Morgunblaðið - 12.09.2020, Page 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2020
Látinn er Hann-
es Haraldsson,
fæddur 7. ágúst
1949.
Fátt er erfiðara en kveðja
ástvini eða sína nánustu í
hinsta sinn.
Þá fyrst verður okkur ljóst
hversu mjög við söknum þeirra
og að við hefðum óskað þess að
eiga enn oftar samvistir með
þeim, njóta með þeim ham-
ingju, veita og þiggja huggun,
eiga fleiri stundir gleði og
gráts. Líf er snautt nema því sé
deilt með öðrum.
Þegar aldurinn færist yfir
verður okkur auðveldara að
Hannes Haraldsson
✝ Hannes Har-aldsson fædd-
ist 7. ágúst 1949.
Hann lést 1. sept-
ember 2020.
Útför Hannesar
fór fram 11. sept-
ember 2020.
skilja að dauðinn
verður ekki umflú-
inn og hann getur
verið velkominn,
þegar kvölin ein er
framundan.
Hannes barðist
við kvalafull veik-
indi sín af æðru-
leysi og bugaðist
aldrei, hélt lífinu til
streitu þar til
lengra varð ekki
komist. Hann kvartaði ekki,
hélt reisn sinni og kvaddi sitt
fólk áður en hann gekk til
sængur í hinsta sinn og óminn-
ið færðist yfir. Blessuð sé
minning hans.
Hannes var duglegur maður,
vinnusamur og verklaginn,
hjálpsamur, greiðvikinn og
drengur góður.
Þar sem hann lagði til starfs-
krafta sína munaði um hans
framlag.
Hann gekk ungur í reglu frí-
múrara og sinnti félagsstarfinu
þar af kostgæfni, vandvirkni og
trúmennsku.
Hann kvæntist snemma,
eignaðist stóra fjölskyldu sem
honum var mjög annt um og
var goldið í sömu mynt. Hann
átti eldri bróður og yngri syst-
ur sem bæði eru á lífi.
Fjölskyldu Hannesar og að-
standendum öðrum vottum við
hjartanlega samúð okkar.
Einar Rafn, Freyja,
Helga Björg og Hjörtur.
„Örlítil arða af sannri vin-
áttu vegur þyngra en heilt
hlass af vegsemd,“ segir í góðri
bók.
Við kynntumst í blóma lífs-
ins fern hjón sem bjuggum í
sama raðhúsi við Akurgerði og
bundumst traustum vinabönd-
um sem hafa haldið í áratugi.
Við höfum hist reglulega, borð-
að og ferðast saman. Síðasta
ferð ferðaklúbbsins okkar var
farin um miðjan júlí sl., fimm
daga ferð um Austurland þar
sem við áttum að vanda góðar
samverustundir. Nú hefur einn
úr hópnum, Hannes, verið kall-
aður á æðra tilverustig eftir
baráttu við krabbamein. Við
hin sitjum eftir með mikinn
söknuð en margar góðar minn-
ingar. Hannes kom til dyranna
eins og hann var klæddur, stór
maður, broshýr, laghentur og
úrræðagóður.
Hann var sjálfkjörinn bíl-
stjóri í ferðum okkar innan- og
utanlands og alltaf tilbúinn að
leggja lið ef eitthvað þurfti að
laga eða bæta. Fjölskyldan er
stór og vinirnir margir og oft
hringdi síminn þar sem beðið
var um aðstoð eða ráð við
margs konar verk, stór sem
smá.
Sem dæmi má nefna að hann
lagði starfsfólki SAK lið er bil-
un var í dælu þegar hlúð var að
honum þar.
Að leiðarlokum þökkum við
Hannesi samfylgdina, allar
góðu stundirnar og ómetanlega
vináttu gegnum tíðina. Elsku
Guðrún. Þér og fjölskyldunni
vottum við okkar innilegustu
samúð.
Rósa og Hörður
Valgerður og Gísli Jón
Rósbjörg og Birgir.
