Morgunblaðið - 24.09.2020, Qupperneq 41

fyrir þennan heim að svo mörgu
leyti.
Hvíl í friði Eiríka mín. Ég
elska þig og ég mun sakna þín.
Allt var kyrrt og allt varð hljótt.
Miður dagur varð sem nótt.
Sorgin bjó sig heiman að.
Englar himins grétu í dag.
Allt var kyrrt og allt varð hljótt.
Öllu lokið furðufljótt.
Englar himins grétu í dag.
(Kristján Kristjánsson, KK)
Elsku Soffía systir, Aggi, Sig-
urður og Anna. Ég finn til með
ykkur af öllu hjarta. Guð sé með
ykkur og gefi ykkur styrk til að
komast í gegnum þessa erfiðu
tíma.
Eybjörg.
Skottan mín, hún Eiríka
Steinunn, er fallin frá - alltof
snemma. Ég var svo heppin að fá
að fylgjast með Eiríku frá fyrsta
degi, í gegnum vinskap okkar
Bjarna við Soffíu og Agnar. Man
eftir henni nokkurra daga gam-
alli, í sólgulum galla, með þykka
hárbrúskinn sinn, fallegu augn-
umgjörðina og ofurlöngu augn-
hárin. Gulur er fyrir mér liturinn
hennar Eiríku.
Ófáar minningar um samveru-
stundir koma upp í hugann frá
því Eiríka og strákarnir mínir
voru lítil. Eiríka var uppátækja-
söm, fljót til og sífellt spyrjandi.
Einhvern tímann þegar hún var
á þriðja eða fjórða ári ræddum
við í gamni hvort ég mætti eiga
hana. Henni fannst það ekki al-
veg ganga upp, sér í lagi gagn-
vart foreldrunum, svo við prútt-
uðum okkur niður á það að ég
fengi að eiga aðra litlu tána
hennar, hún skyldi þó geyma
hana.
Þegar Eiríka Steinunn, Sig-
urður Andri og Anna Kristín
voru yngri var það fastur liður í
jólaundirbúningnum hjá okkur
Bjarna og strákunum að fá þau í
gistingu á aðventunni. Það var
eiginlega mikilvægara en að
skreyta fyrir jólin. Oft fórum við
og sóttum jólatré út í skóg, spil-
uðum og grilluðum síðan kjúk-
ling og franskar og Eiríka pass-
aði vel upp á að ekkert í
eldamennskunni væri ofnæmis-
valdandi fyrir bróður sinn. Þetta
voru góðir tímar, fullir af gleði
og sakleysi bernskunnar.
Eiríka Steinunn var bráð-
skörp og með fallegt hjartalag.
Hún var mikill lestrarhestur og
sem barn eyddi hún löngum
stundum á bókasafninu í Gerðu-
bergi. Hún var líka handlagin og
eftir að hún lærði að prjóna átta
eða níu ára gömul var hún fljót-
lega farin að prjóna peysur á
fjölskyldumeðlimi en dvaldi stutt
við minni byrjendaverk. Við vor-
um um tíma saman í prjónaklúbb
ásamt fleiri vöskum prjónakon-
um úr fjölskyldunni hans Bjarna,
Eiríka entist þar mun lengur en
ég.
Það var stundum erfitt að átta
sig á öllu því sem fór fram í koll-
inum á henni Eiríku. Ég held
hún hafi hugsað miklu hraðar en
við flest og því höfum við stund-
um átt erfitt með að fylgja henni
eftir og skilja hana. Og stundum
var Eiríka svolítið á skjön við
umhverfið sem gerir ráð fyrir að
við séum öll steypt í sama mótið í
stað þess að taka mið af okkar
ólíku styrkleikum. Fyrir vikið
var lífshlaupið hennar ekki alltaf
auðvelt en hún átti sterka og
styðjandi fjölskyldu sem hún var
mjög elsk að.
Það eru forréttindi mín að
hafa fengið að fylgjast með Ei-
ríku Steinunni og eiga hana sem
vinkonu þau 27 ár sem hún
dvaldi með okkur, þótt síðustu
árin höfum við hist stopult. Vin-
skapurinn við hana og fjölskyld-
una hefur gert mig ríkari og skil-
ur mig vonandi eftir sem
pínulítið betri manneskju – að
minnsta kosti sem nemur einni
litlu tá.
Takk fyrir samfylgdina skott-
an mín.
Guðbjörg Anna.
MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. SEPTEMBER 2020
✝ Axel P.J. Ein-arsson fæddist
á Fáskrúðsfirði 27.
október 1947. Hann
lést á Landspít-
alanum í Reykjavík
5. september 2020.
Foreldrar hans
voru Einar Guðni
Sigurðsson kaupfé-
lagsstjóri og hrepp-
stjóri á Fáskrúðs-
firði, f. 11. febrúar
1904, og E. Antona V. Gunn-
arstein, vann við veitingastörf, f.
29. júní 1917.
Axel átti eina systur, Kristrúnu
Sigfrid, f. 20. ágúst 1949, d. 2016.
Börn Axels eru: 1) Elísabet, f.
1966, m. Arngrímur Thorlacius,
f. 1956. Börn Elísabetar eru
Magnús Helgi Sigurðsson, f.
1988, unnusta hans er Aðalheiður
lærði hann hjá frænku sinni Bíbí.
Axel gekk í Réttarholtsskóla og
strax þá fór hann að spila í ýms-
um hljómsveitum sem komu víða
fram.
Af þekktari hljómsveitum sem
Axel spilaði í má nefna Tilveru,
Icecross og Deildarbungu-
bræður.
Axel var mikill lagahöfundur
og eru þekktustu lög hans án efa
„Hjálpum þeim“ útg. 1985 og
„Aldrei ég gleymi“ útg. 1987.
Axel rak stúdíó um margra ára
skeið, Stúdíó Stöðina, og gaf út
stórt safn tónlistar. Hann gaf út
mikið af barnaefni, má þar nefna
Sönglögin í leikskólanum, bæði
tónlist og myndbönd.
Síðustu árum eyddi Axel í Sví-
þjóð og vann hann að tónlist, lífs-
verki sínu, sem mun koma út á
næstunni. Náði hann að klára
verkið með aðstoð góðra vina.
Útför Axels fer fram í Háteigs-
kirkju í dag, 24. september 2020,
kl 15 að viðstöddum ættingjum og
vinum. Útförinni verður streymt
og má nálgast hlekk á facebook-
síðu aðstandenda og Axels.
Rósa Harðardóttir, f.
1992, og Katrín
Sigurðardóttir, f.
1992, unnusti hennar
er Haraldur Birg-
isson, f. 1991, og Ein-
ar Ágúst Helgason, f.
2002. Börn Magnúsar
og Aðalheiðar eru
Sigurður Helgi og
Málfríður Hekla.
Sonur Katrínar og
Haraldar er Birgir.
2) Rakel María, f. 1977, m. Brynj-
ar Már Karlsson, f. 1974, börn
þeirra eru Hera Björk, Þórunn
Freyja og Svandís Eva. 3) Heiðar
Steinn Pálsson, fóstursonur, f.
1991.
Axel var húsasmiður að mennt
og vann við það í fjölda ára.
Tónlistaráhuginn kviknaði
snemma og fyrstu gítargripin
Pabbi. Það er svo skrítið að þau
skyldu vilja taka þig svona
snemma frá okkur þar sem þú
varst boðberi hins góða og viss
tenging milli lifandi og látinna.
Þú varst oft að færa mér fréttir
að handan, sérstaklega ef það
snerti börnin mín. Þegar hún
Svandís Eva fæddist allt of
snemma varst þú búinn að frétta
að þetta yrði allt í lagi, það voru
ótrúlega góðar fréttir fyrir okkur
foreldrana. Ég trúði öllu sem þú
sagðir. Og þegar þú fórst í nýrna-
skiptin til Svíþjóðar ’95 sagðir þú
okkur að stofan hefði verið stút-
full af læknum og hjúkkum að
handan, enda gekk þetta eins og í
lygasögu.
Ég á yndislegar minningar frá
því ég var lítil og hékk með þér í
stúdíóinu á Vitastíg og svo seinna
í Einholti. Ég byrjaði snemma að
syngja bakraddir í alls konar
verkefnum sem þú tókst að þér,
hvort sem var fyrir þig eða annað
tónlistarfólk. Og, vá, hvað þú
varst nákvæmur og kannski svo-
lítið sérvitur, stundum þurfti ég
að syngja þúsund sinnum sömu
línuna.
Þú varst mikill já-maður, sér-
staklega þegar kom að tónlist.
