftirlif-
andi systkini eru Stefán, Tómas
og Messíana en látin eru Ólína
Þórey, Albert Eyþór, Arndís
Lára, Ómar og Þorbjörg.
Bryndís giftist hinn 26. sept-
ember 1959 Eyjólfi Hermanns-
syni, framkvæmdastjóra Vinnu-
fatagerðar Íslands, f. 14. mars
1927, d. 24. febrúar 2002. Þau
hjónin bjuggu fyrst saman í
Bogahlíð 17 og áttu síðar heima
Aþena Ýr, Kormákur Breki og
Sverrir Þór.
Bryndís stundaði dansnám og
tónlistarnám á yngri árum og
starfaði sem verslunarstjóri í
bókabúð Ísafoldar. Hún fór síð-
ar til Svíþjóðar þar sem hún
festi kaup á flygli. Hún vann á
Sankt Göran-sjúkrahúsinu í
Stokkhólmi og lagði samhliða
því stund á píanónám. Heim-
komin vann hún sem verslunar-
stjóri í barnafataversluninni
Valborgu í Austurstræti. Eftir
að hún gekk í hjónaband var
hún heimavinnandi allt þar til
Eyjólfur veiktist af parkin-
sonsjúkdómnum en þá hóf hún
störf sem ritari Jóns Óttars
Ragnarssonar, fyrsta sjónvarps-
stjóra Stöðvar tvö. Síðar vann
hún á skrifstofu Fjölbrautaskól-
ans við Ármúla og lauk starfs-
ferlinum hjá skólasafnamiðstöð
Reykjavíkurborgar.
Bryndís var sæmd riddara-
krossi hinnar íslensku fálkaorðu
árið 2004 fyrir störf í þágu
Parkinsonsamtakanna en hún
var einn af stofnendum þeirra
og vann um árabil í þágu þeirra
hérlendis sem erlendis.
Útför hennar verður í Dóm-
kirkjunni í dag, 28. maí 2020,
klukkan 13.
í Hjálmholti 1. Eftir
fráfall Eyjólfs bjó
Bryndís í Sóltúni
11.
Bryndís og Eyj-
ólfur eignuðust
fimm börn en áður
eignaðist Bryndís
dótturina Ásu Þór-
dísi Skjönberg sem
fæddist andvana
árið 1957. Börn
Eyjólfs og Bryndís-
ar eru: 1) Hermann, maki Sig-
rún Siggeirsdóttir, börn Hreið-
ar Már og Andri Dagur. 2)
Tómas, maki Hrefna Ein-
arsdóttir, börn Tómas Árni
(barnsmóðir Kristín Helga
Gísladóttir), Hekla og Tumi. 3)
Ása Sigríður, maki Einar Júl-
íusson, börn Viktor Hrafn og
Þór. 4) Eydís, maki Davíð
Sveinsson, börn Tanja Líf og Ív-
an Sær. 5) Anna Katrína.
Barnabarnabarn Bryndísar
er Aría Marey Leifsdóttir og
fósturbarnabarnabörn eru
Er við kveðjum móður okkar
Bryndísi Tómasdóttur er okkur
efst í huga þakklæti fyrir allt
það góða sem hún gerði í sínu
lífi. Hún ólst upp ein af níu
systkinum og lengst af í húsi
við Laugarásveg sem í upphafi
hafði verið sumarbústaður.
Hún hneigðist ung til lista,
dans og tónlist voru henni hug-
stæð. Hún veitti okkur tónlist-
arlegt og listrænt uppeldi sem
við öll búum að. Hún var um
margt einstök og óhefðbundin
og gerði margt gott sem fólk
minnist nú þegar hún hefur
lokið sínu hlutverki hér meðal
okkar.
Hún hafði unun af því að
halda veislur og fara meðal
fólks og lagði sig í líma við að
sjá sinfóníutónleika, óperur og
leiksýningar. Hún kenndi á pí-
anó heima hjá sér og fékk
börnin í götunni til að syngja í
kór. Heimilið var alltaf opið öll-
um og hún hafði fyrir sið að
bjóða þeim sem sáu um sorp-
hirðu í pönnukökur árlega, það
var alltaf mannmörg vaktin hjá
þeim þann daginn. Hún tók að
sér skiptinema og eitt sinn
pólskan flóttamann og leigði út
herbergi á sumrin fyrir túrista.
