Morgunblaðið - 12.09.2020, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2020
✝ Oddgeir Ís-aksson fæddist í
Svalbarði á Greni-
vík 16. júlí 1933.
Hann lést á dval-
arheimilinu Greni-
lundi á Grenivík 30.
ágúst 2020.
Oddgeir var son-
ur hjónanna Ísaks
Vilhjálmssonar, f.
1906, d. 1986, og
Ölmu Oddgeirsdótt-
ur, f. 1907, d. 2004.
Systkini Oddgeirs eru Aðal-
björg, f. 1932, d. 1932, Hjördís, f.
1934, d. 1934, Hjördís, f. 1936,
Sjöfn, f. 1938, d. 2019, Guðrún
Kristín, f. 1940, Vilhjálmur, f.
1943, óskírður, f. 1943, d. 1943,
Sveinn Þór, f. 1945, Borghildur
Ásta, f. 1947, og Sóley, f. 1951.
Oddgeir kvæntist Margréti
Sigríði Jóhannsdóttur, f. 23.10.
1941, þann 13. nóvember 1960.
Foreldrar hennar voru Jóhann
Stefánsson, f. 1909, d. 1994, og
Gíslína Kristín Stefánsdóttir, f.
1917, d. 1995. Börn Oddgeirs og
Margrétar eru: 1) Jóhann, f.
1961, kvæntur Herdísi Önnu
Friðfinnsdóttur, f. 1963, börn
þeirra eru Vala Margrét, gift
arprófi frá Stýrimannaskólanum
í Reykjavík árið 1956 og starfaði
samfleytt sem skipstjóri í 47 ár.
Oddgeir lauk sjómannsferli sín-
um sumarið 2010 þegar hann fór
á strandveiðar norður við Gríms-
ey, þá 77 ára gamall. Oddgeir
rak útgerðirnar Sjöfn sf. og
Hlaðir ehf. til margra ára með
Margréti eiginkonu sinni, bróður
sínum Vilhjálmi, mági sínum Er-
hard og eiginkonum þeirra.
Gerðu þau út Sjöfn ÞH-142 og
urðu bátarnir með því nafni fjór-
ir alls. Oddgeir var feng- og far-
sæll skipstjóri, hann hélt vel utan
um áhafnir sínar.
Oddgeir og Margrét byggðu
sér hús á Grenivík, Hagamel, og
bjuggu þar svo til alla sína hjú-
skapartíð. Oddgeir tók þátt í
leiklistarstarfi í hreppnum á sín-
um yngri árum, spilaði fótbolta
með Magna, söng í kirkjukórn-
um, tók þátt í starfi Lionsklúbbs-
ins Þengils og eldri borgara fé-
lagsins Ella. Hann sat í
sveitarstjórn Grýtubakkahrepps
um tíma. Útför Oddgeirs fer
fram frá Grenivíkurkirkju í dag,
12. september 2020, klukkan
13.30.
Streymt verður frá útförinni:
https://tinyurl.com/y2qxlz58/.
Virkan hlekk á streymið má
nálgast á https://www.mbl.is/
andlat/.
Ólafi Árna Jónssyni
og sonur þeirra er
Ásgrímur Jóhann,
Eyrún Inga, gift
Rob Polon og dóttir
þeirra er Helena
Vala, Birkir Orri. 2)
Alma, f. 1964, dóttir
hennar og Gunnars
Gunnarssonar er
Nanna. 3) Ísak, f.
1967, kvæntur
Svanhildi Braga-
dóttur, f. 1968. Börn Ísaks af
fyrra sambandi með Svölu Reyn-
isdóttur eru Inga Rakel, í sambúð
með Andreu Dögg Kjart-
ansdóttur, Arnar Geir, í sambúð
með Vilborgu Önnu Jóhann-
esdóttur og sonur þeirra er Ísak
Bjarki, Fanney og Oddgeir. Börn
Svanhildar eru Björn Atli Ax-
elsson, Hrund Hákonardóttir og
Aron Hákonarson. 4) Gísli Gunn-
ar, í sambúð með Margréti Ósk
Hermannsdóttur, börn þeirra eru
Oddgeir Logi, Klara Sjöfn og Mó-
eiður Alma.