Margir upprennandi upptöku-
menn áttu sín fyrstu handtök í
stúdíó Stöðinni.
Ég upplifði þig alltaf svo ham-
ingjusaman þegar þú sast í svarta
upptökustólnum og þú gleymdir
stund og stað, engar áhyggjur í
þessum stól. Við gátum gleymt
okkur langt fram eftir.
Ég er endalaust þakklát fyrir
þessar stundir.
Eftir að þú fluttir til Svíþjóðar
heyrðumst við ekki eins oft, en þú
hringdir alltaf annað slagið til að
fá fréttir af okkur, sérstaklega
stelpunum.
Ég er þakklát fyrir að þú náðir
að koma heim og vera hjá þínum
nánustu áður en þú fórst á vit æv-
intýra þinna.
Það er fallegt að vita að nú
sértu kominn til ömmu Tonu og
Einars afa, þú varst gullmolinn
þeirra, hún amma sá ekki sólina
fyrir þér.
Takk fyrir allt elsku pabbi
minn, ég veit að nú líður þér vel og
nú er ró.
Rakel María.
Elsku pabbi. Ég sakna þín
strax. Ég horfi í kringum mig og
sé þig alls staðar. Þú ert búinn að
vera svo stór hluti af lífi mínu um
langan tíma. Þú varst sannarlega
ekki besti pabbi í heimi. Ég
kynntist þér í rauninni ekki fyrr
en ég var um tvítugt. Þá komstu
með systur mína hana Rakel sem
var níu ára til mín. Hún var ný-
flutt heim frá Danmörku og þú
lagðir mikla áherslu á að við
þekktum hvor aðra. Fyrir það
verð ég ævinlega þakklát. Pabbi
minn hann Axel Einarsson var
hljómsveitargæi sem helgaði líf
sitt tónlistinni og var þegar ég var
lítil pabbi í hjáverkum. Hann var
ofboðslega góður tónlistarmaður,
með frábært tóneyra. Hann var
líka frábær lagahöfundur og gít-
arleikari. Hann var töffari fram á
síðasta dag þótt líkaminn væri
ekki lengur ungur. Honum dugði
að fara í brúna rúskinnsvestið,
setja upp derhúfuna og upp í bíl
og hann var orðinn ungur á ný.
Ennþá betra ef bíllinn var sendi-
bíll. Pabbi var sjarmör sem þurfti
ekkert að hafa fyrir því að heilla
konur.
Elsku pabbi, við vorum bara
alls ekki reiðubúin fyrir þetta. Við
áttum eftir að gera svo margt.
Pabbi ætlaði að flytja í nýju glæsi-
legu íbúðina sína á Skaganum
þremur dögum eftir að hann yf-
irgaf þessa tilvist. Ég finn núna
hvað ég myndi gefa mikið til að
þessi draumur hans hefði ræst.
Ég hefði sko ekki talið eftir mér
að dekra hann áfram, bjóða hon-
um í mat, fara og kaupa mat og
bjór fyrir hann eins og ég hef gert
síðustu misserin. Sitja í nýja leð-
ursófanum með honum, tala um
allt og ekkert. Við deildum lífssýn
varðandi drauma og merkingu
þeirra, sýn á líf eftir dauðann og
pabbi sá lengra en nef hans náði.
Ég spáði líka stundum fyrir hon-
um í bolla. Við höfðum nóg um að
tala, oft valt upp úr honum eitt-
hvað skondið, það var stutt í húm-
orinn. Hann elskaði að segja sög-
ur og þá breytti hann röddinni og
lék sögupersónurnar. Pabbi átti
eftir að fá stúdíóið sitt frá Svíþjóð
og semja ennþá fleiri lög. Hann
átti svo frábær barnabörn og
krúttlegustu barnabarnabörn í
heimi. Hann átti eftir að halda
jólaball með þeim. Við áttum líka
eftir að fara til Færeyja saman.
Ég tala nú ekki um að pabbi átti
eftir að kenna mér á gítarinn sem
hann gaf mér fyrir nokkrum mán-
uðum. Ég átti eftir að kynna hon-
um sundlaugarnar hérna á Akra-
nesi. Líka sannfæra hann um að
það væri ekki alltaf rok hérna á
Skaganum. Við áttum eftir að fara
í gegnum bækurnar hans Einars
afa með Arngrími og faxanum.
Við áttum sérstakt samband,
kannski ekki endilega eins og
pabbi og dóttir, stundum var ég
jafnvel meira eins og mamma
hans.