✝ Anna Gunn-laug Jónsdóttir
fæddist á Siglufirði
16. maí árið 1950.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Klausturhólum
Kirkjubæjar-
klaustri að morgni
23. júlí 2020.
Foreldrar Önnu
voru hjónin Sigrún
Sigurðardóttir frá
Móa á Dalvík, f. 10.10. 1916, d.
10.3. 1996 og Jón Vídalín Sig-
urðsson frá Búðum á Fáskrúðs-
firði, f. 4.1. 1913, d. 6.2. 2007.
Anna var önnur í röð þriggja
systkina en elst er Gunnþórunn
Gunnlaugsdóttir, f. 22. maí 1937
og yngstur er Sigurbjörn Jóns-
son, f. 23. ágúst
1953.
Börn Önnu eru
1) Jóhann Tómas
Egilsson, fæddur 7.
mars 1971, kona
hans er Edda
Sveinsdóttir, f. 7.
júlí 1971 og dætur
þeirra eru Jóhanna
Björg, Hildur Berg-
lind, Elín Edda og
Þórdísi Agla, 2)
Agla Sigríður Egilsdóttir, fædd
14. september 1981, maður
hennar er Óskar Örn Arnórs-
son, f. 9. mars 1982 og sonur
þeirra er Magnús.
Útförin fór fram í kyrrþey 6.
ágúst 2020.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir)
Sigurjóna Matthíasdóttir.
Við andlát Önnu Gullu eða
Gullu eins og við kölluðum hana,
hvarflar hugurinn heim til Siglu-
fjarðar. Þar ólumst við upp í
„faðmi blárra fjalla“, lékum okk-
ur frjálsar milli fjalls og fjöru í
útileikjum, m.a. á síldarplönun-
um og í nótabátunum á vorin. Við
söltuðum síld á sumrin og náðum
að upplifa ys og þys síldaráranna,
lífið og fjörið sem þeim fylgdu.
Einnig innilokun vetrarins því
Skarðið lokaðist snemma, bílum
bæjarbúa var lagt enda götur lítt
mokaðar og við fetuðum einstigið
í skólann. Renndum okkur á sleð-
um og skíðum eða hlupum á
skautum, og engin var mjólkin ef
póstbáturinn kom ekki þegar
veðrið lét sem verst. Þegar mörk-
in á íþróttavellinum tóku að
stingast upp úr snjónum var vor-
ið á næsta leiti. Eflaust hafa þess-
ar aðstæður mótað okkur.
Við vorum gjarnan fjórar sam-
an, þrjár jafnöldrur og ein ári
eldri, þrjár bjuggu í sömu götu,
sú fjórða kom sunnan af bakka í
hópinn kringum 12 ára aldurinn.
Við tengdumst sterkum böndum
gegnum skátastarf og stofnuðum
skátaflokkinn Langbrækur
ásamt fleiri skólasystrum. Af
þeirri veru lærðum við margt og
þroskuðumst. Eitt og annað var
brallað og minnisstæðar eru úti-
legurnar í skátakofanum „fyrir
handan“, skátamót í Vaglaskógi,
landsmót við Hreðavatn, ferð á
skátamót í Svíþjóð. Í „Gaggan-
um“ og tómstundaheimilinu var
lífið ljúft við nám og leik með góð-
um félögum. Við komumst upp
með ýmislegt, höguðum okkur þó
að mestu vel.
Unglingsárin voru fljótt að
baki í þeim skilningi að þeir sem
fóru í framhaldsskóla fóru úr
bænum 16 ára. Það mótaði sam-
skiptin þegar leiðir skildi svo
fljótt, að hluta til a.m.k. Við fór-
um ólíkar leiðir og höfum aldrei
allar búið á sama stað síðan þá, en
taugin var þarna, lengi vel heyrð-
umst við og hittumst. Ýmislegt,
sem við réðum ekki við, varð þó
til þess að fundum okkar fjögurra
fækkaði.