Oddgeir fór snemma til sjós
með Ísak föður sínum á trillunni
Kóp TH-142 og fór á sína fyrstu
síldarvertíð 15 ára gamall á Verði
TH-4. Hann lauk skipstjórn-
Í dag kveðjum við elskulegan
föður og tengdaföður, Oddgeir
Ísaksson. Þótt missirinn sé
mikill eigum við fjársjóð minn-
inga, sem gott verður að rifja
upp á góðum stundum.
Lífsviðhorf hans var að gera
vel það sem hann tók sér fyrir
hendur og umgangast alla hluti
af virðingu og kenndi það af-
komendum sínum. Sem ung-
lingur byrjaði ég að vinna hjá
pabba í útgerðinni, ég tel mig
hafa verið heppinn að byrja
starfsferil minn þarna og hef
búið að því síðan.
Pabbi tók í nefið alla tíð.
Stundum ákvað hann að hvíla
sig á neftóbakinu á ferðalögum
erlendis og skildi dósina eftir
heima. En var oftast búinn að
þefa uppi einhvern með tóbaks-
pontu í flugstöðinni og veit ekki
til þess að hann hafi nokkru
sinni verið neftóbakslaus á
ferðum sínum. Segja má að
hann hafi kynnst mörgum í
gegnum pontuna.
Pabbi var mjög mikill fjöl-
skyldumaður og skein það í
gegn að fjölskyldan var honum
mikils virði. Hann bar hag
hennar fyrir brjósti og sýndi
áhuga á því hvað allir hans
voru að gera og var alltaf til
staðar. Pabbi var einstakur afi
sem var stoltur af sínum og það
var tvöföld hamingja þegar
hann varð afi og fékk fyrstu
barnabörnin tvíburadætur okk-
ar Völu Margréti og Eyrúnu
Ingu í fangið. Þær eins og öll
önnur barnabörnin hændust að
afa sínum og ræktuðu sam-
bandið við hann af alúð alla tíð.
Hann hafði gaman af að fylgj-
ast með þeim vaxa og dafna og
tók virkan þátt í að ala þær upp
í sveitasælunni á Grenivík, sem
þeim fannst „Paradís“.
Þó var eitt sem hann gat
ekki lært og það var að þekkja
þær í sundur, í seinni tíð fannst
honum ágætt að önnur væri í
námi erlendis þá var hann
öruggur um hvora hann var að
hitta.
Þegar sonur okkar, Birkir
Orri, fæddist ellefu árum síðar
sýndi hann honum sömu natni
og dætrunum. Það myndaðist
sterkur strengur á milli þeirra
frá fyrstu tíð.
Þeir voru miklir félagar og
höfðu ánægju af að brasa sam-
an. Sá yngri elti þann eldri,
báðir svolítið samanreknir með
þykkar hendur sem kom sér vel
þegar taka þurfti á því. Það
mátti oft heyra í þeim langar
leiðir segjandi sögur, skelli-
hlæjandi og koma svo lallandi
skælbrosandi heim eftir góðan
dag. Eitt af sameiginlegum
áhugamálum þeirra voru bílar
enda voru þær ófáar ökuferð-
irnar sem þeir fóru saman og
var umræðuefnið að sjálfsögðu
bílar af bestu gerð, Benz og
BMW.
Pabbi og mamma áttu saman
62 góð ár og það var unun að
sjá hvað þau nutu þess að vera
saman. Væntumþykja, virðing
og umhyggja einkenndi sam-
skipti þeirra sem er okkar fyr-
irmynd.
Elsku mamma, við verðum til
staðar fyrir þig, höldum áfram
veginn með minningar um góð-
an mann í hugum okkar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Með þakklæti kveðjum við og
sjáum þig sigla í sumarlandið
fagra.
Jóhann og Herdís Anna.
Oddgeir Ísaksson tengdafað-
ir minn er farinn í sína hinstu
ferð. Mikill er missir tengda-
móður minnar.
Komdu sæl, var kveðjan sem
mætti mér í hvert skipti sem ég
hitti hann. Hann hafði sterka
og gefandi nærveru og sýndi
mikinn áhuga á því sem maður
var að fást við þá stundina,
hvort sem við vorum nýkomin
heim úr ferðalagi eða höfðum
verið að passa barnabarnið.