Það var sem sagt alltaf einhver
gestagangur á heimilinu og
stundum þegar fylltist þá var
tjaldað úti í garði.
Orðið kvenskörungur kemur
upp í hugann ef lýsa ætti Bryn-
dísi með einu orði. Minning
okkar af henni er ljóslifandi þar
sem hún sat við flygilinn reykj-
andi vindil með viskí í glasi
spilandi Bach, Beethoven eða
Chopin.
Bryndís var iðin við alls kyns
félagslíf og í upphafi veikinda
föður okkar Eyjólfs var hún
meðal stofnenda Parkinsonsam-
takanna á Íslandi. Hún starfaði
fyrir samtökin hérlendis sem
og erlendis. Hún var sæmd
hinni íslensku fálkaorðu árið
2004 fyrir starf sitt í þágu
þeirra.
Bryndís var stórbrotinn per-
sónuleiki, glaðleg, hlý,
skemmtileg og uppátækjasöm,
lifði lífinu lifandi og var skýr
allt fram í lokin. Við kveðjum
móður okkar með þessum lín-
um.
Hver á sér betri móður, ó
Guð minn góður. Hvað ég
sakna þín, elsku mamma mín.
Hermann, Tómas,
Ása Sigríður, Eydís
og Anna Katrína.
Á fögrum vordegi þegar
náttúran er að vakna af vetr-
ardvala kvaddi elskuleg
tengdamóðir mín þetta jarð-
neska líf. Hún var léttlynd og
alltaf svo hress, sama hvernig
maður hitti á hana. Hún var
stálminnug og góðum gáfum
gædd.
Þó hvíldin hafi verið kær-
komin þá er missirinn og sökn-
uðurinn alltaf til staðar.
Aldrei bar skugga á okkar
samband sem hófst fyrir rúm-
um 40 árum þegar við Her-
mann eldri sonur hennar hófum
samband. Hún tók mér opnum
örmum, hlý og góð, en hún var
ekki allra.
Tónlistin átti stóran sess í lífi
Bryndísar, hvort sem það var
óperan eða klassíkin, hún elsk-
aði þetta allt og fór hún á alla
þá tónleika sem hún komst á.
Þessi áhugi hennar fór ekki
framhjá mér og kenndi hún
mér að meta klassíska tónlist.
Ég er henni ævinlega þakklát
fyrir það.
Eftir annasaman dag fannst
henni svo gott að setjast við
flygilinn og spila, bæði sér og
okkur öllum til ánægju. Dásam-
legt var að hlusta á hana spila
eitt uppáhaldslag okkar beggja
eftir Chopin, Nocturnes op. 9
no. 2 E flat major.
Það var mikið áfall fyrir
Bryndísi og alla fjölskylduna
þegar Eyjólfur tengdapabbi
greindist með parkinsonssjúk-
dóminn.
Bryndís hlúði að Eyva sínum
af alúð á meðan hún hafði
krafta til. Bryndís var ein af
stofnendum Parkinsonsamtak-
anna, dugnaðurinn og kraftur-
inn í henni voru með slíkum
eindæmum að eftir því var tek-
ið.
Góð kona er gengin og komið
að kveðjustund. Mér er efst í
huga þakklæti til hennar, góðar
minningar og hlýhugur.
Hvíl í friði, elsku Bryndís
mín.
Þín
Sigrún.
Í dag kveðjum við Biddý
frænku. Hún var litríkasta per-
sónan í Tómasarhagafjölskyld-
unni, glaðlynd, hávær, stundum
hvatvís og ófeimin við hvaðeina,
en hún var fyrst og fremst
kona með risastórt hjarta þar
sem pláss var fyrir alla, alltaf,
óháð tíma og aðstæðum.
Biddý reyndist Ómari föður
mínum, bróður sínum, traust
systir. Þegar ég var lítil og
pabbi þurfti á hjálp að halda
var ég í fóstri hjá Biddý um
lengri eða skemmri tíma og var
eins og eitt barna hennar. Hún
saumaði föt á mig og Hermann
strákinn sinn í stíl og vorum við
eins og tvíburar enda jafngöm-
ul. Biddý gerði alltaf meir en
hún var beðin um.