Gulla var ljúf og skemmtileg
vinkona, ákveðin ef því var að
skipta, námsmaður góður, fríð og
falleg ung stúlka, glæsileg kona.
Það er bjart yfir bréfi sem hún
skrifaði í júní 1981 þar sem hún
segir frá því að fjölgunar sé á ný
von í fjölskyldunni. Börnin henn-
ar eru myndarleg, vel gerð og vel
menntað ungt fólk.
Í lífi Gullu skiptust á skin og
skúrir á afdrifaríkan hátt. Skúr-
irnar náðu síðan oft yfirhöndinni
og varðaði það lífsleiðina.
Á horfna tímans horfi ég endurskin,
ég heyri ennþá glaða, þýða róminn,
frá hreinni sál með hárra vona ris.
(Steinn Steinarr)
Skólasystkini í árgangi 1950 á
Siglufirði senda samúðarkveðjur.
Við minnumst Gullu með hlýju og
þökkum samfylgdina. Börnum
hennar og fjölskyldu vottum við
innilegrar samúðar.
Sólrún Magnúsdóttir,
Björg S. Skarphéð-
insdóttir, Anna Þóra
Baldursdóttir.
Anna Gunnlaug Jónsdóttir,
Anna Gulla, var skólasystir mín
og vinkona í mörg ár. Við vorum
tvær frá Siglufirði sem settumst í
3. bekk Menntaskólans á Akur-
eyri haustið 1966, deildum her-
bergi á heimavistinni í tvö ár og
leigðum þriðja árið saman „úti í
bæ“ ásamt þriðju vinkonunni. Á
þessum árum er hugurinn frjór
og opinn, við vorum spenntar að
kynnast menntaskólalífinu, eign-
uðumst nýjar vinkonur og vini,
ræddum saman um framtíðina,
strákana, skólann, hvað við vild-
um læra, hvað við vildum gera.
Þótt Anna Gulla væri feimin
skorti hana ekki skoðanir og
vilja, og oft varð ég vitni að því að
hún gat orðið pirruð á eigin hlé-
drægni þegar hún var ekki sam-
mála síðasta ræðumanni. Anna
Gulla sökkti sér í latínu og önnur
tungumál, hafði áhuga á bók-
menntum og ljóðum og var
ákveðin í því að ferðast, læra og
kynnast heimsmenningunni af
eigin raun. Ég man eftir okkur á
göngu á Byggðaveginum eitt
bjart vorkvöld skömmu fyrir
prófin í 5. bekk, við ræddum um
hvað framtíðin myndi bera í
skauti sér og hvernig lífið myndi
verða, fullar af tilhlökkun og
spenningi, Anna Gulla brosandi
með blik í auga. Sumarið eftir
stúdentsprófið fórum við saman
til Danmerkur að vinna á hóteli,
hippamenningin var gengin í
garð og við prófuðum að labba
berfættar á gangstéttunum, sup-
um varlega á bjór, röltum á
göngugötunni í Helsingör og fór-
um meira að segja á útitónleika
þar sem pípureykur leið um loft-
ið og litlar pillur voru boðnar til
kaups, það leist okkur ekkert á.
Við kynntumst mörgu ágætu
fólki, meðal annars einum dönsk-
um dreng sem leigði Önnu Gullu í
litlu garðhúsi, hann hafði farið
yfir sundið til Svíþjóðar þegar
hann átti erindi, það hefðu verið
nóg útlönd fyrir sig. Þetta fannst
okkur afar skrítinn hugsunar-
háttur.
En Anna Gulla var falleg, gáf-
uð og eftirsótt, hún hafði eignast
kærasta á Íslandi og uppgötvaði
síðsumars að hún var með barni.
Eftir þetta sumar varð umgengið
okkar á milli strjálla eins og oft
er, hún hóf sambúð á Akureyri
en ég var fyrir sunnan. Síðan
fluttu þau suður og hún hóf nám í
sálfræði, sem hún lauk með
ágætum. Ég fór utan í nám og
hitti hana lítið fyrr en ég flutti
heim 1982, en þá brá mér í brún:
Anna Gulla var ekki alveg sama
konan og ég hafði þekkt. Hún
hafði tekið þann sjúkdóm sem
átti eftir að hrjá hana til æviloka
og hafði áhrif á allt hennar líf.