Alltaf vildi hann heyra hvernig
hefði gengið eða fá lýsingar á
því sem við hefðum upplifað.
Hann hafði sterkar skoðanir á
hlutunum, var alltaf tilbúinn í
rökræður og stóð fast á sínu,
sem gerði samræðurnar við
hann oft mjög líflegar og
skemmtilegar. Ég tala nú ekki
um ef Magni var nýbúinn að
spila leik, þá var nóg um að
tala. Heimsóknir til tengdafor-
eldra minna hafa alltaf verið
mjög gefandi og skemmtilegar
og þar var tekið á móti manni
af þvílíkum rausnarskap.
Oddgeir var mjög hreinskil-
inn og lét fólk heyra sannleik-
ann, hvort sem það voru barna-
börn sem voru ekki að standa
sig nógu vel í fótboltaleiknum
eða að hrósa þegar það átti við.
Börn löðuðust að honum og
hann sýndi þeim áhuga, enda
voru barnabörnin ein þau gáf-
uðustu og duglegustu sem uppi
hafa verið.
Hann gerði mér fljótt ljóst
eftir að við sonur hans tókum
saman, að ef ég vildi verða fyr-
irmyndartengdadóttir þá væri
gott að eiga tóbakshorn í ís-
skápnum og þegar hann kom í
heimsókn var gott að setjast við
eldhúsborðið og fá sér aðeins í
nefið.
Einn af hans helstu kostum
var jákvæðnin. Hann hafði
þann eiginleika að geta alltaf
séð það jákvæða við allar breyt-
ingar alveg fram á síðustu
stundu. Hann gerði sér grein
fyrir því að allt yrði miklu auð-
veldara ef hann einblíndi á það
jákvæða og það var í raun alveg
magnað að upplifa það. Hann
horfði til framtíðar og sá tæki-
færin sem fólust í breytingum.
Það er gott fyrir okkur sem
eftir lifum að hafa þetta að leið-
arljósi, hreinskilni, þrautseigju
og jákvæðni.
Eitt sinn heyrði ég sagt:
„Það er þeim ekki erfitt að
deyja sem lifað hafa góðu lífi.“
Það á svo sannarlega við hjá
honum. Lífið hans með Möggu
tengdamömmu var einstakt og
til mikillar fyrirmyndar fyrir
okkur öll.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Genginn er góður maður sem
ég hugsa til með virðingu, hlýju
og þakklæti.
Svanhildur Bragadóttir.
Elsku afi Oggi hefur kvatt
okkur. Hans verður sárt saknað
en minning hans lifir í hjörtum
okkar. Það var alltaf gott að
koma í heimsókn til ykkar
ömmu í Hagamel. Alltaf varst
þú svo áhugasamur um allt það
sem um var að vera í lífi okkar
barnanna og þó sérstaklega um
allt sem við kom fótboltanum,
brosið sem kom á andlitið á þér
þegar sigur var í höfn er
ógleymanlegt. Magni var þitt
félag alla tíð og varstu besti
stuðningsmaður okkar í fótbolt-
anum. Afi var ekki í vandræð-
um með að passa okkur þegar
við vorum yngri, þú skarst nið-
ur ferskan ananas, slátursneið-
ar, opnaðir rúsínubauk og allir
voru glaðir. Ósjaldan bauðstu
upp á ís sem alltaf var til nóg af
í frystiskápnum í kjallaranum í
Hagamel. Þú varst eftirláts-
samur við okkur barnabörnin
sem þú varst alla tíð svo stoltur
af og á stundum svolítið stór-
kostlegur þegar þú gafst okkur
pening fyrir ís sem dugað hefði
í margar ísferðir. Þó að lík-
aminn hafi verið orðinn þreytt-
ur þá varstu alltaf svo viljugur
og vildir allt fyrir okkur gera.
Það voru ófáir rúntarnir í skúr-
inn hvort sem við vorum að þvo
bíla eða skera af netum, þú
kenndir okkur réttu handtökin.
Fyrir allt þetta erum við óend-
anlega þakklát.