Minnisstætt er þegar ég fór
fyrsta sumarið í sveit. Þá fór
ég til Biddýjar í Hjálmholtið að
kveðja hana fyrir sumarið. Þá
gaf hún mér 25 króna peninga-
seðil.
Enginn hafði áður gefið mér
pening og leið mér eins og
milljónamæringi. Minning lifir
með mér alltaf. Ég mátti kaupa
mér appelsín og brjóstsykur í
Borgarnesi þar sem rútan
stoppaði á leiðinni í sveitina.
Við systkinin, Ólína, Krist-
ján og ég, vorum mikið í
Hjálmholtinu og urðum hluti af
barnaskara Biddýjar og Eyva.
Við systurnar lærðum á píanó
hjá Biddý sem var mjög mús-
íkölsk og hafði metnað til að
innræta öllum börnum tónlist-
aráhuga.
Ég hjálpaði líka til á heim-
ilinu þegar þannig stóð á og
lærði heilmikið á því t.d. þegar
Biddý var að elda sína frægu
purusteik og gera sósuna sína
góðu og pönnukökurnar sem
voru bestu pönnsur á Íslandi.
Árin sem ég og fjölskylda
mín bjuggum á Akureyri urðu
börnunum mínum ógleymanleg,
þegar við fórum til Reykjavík-
ur einu sinni á ári um versl-
unarmannahelgina. Þá voru fá-
ir í borginni og gistum við öll
hjá Biddý og Eyva, sváfum í
stofunni í græna plusssvefnsóf-
anum og strákarnir mínir sváfu
undir flotta flyglinum hennar
Biddýjar.
Í Hjálmholtinu var tekið á
móti okkur hvenær sólar-
hringsins sem var og var Biddý
alltaf búin að útbúa ógrynni
matar þegar við mættum í bæ-
inn.
Alltaf nóg af öllu og þá sér-
staklega væntumþykju þeirra
fyrir mér og mínum. Börnin
mín eiga góðar minningar úr
Hjálmholtinu þar sem allir úr
þeirri fjölskyldu tóku okkur
alltaf opnum örmum.
Biddý var fyrst og fremst
góð kona, hjartahlý og alltaf til
í að aðstoða alla með hvaðeina
og fór hún stundum bara sínar
leiðir til þess ef henni þótti
þess þurfa.
Hún var skarpgreind, stál-
minnug alla tíð og vel að sér á
ýmsum sviðum. Hún vildi öllum
vel, það var rauður þráður í
hennar fari.
Við munum ylja okkur við
minningarnar af hlýjunni og
væntumþykjunni sem við urð-
um aðnjótandi og að hafa verið
hluti af fjölskyldu hennar.
Í huga mínum ímynda ég
mér nú pabba knúsa Biddý
systur sína þétt og innilega og
þakka henni fyrir allt það sem
hún gerði fyrir hann.
Svo setjast þau niður saman,
fá sér sinn vindilinn hvort,
hann London Docks og hún
Fauna, drykkir í glasi. Þau rifja
upp gamla daga og gleðiár æsk-
unnar í Haganum þar sem 9
systkini ólust upp saman.
Þakklæti í garð Biddýjar er
okkur ofarlega í huga, til henn-
ar sem alltaf reyndi að gera sitt
besta.
Einstök föðursystir og svo
miklu meir en það.
Júlía Linda Ómars-
dóttir og fjölskylda.
Biddý og Eyfi. Hún stór-
huga, hann traustur. Nú eru
þau bæði farin.
Mamma og amma áttu
marga síðkjóla, en fjöldi þeirra
komst samanlagt ekki í hálf-
kvisti við þann fjölda sem
Biddý átti. Og það sem meira
var, Biddý notaði þá hversdags!
Kjólar í öllum regnbogans
litum. Það var ævintýri fyrir
litla stelpu að gægjast inn í
fataherbergið í Hjálmholtinu og
berja augum alla litadýrðina.
Akkúrat svona ætlaði hún að
verða þegar hún yrði stór,
ganga í síðkjólum, hversdags,
eins og Biddý.
Seinna kenndi Biddý mér að
ganga á háum hælum í hálku.
Bara stíga fast í hælinn svo
hann færi niður í ísinn eins og
broddstafur. Restin var leikur
einn.
Hún átti líka alltaf ís. Ef mig
langaði í ís, þegar farið var í
sunnudagsbíltúr, þá stakk ég
iðulega upp á að heimsækja
Biddý og Eyfa.
Það er ljúft að rifja upp góð-
ar minningar úr æskunni
tengdar vinafólki pabba og
mömmu, sem voru á vissan hátt
líka vinir og velunnarar lítillar
stelpu.
Margs er að minnast og
margt er að þakka.
Ég votta eftirlifendum Bid-
dýjar og Eyfa samúð mína.
Ingunn Guðrún
Árnadóttir.
Látin er góð vinkona okkar
beggja, Bryndís Tómasdóttir, í
hárri elli. Bryndís var mikill
persónuleiki sem sópaði að
hvar sem hún fór.
Framtakssemi og dugnaður
voru aðalsmerki hennar. Hún
var höfðingi heim að sækja þar
sem sterk félagslund hennar,
ásamt hlýrri og hláturmildri
nærveru, smitaði umhverfið.
Hún sinnti óteljandi verkefn-
um stórum og smáum um æv-
ina fyrir utan að sjá um sjö
manna fjölskyldu. Auk þess
vann hún sem píanókennari
fyrri hluta ævinnar og annaðist
langveikan eiginmann sinn á
síðari hlutanum.
Bryndís var einn af stofn-
endum Parkinsonsamtakanna
og sat í stjórn þeirra um langt
árabil og sinnti, þá og síðar,
ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
samtökin. Veitti forseti Íslands
henni fálkaorðuna fyrir óeigin-
gjarnt framlag hennar í þágu
samtakanna.
Við kveðjum Bryndísi með
söknuði, þökkum henni sam-
fylgdina og sendum börnum
hennar, tengdafólki og afkom-
endum samúðarkveðjur.
Sigurlaug Sveinbjörns-
dóttir læknir,
Guðmundur Guðmundsson
kennari.
Bryndís
Tómasdóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.isSálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
FRANK NORMAN BENEDIKTSSON
lést á Landspítalanum í Fossvogi
föstudaginn 22. maí.
Vegna aðstæðna fer útför hans fram síðar.
Marie Hovdenak
Siv H. Franksdóttir Þór Daníelsson
Freyr Franksson
Eyþór Á. Franksson Katrin Sande
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
GUNNHILDUR VÉSTEINSDÓTTIR
Álfheimum 52,
lést á Kvennadeild Landspítalans 16. maí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Hafsteinn Andrésson
Íris Auður Arnardóttir
Katrín Ósk Hafsteinsdóttir Guðmundur Kristján Bjarnas.
Pétur, Elín, Logi, Breki og Sævar
Elskulegur bróðir okkar og mágur,
SIGURÐUR JENS JAKOBSSON,
Þverbrekku 2,
lést á Landspítalanum laugardaginn 9. maí.
Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Einar Gunnar Jakobsson Bára Hannesdóttir
Sigríður S. Jakobsdóttir Örlygur Kristmundsson
Jóna K. Jakobsdóttir Jón Gíslason
Guðmundur Jakobsson Erla Friðgeirsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR SKÚLI KRISTJÁNSSON,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
áður Hringbraut 42, Hafnarfirði,
lést að morgni fimmtudagsins 21. maí.
Útförin fer fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á styrktarsjóð
Víðistaðakirkju.
Hólmfríður Jóhannesdóttir Stefán Eggertsson
Magnús Heimir Jóhanness. Margrét Baldursdóttir
Jóhanna Auður Vilhjálmsd. Ragnar Snæbjörnsson
Birna Guðmundsdóttir Guðmundur Alfreðsson
Sigríður Diljá Guðmundsd. Kjartan Jósefsson
Kristján Eyfjörð Guðmundss. Lilja Aðalbjörg Þórðardóttir
Margrét Guðmundsd. Hales Jeffrey Keith Hales
Hanna Íris Guðmundsdóttir Guðmundur Hjörtur Einarsson
Ásmundur Orri Guðmundss. Fjóla Haraldsdóttir
Áslaug Eyfjörð Guðbjörn Ólafsson
afabörn, langafabörn og langalangafabörn