Morgunblaðið - 12.09.2020, Blaðsíða 47

Stórsveit Hjaltalín er á meðal merkilegustu hljómsveita Íslandssögunnar, að mati pistilritara.
TÓNLIST
Arnar Eggert Thoroddsen
arnareggert@arnareggert.is
Hjaltalín mun fara í sögu-bækurnar sem ein helstamektarsveit landsins.
Sleepdrunk Seasons, fyrsta plata
hennar (2007), var framúrskar-
andi flott kammerpopp en sú er á
eftir fylgdi, Terminal (2009), var
enn betri. Sannkallað meist-
araverk! Sveitin sýndi þá svo um
munar hvað í henni bjó. Uppfull
af ótrúlega hæfi-
leikaríku tónlist-
arfólki – sem átti
eftir að eflast enn
frekar á þessum
nýliðna öðrum
áratug – fólk sem
hafði einstakt lag á að spila inn á
styrk hvert annars. Heildin var
risastór, meiri en hjá þessum
meisturum sem sveitina skipuðu.
Þau kunnu líka þá list að láta tón-
listarmenntun sína þjóna sköp-
uninni, aldrei neitt óþarfa pjatt
eða pjátur, stælar eða sýnd-
armennska. Svo, eins og til að
sanna að ekki væri verið að festa
sig í einhverju fari, kom Enter 4
út (2012), alls ólík því sem á und-
an kom, myrkt verk og hin list-
ræna sýn miskunnarlaus. Enginn
afsláttur gefinn.
Síðan eru liðin mörg ár og
liðsmenn uppteknir við eitt og
annað tónlistartengt hver í sínu
horni. Engu að síður hefur þetta
verk hér verið í vinnslu í heil sjö
ár og upptökur farið fram hér og
hvar um veröldina. Og hvernig er
svo? Platan fer volduglega af stað.
„Chestmark“ er í austrænum
anda, slagverk og strengir bjóða
okkur velkomin og kunnugleg
epíkin færir manni sanninn um að
hér er Hjaltalín á ferðinni. „Year
of the Rose“ inniheldur glæsta
strengi og frábærar trommur, sér-
kennilega uppbyggt og virkar
meira eins og stef. „Baronesse“ er
næst, lag sem kom út fyrir þó
nokkru. Mjög flott og ballöðu-
kennt lag, glæsilega sungið af
Sigríði Thorlacius, Hjaltalín eins
og hún er best. „Destiny‘s Curtain
Call“ er hæglætissmíð, lítið annað
en söngrödd Högna studd lágvær-
um strengjum og prúðu slagverki.
„Waterfall“ er sungið af Sigríði,
Bjarkarlegt dálítið. Byrjar með
dulrænu móti en rennur svo út í
fallegt, áhrifaríkt viðlag. Högni
kemur sterkur inn um miðbikið,
tónar yfir píanóstefi. Glæsismíð.
Þegar hér er komið sögu fer
maður að taka eftir mynstri – og
um leið uppleggi verksins. Platan
hljómar að einhverju leyti eins og
blanda af tveimur síðustu hljóð-
versplötum þar sem tilraunablær-
inn á Enter 4 gerir reglulega vart
við sig (án myrkursins samt) í
sæmilegum takti við það epíska
popp sem sveitin heflaði til á
Terminal. Þar, nokkurn veginn,
liggur þetta. „Stolen Star“ er
sungið af ástríðufullum Högna,
þar sem hann virðist vera að tjá
sig um það sálræna stríð sem
hann hefur háð á síðustu árum.
Laginu er lokað með skuggaleg-
um „instrumental“ kafla, flott
uppbrot sem hefði mátt vera
meira af í gegnum plötuna.
„Wolf‘s Cry“ er höfugt og þungt,
klassískt mjög, og vel heppnað.
Allt gengur upp einhvern veginn í
hljóðmyndinni. „Love from 9́9“
verður þá að teljast eitt af betur
heppnaðri lögum plötunnar. Ekta
popplag að hætti Hjaltalín og
algerlega frábær samsöngur hjá
Högna og Sigríði. Restin af plöt-
unni spilar inn á ólíkar hliðar
sveitarinnar, „Row“ er þunga-
stemma að hætti Högna, „Needles
and Pins“ er popplag (í Hjaltalín-
skilningi) sungið af Sigríði. „Mad
Lady of Lizard Skin“ er eins og
lokalag í kvikmynd. „Don‘t go too
far“, fjórða síðasta lagið, er samt
mögulega það besta hér, þá ein-
göngu vegna algjörlega frábærrar
söngraddar Högna. Þarna var far-
ið inn að kjarna, svo sannarlega.
Hér er öllu til tjaldað, platan
eins og ferðalag í gegnum sögu
sveitarinnar að einhverju leyti.
Það væri synd ef þessu fyrirbæri
væri lagt fyrir fullt og fast því að
þetta er stærra en þeir sem að því
koma, tónlistarlegur galdur sem
hefur snert við okkur og þeim
líka, fullyrði ég. Megi Hjaltalín
syngja áfram, meir og hærra, um
aldur og ævi.
Er örlagatjaldið fellur
Fjórða plata Hjaltalín kom út fyrir stuttu, verk sem hefur verið heil sjö ár í vinnslu. Pistilritari
rýnir í gripinn um leið og hann setur eðli og eigindir þessarar merku sveitar undir mælikerið.
»Hér er öllu tiltjaldað, platan eins
og ferðalag í gegnum
sögu sveitarinnar að
einhverju leyti.
MENNING 47
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. SEPTEMBER 2020
Nánari upplýsingar um sýningartíma á sambio.is
Magnaður nýr spennuþriller
með Russell Crowe í aðalhlutverki.
SÝND MEÐ ÍSLENSKU
OG ENSKU TALI
AÐRAR MYNDIR Í
SÝNINGU:
* Harry Potter
* Tröll 2 (ísl. tal)
* Hvolpasveitin (ísl. tal)
* The Secret :
Dare to dream
FYRSTA STÓRMYND ÁRSINS
Nýjasta Meistaraverk
Christopher Nolan
SÝND MEÐ
ÍSLENSKU TALI
Frábær ný teiknimynd fyrir
alla fjölskylduna.★ ★ ★ ★ ★
★ ★ ★ ★ ★
★ ★ ★ ★ ★
The Guardian
The Times
The Telegraph
Brynhildur Þorgeirsdóttir mynd-
höggvari hefur opnað sýningu í
vinnustofu sinni á Bakkastöðum
113 í Staðahverfi í Reykjavík. Er
opið á laugardögum og sunnudög-
um í september kl. 14 til 18. Kallar
hún það sem gefur þar að líta
„VerkEfni - Kynning á störfum
myndhöggvara.“
Í tilkynningunni segir að vinnu-
stofan og staðsetning hennar sé
ævintýraheimur, „flottasta mynd-
höggvaravinnustofan á Íslandi og
jafnvel í öllum heiminum [...] og
ekkert kjaftæði“. Til sýnis eru nýir
og eldri skúlptúrar og lögð áhersla
á kynningu á verkefnum tengdum
vinnu myndhöggvara, sem í þessu
tilfelli er með sérþekkingu á gleri
og steinsteypu.
Morgunblaðið/Ernir
Myndhöggvari Brynhildur Þorgeirsdóttir
hefur sérþekkingu á gleri og steinsteypu.
Brynhildur sýnir
í vinnustofunni
Nicolas Lolli,
Bryndís Halla
Gylfadóttir og
Mathias Susaas
Halvorsen komu
saman í fyrsta
sinn sem tríóið
Reykjavik Moz-
art Ensemble á
hádegistónleik-
um í Hannesar-
holti um liðna
helgi. Uppselt var á tónleikana og
því eru þeir endurteknir á morgun,
13. september, kl. 12.15. Í fyrsta
verkefni sínu sem tríó takast þau á
við tvö kunn verk fyrir píanótríó
eftir Smetana og Schubert.
Miðar eru aðeins seldir í forsölu
og er takmarkaður sætafjöldi.
Endurtaka leikinn
í Hannesarholti
Bryndís Halla
Gylfadóttir