Þær voru líka margar ferð-
irnar yfir götuna í stuttar ör-
heimsóknir, hvort sem við vor-
um að næla okkur í góðgæti í
búrskápinn í kjallaranum eða
þú að stelast í íslenskt neftóbak
sem þú geymdir í rafmagnstöfl-
unni hjá okkur til að fela það
fyrir ömmu Möggu. Þú varst
frábær og við vitum að þú fylg-
ist með og vakir yfir okkur öll-
um um ókomin ár.
Við söknum þín mjög mikið,
elsku afi.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson
frá Prestshólum)
Oddgeir Logi, Klara
Sjöfn, Móeiður Alma.
Elsku afi okkar, Oddgeir Ís-
aksson, er fallinn frá. Orð fá því
varla lýst hversu vænt okkur
þótti um hann afa Ogga á
Grenivík.
Það eru ófáar minningar sem
koma upp í hugann þegar við
hugsum til baka. Við systkinin
höfum ekki tölu á því hversu oft
við renndum til Grenivíkur til
að hitta afa og ömmu í Haga-
mel. Þar var alltaf tekið höfð-
inglega á móti okkur og eigum
við margar frábærar minningar
frá þeim stundum sem við
eyddum þar.
Afi Oggi var alltaf í góðu
skapi og hress, honum fannst
gaman að ræða um málefni líð-
andi stundar og var mjög
áhugasamur um hvað við
barnabörnin vorum að gera í
lífinu. Þegar við vorum yngri
fannst okkur hann oft blóta
frekar mikið og vildum við
senda hann í mannasiðaskóla,
aldrei varð þó úr því. Þegar við
systur vorum yngri var afi einu
sinni að flytja fiskikar niður á
höfn og þá kom ekki annað til
greina en að leyfa barnabörn-
unum að sitja í karinu á meðan
afi keyrði á undan, börnunum
til mikillar skemmtunar. Það er
kannski ekki skrýtið að við
héldum á þessum tíma að það
væru engar reglur á Grenivík.
Afi var einn mesti sjómaður
sem sögur fara af og var alltaf
gaman á sjómannadaginn að
fara um borð í Sjöfn, þar sem
afi sat við stýri. Einnig var afi
einn mesti berjakarl sem við
þekkjum og var alltaf gaman að
kíkja með honum í berjamó á
Höfða.
Afi Oggi og amma Magga
fóru saman í gegnum lífið og
við vottum ástkæru ömmu sam-
úð okkar.
Elsku afi, við söknum þín.
Við kveðjum þig með þakklæti í
hjarta og þökkum þér fyrir öll
árin sem við fengum að vera
samferða þér.
Þín barnabörn,
Eyrún Inga, Vala
Margrét og Birkir Orri
Jóhannsbörn.
Afi minn, Oddgeir Ísaksson
eða afi Oggi, var einstakur
maður.
Afi var gríðarlegur húmoristi
sem kom með réttu brandarana
á réttu augnablikunum og sagði
sögur á þann hátt að fólk
sperrti eyrun. Hann var ekkert
að skafa utan af hlutunum og
talaði svo tæpitungulaust að
stundum þótti fólki nóg um.
Hann blótaði hátt og snjallt og
á tímabili töluðum við frænk-
urnar um að það þyrfti að
senda hann í mannasiðaskóla.
Og svei mér þá ef blótið minnk-
aði ekki aðeins með árunum!
Það var líka málið með afa,
hann hlustaði á það sem við
frændsystkinin höfðum að
segja og leit á okkur sem al-
gera jafningja – þá var hann
með það á hreinu að afkom-
endur sínir væru upp til hópar
snillingar sem gætu allt milli
himins og jarðar.
Allt mátti hjá afa og ömmu á
Grenó, til dæmis þurfi ekki að
fara í bílbelti þegar farið var á
rúntinn á víkinni og okkur var
gefinn 5000 kall til að kaupa
nammi á laugardögum. Við
fengum að velja uppáhaldsmat-
inn okkar og leggja Hagamel
undir okkur fyrir hina ýmsu
leikþætti, söngleiki og aðrar
uppákomur dag sem nótt.
Þó að við höfum hvorki verið
af sama kyni né á líkum aldri
þá fékk ég oft að heyra að ég
væri líkari honum afa Ogga en
foreldrum mínum. Svo fylgdi
það oftast sögunni að við vær-
um bæði lítil, drjúg með okkur
og raddsterk. En það var ekki
leiðum að líkjast!