Þar fóru draumarnir og þar fór
bjarta framtíðin. Það var erfitt
að horfa á hversu barátta hennar
og átök til þess að ná rétti sínum
og virðingu var erfið, og ég
harmaði það að geta ekki hjálp-
að. Vissulega tók hún stundum
rangar örvæntingarfullar
ákvarðanir, og erfitt er að dæma
kerfið og það fólk sem þurfti að
eiga við hennar mál, en vonandi
er aðeins meiri skilningur á geð-
fötlun nú en var fyrir 30 árum.
Ég missti sjónar á henni síðar
meir, en vissi af henni í góðum
höndum á Kirkjubæjarklaustri.
Hvíl í friði kæra vinkona.
Eva Benediktsdóttir.
Anna Gunnlaug
Jónsdóttir
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Okkar ástkæri eiginmaður, faðir,
tengdafaðir og afi,
EIRÍKUR H. SIGURGEIRSSON,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju
föstudaginn 18. september klukkan 13.
Vegna aðstæðna í samfélaginu er athöfnin
eingöngu fyrir boðsgesti, en henni verður streymt á vefsíðu
Selfosskirkju (www.selfosskirkja.is).
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkað, en þeim sem vilja
minnast hans er bent á reikning Súpustofunnar, kt.
1907756159, rn. 0101-26-66717.
Sigríður K. Dagbjartsdóttir
Dagbjört Eiríksdóttir
Heiða Eiríksdóttir
Erla Eiríksdóttir
tengdabörn og barnabörn
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
HALLDÓR S. AÐALSTEINSSON,
Laugavegi 51b,
lést þriðjudaginn 2. september
á Landspítalanum Hringbraut.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Guðmundur Kr. Aðalsteins. María Eydís Jónsdóttir
Aðalsteinn R. Aðalsteinsson Bergrós Hilmarsdóttir
Sigdóra J. Aðalsteinsdóttir Jóhann L. Guðmundsson
Ingibjörg G. Aðalsteinsdóttir
Kristín P. Aðalsteinsdóttir Reynir Baldursson
og systkinabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN VIGFÚSDÓTTIR,
Hjallabraut 33,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 5. september.
Jarðsett verður í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Vigdís Grétarsdóttir
Guðjón Grétarsson
Stella Grétarsdóttir
Ómar Grétarsson
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁRNI HALLDÓRSSON,
skipstjóri og útgerðarmaður
á Eskifirði,
lést miðvikudaginn 9. september.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn
19. september klukkan 14.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Kristín A. Árnadóttir Halldór Árnason
Björn Árnason Sigrún Árnadóttir
Guðmundur Árnason Auður Sigrúnardóttir
Okkar elskaði
BIRGIR SIGURÐSSON,
Krummahólum 47, Reykjavík,
fyrrverandi Formaður Hreyfils,
lést miðvikudaginn 9. september.
Útförin verður auglýst síðar.
Elín Pétursdóttir
Erla Kristín Birgisdóttir Erling Magnússon
Ólafur Birgir Birgisson Anette Trier Birgisson
Sigríður Esther Birgisdóttir Guðjón Guðjónsson
Kristinn Pétur Birgisson Ásdís Sigrún Ingadóttir
Theodór Francis Birgisson Katrín Þorsteinsdóttir
Elín Birgitta Birgisdóttir Ketill Már Júlíusson
barnabörn og barnabarnabörn
ÓLÍNA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
organisti og bóndi,
Miðhúsum, Reykhólasveit,
lést sunnudaginn 9. ágúst.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hennar.
Þökkum vináttu, hlýju og samúð.
AðstandendurSími · 567 9110 · utfarir@utfarir.is · www.utfarir.is
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi