Morgunblaðið - 24.09.2020, Side 39

MINNINGAR 39
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2020
✝ Guðmundur Theó-dórsson fæddist í
Reykjavík 5. maí 1938.
Hann lést 3. september
2020. Foreldrar hans
voru Theódór Þorláks-
son, f. 5. ágúst 1896 á
Laugalandi í
Austur-Barðastrandar-
sýslu, d. 3. mars 1978
og Helga Illugadóttir, f.
7. október 1901 í Ólafs-
vík, d. 26. janúar 1991.
Bróðir hans er Guðlaugur
Theódórsson, f. 13. maí 1944.
Hálfsystur eru Guðbjörg Jóns-
dóttir, f. 29. desember 1927 og
Guðný Jónsdóttir, f. 22. janúar
1935.
Guðmundur átti einn son, Ei-
rík Örn Guðmundsson, f. 23.
nóvember 1977, móðir Ásdís
Jónsdóttir, f.
1939.
Guðmundur
ólst upp á Lauga-
landi í Reykhóla-
sveit, lauk námi
frá Bændaskól-
anum á Hvann-
eyri 1962 og starf-
aði mestan hluta
starfsævinnar hjá
Álafossi í Mos-
fellsbæ.
Guðmundur var söng- og tón-
elskur og söng með þremur kór-
um, Álafosskórnum, Gerðu-
bergskórnum og kór Fella- og
Hólakirkju.
Útför Guðmundar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju 24. sept-
ember 2020 og athöfnin hefst
klukkan 13.
Blíðviðrisdagur við Breiða-
fjörð. Varla skýhnoðri á himni og
örlar ekki á báru, sjórinn eins og
spegill. Sindrinn skríður út úr
mynni Þorskafjarðar. Ekkert rýf-
ur kyrrðina utan háttbundin slög
vélarinnar. Fyrir stafni eru Skál-
eyjar, Sviðnur og enn lengra
Svefneyjar og Flatey. Guðmund-
ur vinur minn í meira en hálfa öld
stendur keikur í skut með aðra
hönd á stýri en hina lausa til að slá
af vélinni því víða eru blindsker og
boðar, hættulegir hverri fleytu.
Margar voru ferðirnar sem við
fórum út í eyjar og annes. Stund-
um við tveir, stundum fleiri sam-
an. Ég og Eygló, Gísli Sævar, Þór-
arinn og síðast en ekki síst Jón
Manni sem gerði hverja ferð enn
skemmtilegri með glaðværð sinni
og óborganlegum sögum. Þessar
myndir sitja eftir hugskotinu þótt
langt sé um liðið. Í þessu umhverfi
naut Guðmundur sín best og hef-
ur það líklega mótað persónuleika
hans að vissu leyti. Ekki er ör-
grannt um að ég hafi skynjað ann-
an hljóm í röddinni þegar hann
var vestra, léttari, en að sama
skapi ábyrgðarfyllri þegar hann
skipaði til sætis í bátnum svo ekki
hallaðist meira á annað borðið, vel
vitandi um ábyrgð sína sem skip-
stjóri. Ekki var hann maður
margra orða, hafði enga þörf fyrir
að sýnast í því fremur en öðru, og
aldrei á öllum þessum árum minn-
ist ég þess að hann hafi lagt illt orð
til nokkurs manns eða haft uppi
dómhörku um menn eða málefni.
Grandvar maður til orðs og æðis.
Góður göngumaður
þyrlar ekki upp ryki.
Góður ræðumaður segir
ekkert sem að verður fundið.
Þessi orð úr Bókinni um veginn
lýsa vini mínum vel.
Guðmundur bar tilfinningar
sínar ekki á torg og ekki var alltaf
auðvelt að ráða í hvernig honum
raunverulega leið á sinni lífs-
göngu. Í mörg ár söng hann í
þremur kórum, Álafosskórnum,
kór Fella- og Hólakirkju og
Gerðubergskórnum. Tónlist var
honum það sem vatn er þyrstum
manni. Þetta kórastarf var honum
mikils virði í víðu samhengi því
þarna var fólk sem deildi sameig-
inlegum áhugamálum. Ég þykist
vita að starfið í kirkjukórnum sem
honum var kært hafi vakið ein-
lægan áhuga hans á almennu
kirkjustarfi. Eitt er víst, að ef á
kirkjuna var hallað, með réttu eða
röngu, kom hann henni ævinlega
til varnar. Dóttur minni er það í
barnsminni þar sem við sátum
heima í eldhúsi fyrir meira en
þrjátíu árum og höfðum þagað
lengi. Guðmundur las Morgun-
blaðið. Til þess að rjúfa þessa
löngu þögn varð mér á að spyrja
vin minn: „Hvar skyldi Jesús
Kristur hafa verið frá 12 ára aldri
til þrítugs, þau ár sem menn taka
út mestan þroska?“ Félagi minn
leit upp úr blaðinu í fimm sekúnd-
ur og svaraði: „Tja, það er nú
það,“ og hélt svo áfram að lesa
Moggann. Þetta er líklega það
lengsta sem við komumst í að
ræða trúmál.
Síðustu árin voru orðin Guð-
mundi þungbær vegna veikinda.
Skyndilegt fráfall hans kom mér
sem og öðrum samt mjög í opna
skjöldu.
Nú er skipið úr nausti og eft-
irminnilegur persónuleiki og
traustur vinur genginn, sem for-
réttindi voru að kynnast og eiga
að vini í meira en hálfa öld. Syni
hans og öllum ættingjum eru
sendar samúðarkveðjur.
Símon Gunnarsson.
Fyrir réttum 40 árum stofnuðu
nokkrir söngelskir starfsmenn
Álafosskór sem kenndur var við
fossinn fagra og fyrirtækið sjálft
og fékk nafnið Álafosskórinn.
Frá stofnun var Guðmundur
Theódórsson ein traustasta stoðin
í kórnum. Hann söng með kórnum
alla tíð og tók virkan þátt í öllu
starfi, æfingum, tónleikum og
fjölda söngferða til margra landa.
Síðasta ferðin var farin 2019 í Rín-
ardalinn þar sem kórinn söng í
Dómkirkjunni í Worms fyrir fullu
húsi.
Guðmundur fæddist í Reykja-
vík, en fjölskyldan flutti þegar
hann var kornabarn að Lauga-
landi í Reykhólasveit, þar sem
hann átti æsku sína og uppvöxt.
Faðir hans var annálaður hag-
leiksmaður og listasmiður. Hann
kom upp sundlaug fyrir fjölskyld-
una og leiddi heitt vatn í bæinn til
upphitunar og annarra nytja. Guð-
mundi þótti vænt um sveitina sína.
Reykhólasveitin er einn af þeim
stöðum sem hvað fallegastir eru á
landinu og minninguna um fegurð
sveitarinnar bera menn með sér í
brjósti alla tíð og þeir sem hafa bú-
ið þarna og flytja burt skilja eftir
hluta af sálinni og vitja því heima-
haganna eins oft og hægt er.
Guðmundur dvaldist jafnan á
Laugalandi í sumarfríum sínum,
meðan bærinn var í höndum fjöl-
skyldunnar. Trillu átti hann, sem
hann notaði sér til gagns og gam-
ans þegar hann dvaldi vestra. Af
sjómennskunni hafði hann mikla
ánægju. Bátinn gaf hann loks
Báta- og hlunnindasýningunni á
Reykhólum og mátti sjá hann í
sjónvarpsþáttaröðinni „Flateyjar-
gátu“.
Guðmundur var gæddur góðum
tónlistarhæfileikum og átti orgel
og spilaði löngum á það.
Í kórsöng var hann mikill
happafengur, bassaröddin sterk,
falleg og tær. Hann var lagviss
með afbrigðum og stjórnendur
höfðu orð á því að tónlistin væri
honum guðsgjöf og hefði hann allt
á hreinu og þyrfti litla tilsögn.
Hann var traustur maður í kynn-
ingu, hæglátur, umtalsfrómur og
hlédrægur. Samt var hann vel
heima í flestum málum, en tróð
ekki skoðunum sínum upp á aðra.
Hann hugsaði áður en hann talaði
og meiddi hvorki menn né málstað
með fleipri og óvarkárni. Öllum
þótti vænt um hann og aldrei
skipti hann skapi, þannig að tekið
væri eftir. Hann var liðsmaður í
besta skilningi þess orðs og hans
verður sárt saknað. Við sem unn-
um náið með honum í áraraðir
fundum vel hvað nærvera hans var
þægileg og góðmennska og greið-
vikni voru honum í blóð borin.
Álafosskórinn hefur misst einn
sinn besta félaga.
Við þökkum Guðmundi Theó-
dórssyni langa og ánægjulega
samferð og þá gleði og ánægju
sem hann gaf af sér. Hann siglir
nú á bátskelinni sinn til móts við
eilífðina í örugga höfn.
F.h. félaga í Álafosskórnum,
Þrúður Helgadóttir.
„Við Gvendur …“ Mamma
stríddi pabba stundum á því að
hann segði oftar Gvendur en við
Heiða.
Guðmundur Theódórsson var
líklega best þekktur sem Gvendur
á Laugalandi hjá mér og mínu
fólki. Þeir pabbi voru æskuvinir
og áttu í einstöku vinasambandi
þangað til pabbi dó fyrir 20 árum.
Gvendur hélt tryggð við okkur
fjölskylduna þó að pabbi félli frá
og hefur fagnað öllum stórvið-
burðum með okkur, síðast skírn
dóttur minnar í fyrrasumar.
Þegar pabbi og mamma héldu
veislu gisti Gvendur gjarnan á sóf-
anum og pabbi fór stundum í
„helgarferð“ niður á Hverfisgötu
til Gvendar og Helgu móður hans,
meðan hennar naut við.
Þeir áttu margar glaðar stund-
ir í sveitinni þeirra beggja, Reyk-
hólasveit. Þeir eyddu tíma á
Laugalandi og þar var ýmislegt
brallað. Þeir sigldu á hverju sumri
ásamt fleiri félögum, ekki síst
Gísla Sævari sem var þriðji æsku-
félaginn, um Breiðafjarðareyjarn-
ar. Fóru á land og tjölduðu í eyju
eða á nesi. Pabbi dýrkaði þessar
ferðir.
Þegar pabbi og mamma keyptu
brotinn vegavinnuskúr og ákváðu
að gera úr honum sumarbústað
hristu margir hausinn. En Gvend-
ur var þá sem endranær stoð og
stytta og hjálpaði þeim að smíða.
Hann átti síðan góðar heimsóknir
vestur á Dagverðará í bústaðinn
til þeirra, og áfram til okkar þó að
pabbi væri fallinn frá. Símon og
Eygló og Þórarinn voru oft með í
för og tjaldvagn.
Gvendur var ekki fyrirferðar-
mikill þó að hann væri virkur í leik
og starfi, hann söng í þremur kór-
um og þó að heilsan færi þverr-
andi hélt hann áfram að syngja.
Ég dæsti stundum þegar ég svar-
aði í símann sem unglingur og
Gvendur var á línunni, því hann
talaði hægt og svo virðulega: „Er
faðir þinn heima?“ Mikið vildi ég
nú samt fá að heyra hann segja
þetta núna.
Mig langar að gera orð pabba
að mínum en hann orti þessar vís-
ur fyrir 22 árum:
Sextíu ár eru svolítið puð
en samt eru búin að tifa.
Við þökkum þér fyrir það góði Guð,
að Guðmundur fékk hér að lifa.
Á heiðursdegi við hugsum til þín
og hverfum frá dagsins önnum,
því Breiðafjörðurinn bjartur þér skín
betur en flestum mönnum.
(JS)
Fyrir hönd mömmu og okkar
systkinanna sendi ég syni hans og
fjölskyldu og öllum þeim sem
þótti vænt um Gvend innilegar
samúðarkveðjur. Minningin um
mætan mann lifir.
Ólína Kristín Jónsdóttir.
Guðmundur
Theódórsson
Trausti Eyjólfs-
son fæddist í Vest-
mannaeyjum árið
1928 og ólst þar upp
en flutti upp á land og sótti sér
menntun í Bændaskólanum á
Hvanneyri í Borgarfirði.
Árið 1949 giftist hann Jakobínu
Björgu Jónasdóttur. Þau hófu bú-
skap í Gunnarsholti á Rangárvöll-
um, fluttu tveimur árum síðar til
Vestmannaeyja og bjuggu þar uns
þau festu kaup á jörðinni Volaseli í
Lóni. Þau fluttu aftur til Vest-
mannaeyja árið 1968. Í janúar
1973 hófst eldgos í Heimaey.
Trausti hafði fyrr um haustið
fengið orlof frá störfum til þess að
taka að sér að sinna félagsstarfi
nemenda Bændaskólans á Hvann-
eyri um eins ár skeið.
Við gosið í Heimaey fluttu Jak-
obína og yngri börn þeirra á
Hvanneyri. Fyrstu árin bjuggu
þau sér heimili á heimavist skól-
ans og sinntu því starfi að aðstoða
nemendur skólans í daglegu lífi.
Trausti Eyjólfsson
✝ Trausti Eyj-ólfsson fæddist
19. febrúar 1928.
Hann lést 30. ágúst
2020.
Útför Trausta
fór fram 5. sept-
ember 2020.
Trausti hafði það
starf að styrkja fé-
lagslíf þeirra auk
þess að vinna önnur
störf fyrir skólann.
Þau hjónin reistu
sér hús á Hvanneyri.
Heimili þeirra var
hlýlegt og myndar-
legt og þau hjón góð
heim að sækja.
Trausti hafði
haga hönd og fékkst
m.a. við að binda inn skjöl og bæk-
ur fyrir skólann. Hann orti einnig
ljóð og þýddi söngtexta og fékkst
við það í frítíma sínum að mála
myndir fyrir sjálfan sig og aðra.