Afi var einstaklega stoltur af
okkur barnabörnunum sínum
og sýndi lífi okkar ósvikinn
áhuga. Honum þótti ekki slæmt
að ég skyldi velja mér að læra
stjórnmálafræði og við gátum
rætt um þjóðmál löngum stund-
um þótt við værum nú ekki allt-
af sammála. En það var einmitt
eitt helsta einkenni afa, hann
bar virðingu fyrir ólíkum skoð-
unum þótt hann héldi líka sín-
um ákveðið á lofti.
Ég er svo innilega stolt af
því að vera afkomandi afa og
kveð hann með söknuði og
þakklæti.
Elsku afi – þú verður alltaf
mesti snillingur lífs míns.
Þín
Nanna Gunn.
Það er alls ekki sjálfgefið að
eignast á lífsleiðinni jafn
traustan og góðan vin og Odd-
geir var. Á kveðjustund koma
upp í hugann góðar samveru-
stundir og samtöl sem við átt-
um svo mörg á síðustu áratug-
um.
Minnist ég símtalanna sem
snerust fyrst og fremst um
fréttir af fjölskyldunum og fisk-
iríi. Oddgeir ólst upp á Greni-
vík og átti þar heima alla tíð.
Hann byrjaði ungur sem skip-
stjóri, hætti kominn vel á átt-
ræðisaldurinn eftir farsælan og
fengsælan feril en ekki minnk-
aði áhuginn þó svo hann væri
kominn í land. Oft þegar við
höfðum lokið við að tala saman
hugsaði ég hvers vegna fiski-
fræðingar sem hafa það hlut-
verk að áætla stærð fiskistofna
og gefa ráðleggingar um heild-
arafla leiti ekki í reynslu og
þekkingu manna eins og Odd-
geirs. Ég er ekki í vafa um
reynsla hans og þekking á nátt-
úru hafsins var meira virði
heldur en nokkurt prófskírteini
frá háskóla. Oddgeir reri marg-
ar vertíðir í Breiðafirði og var
þá oft tekið í spil í eldhúsinu
heima á Rifi þegar í land var
komið. Þá var slegið fast í borð-
ið og glaðvær hlátur hans óm-
aði um húsið þegar honum gekk
vel. Þau Magga komu oft í
heimsókn til okkar í Rif, við
fórum til þeirra á Grenivík og
auk þess áttum við margar góð-
ar stundir saman á Mallorka.
Oddgeir naut sín í sólinni og
metnaður hans í okkar daglega
minigolfi er eftirminnilegur og
sérstaklega þá viðbrögð hans
við slæmu höggi þar sem hann
sagði ekkert en stappaði þungt
niður fæti. Ég minnist síðasta
samtalsins sem við áttum viku
áður en hann lést og eins og
ávallt var hann ekkert að tala í
kringum hlutina. Hann sagði að
hans tími væri farinn að stytt-
ast mjög en hann skyldi hringja
og láta mig vita þegar hann
hrykki upp af og hló við. Hann
sagðist ekki geta kvartað, hann
hefði lifað langa og farsæla ævi
og ætti yndislega fjölskyldu.
Þegar hann nefndi fjölskylduna
sá ég fyrir mér blikið í augum
hans sem kom alltaf þegar
hann minntist á þau enda þótti
honum einstaklega vænt um
þau öll og var mjög stoltur fjöl-
skyldufaðir.
Nú hefur Oddgeir skipstjóri
leyst landfestar og látið úr höfn
í hinsta sinn.
Ástvinum sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Ásbjörn Óttarsson og
Margrét G. Scheving.
Oddgeir Ísaksson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN JÓNSDÓTTIR
frá Húsavík, Vestmannaeyjum,
áður til heimilis að Ljósheimum 2,
lést laugardaginn 5. september á
hjúkrunarheimilinu Litlu-Grund við Hringbraut.
Útför hennar fer fram í Áskirkju fimmtudaginn 17. september
klukkan 15. Aðstandendur vilja þakka starfsfólki Litlu-Grundar
fyrir alúðlega umönnun.
Þórunn Ósk Jónsdóttir Þorsteinn Guðmundsson
Guðrún Jóna Thorarensen
Ástþór Ragnar Þorsteinsson
Ester Þorsteinsdóttir
og barnabarnabörn