Kirkjan sem nú stendur á
Hvanneyri var á sínum tíma reist
af Bændaskólanum og átti að
veita nemendum kirkjulega þjón-
ustu meðan á námi þeirra stóð, en
jafnframt sóknarkirkja. Trausti
fékk það hlutverk meðfram öðrum
störfum að sinna kirkjunni, sjá um
þrif hennar og opna fyrir aðkomu-
fólki. Það fórst honum vel úr hendi
og var fenginn til þess að vera
meðhjálpari kirkjunnar. Hann
gegndi því starfi frá hausti 1972 til
ársins 2017 eða um 45 ára skeið.
Þessi þjónusta hans við kirkj-
una fyrir skólann, söfnuðinn,
sóknarprestana og organista
hennar var ómetanleg. Hún var
unnin af stakri trúmennsku,
elskusemi, hlýju og mikilli vand-
virkni. Fyrir athafnir fór hann um
kirkjuna og tíndi suðandi flugurn-
ar úr gluggum og lagði í lófa sinn
og bar þær út á stétt til þess að
sleppa þeim út í frelsið. Þær áttu
sinn rétt til lífs eins og við menn-
irnir sagði hann. Og þegar hringt
var til helgra tíða og við upphaf at-
hafna var allt til reiðu í kirkjunni,
fágað og fínt. Hann stóð á kirkju-
tröppunum eða í kirkjugættinni
og tók fagnandi á móti söfnuðin-
um með hlýjum og vinalegum orð-
um. Betri aðstoðarmann í guðs-
húsi var vart hægt að hugsa sér og
fyrir þessa þjónustu ber honum
heilshugar þökk frá söfnuði
Hvanneyrarkirkju að honum látn-
um.
Fyrir hönd Hvanneyrarsafnað-
ar segjum við því sem þetta skrif-
um í kveðjuskyni: Haf þú þökk
fyrir allt og allt, þú trúfasti þjónn í
húsi Guðs, fyrir vináttu þína og
elskusemi alla. Megir þú nú hvíla í
friði Guðs sem skóp þig!
Við sem eftir lifum kveðjum
Trausta nú, góðan trúfastan vin,
þakklátum huga og minnumst
hans með söknuði um leið og
þökkum samfylgdina. Fjölskyldu
hans og vinum samúð okkar við
fráfalls hans. Hann hvíli í friði og
minning hans lifi.
Flóki Kristinsson fv.
sóknarprestur,
Guðmundur Sigurðarson
sóknarnefndarformaður.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGFRÍÐAR NIELJOHNÍUSDÓTTUR,
Hólmgarði 28.
Ólöf Guðmundsdóttir Jón Heiðar Gestsson
Ársæll Guðmundsson Gunnhildur Harðardóttir
Helga Gottfreðsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær mamma okkar,
ESTER ANNA ARADÓTTIR
frá Akurey, Vestmannaeyjum,
lést á heimili sínu 2. september.
Útför hennar fór fram í kyrrþey að hennar
ósk föstudaginn 11. september.
Börn og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
vegna andláts og útfarar okkar ástkæru
eiginkonu, móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
MARÍU JÓHANNSDÓTTUR,
Suðurgötu 57, Siglufirði.
Með þakklæti og hlýhug.
Sigurður Þór Haraldsson
Jóhann St. Sigurðsson Eyrún Björnsdóttir
Ómar Freyr Sigurðsson Margrét Jónsdóttir
Birkir Þór Sigurðsson Svava Ingimarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SESSELJA NÍELSDÓTTIR,
lést miðvikudaginn 16. september á
dvalar- og hjúkrunarheimilinu Hrafnistu
í Reykjavík.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
28. september klukkan 15.
Ragnhildur Skjaldardóttir
Níels Skjaldarson
Eiríkur S. Skjaldarson Hulda Hrafnkelsdóttir
Stefán Skjaldarson Birgit Nyborg
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær bróðir okkar, mágur og frændi,
KRISTJÁN KRISTJÁNSSON,
Sléttuvegi 3,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
þriðjudaginn 15. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegt þakklæti til allra sem önnuðust hann og studdu í
gegnum tíðina. Þeim sem vilja minnast hans er bent á
SEM-samtökin, kt. 510182-0739, rkn. 323-26-1323.
Fjölskylda hins látna
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærrar eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, dóttur,
systur og ömmu,
GUÐNÝJAR HELGU
GUÐMUNDSDÓTTUR
löggilts endurskoðanda.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á krabbameins- og líknardeildum
Landspítalans fyrir hlýhug og góða umönnun.
Friðrik Smári Björgvinsson
Andri Friðriksson Hrafnhildur Kristinsdóttir
Gunnar Helgi Friðriksson Svava Stefanía Sævarsdóttir
Alexander Elvar Friðriksson Bertha María Smáradóttir
Kristófer Máni Friðriksson Kristín Dís Árnadóttir
Guðm. Helgi Guðjónsson Inga Dóra Þorsteinsdóttir
Ingigerður Guðmundsdóttir Kristín Hrönn Guðmundsdóttir
og barnabörn