Þetta er ömurleg staðreynd og
svo furðulegt að kveðjast: Heyr-
umst á morgun. En morguninn
eftir fæ ég símtal þar sem mér er
tjáð að pabbi sé dáinn. Þetta er
þungt högg og kennir manni að
taka ekki neitt sem sjálfsagt.
Elsku pabbi, ég veit að núna ertu
laus við allar áhyggjurnar og ert
farinn að stunda laugarnar og
semja ný lög. Og þú fylgist með
okkur. Hvíl þú í friði.
Þín dóttir,
Elísabet (Beta).
Axel afi var mjög ungur í anda
og sagði oft við mig að hann væri
ekkert venjulegur afi, sem hann
var svo sannarlega ekki.
Ég var mikið hjá honum sem
krakki og það má segja að hann
hafi verið eins og minn annar
helgarpabbi. Aðalástæðan fyrir
því að ég var mikið hjá honum er
að hann leiddi mig á barna-
stjörnubrautina en ég söng inn á
sjö geisladiska sem hann tók upp
og gaf út. Einnig lék ég í mörgum
tónlistarmyndböndum sem hann
tók upp og söng bæði í sjónvarpi
og tróð upp á ýmsum skemmtun-
um þar sem hann var í forsvari
fyrir mig og alla hina krakkana.
Það voru alltaf mörg börn í kring-
um hann. Fyrir utan barnaútgáf-
una var hann vanur að fylla bílinn
sinn óþarflega mikið af börnum og
fara í sund með okkur öll. Í mörg
ár fór hann í sund á hverju kvöldi
og ég fékk að fara með honum í
ófáar ferðirnar.
Ég á eftir að sakna þess að
hringja í hann til að segja hvað ég
gerði frábæran díl eða lenti á
svaka útsölu því þá var hann stolt-
ur! Ég kallaði hann ekki afa af-
slátt fyrir ekki neitt! Hann elti
upp afslætti og það var mjög
rótgróið í honum að gera díla.
Sem dæmi keypti hann eitt sinn
sjö stykki af gulllituðum gallabux-
um því þær voru á svo svakalega
góðu verði en svo var hann í mesta
basli með að koma þeim út. Þegar
ég var lítil var afi vanur að gera
díla um mat á skyndibitastöðum,
sérstaklega ef hann vissi að það
væri alveg að fara að loka, og
þannig sannfærði hann starfsfólk-
ið um að þau gætu allt eins selt
honum matinn á lítið í staðinn fyr-
ir að henda honum. Þetta fannst
mér mjög pínlegt á sínum tíma en
ég held að ég hafi nú samt erft
slatta af þessum afsláttargenum.
Eins og margir vita var hann
einstaklega flottur tónlistarmað-
ur. Ég gerði einu sinni verkefni
um hann í tónlistarsögu í Fjöl-
brautaskóla Suðurlands og þar
spurði ég hann hvernig væri að
vera rokkstjarna og hann svaraði
án umhugsunar: „Ég er ekki
stjarna, ég er „legend“.“
Við vorum alls ekki alltaf sam-
mála og við skildum ekki alltaf
hvort annað en við vorum afar ná-
in og væntumþykjan mikil. Ég tel
mig afar heppna að hafa átt í
svona nánu sambandi við afa
minn. Það er held ég ekki gefið að
hringja í afa sinn eða fá símtöl frá
honum stundum tvisvar eða þrisv-
ar í viku til að tala um allt og ekk-
ert, mjög oft ekkert. Svo er ég líka
bara heppin, ásamt öllum þeim
sem fengu að kynnast honum, að
hafa þekkt svona skondinn kar-
akter. Þið getið ekki ímyndað
ykkur allar sögurnar af honum,
sem margar líkjast brandara. Það
væri leikandi létt að skrifa bók um
afa afslátt!
Takk fyrir allt elsku afi minn.
Katrín Sigurðardóttir.
Við Axel Einarsson áttum gott
samstarf árið 1985, þegar ráðist
var í að taka upp lagið Hjálpum
þeim og koma því á markað. Þetta
kom þannig til að nokkru eftir að
breskir popparar söfnuðu tals-
verðri fjárhæð til stuðnings svelt-
andi íbúum Eþíópíu með útgáfu
lagsins Do They Know Its Christ-
mas, kviknaði sú hugmynd að
gera eitthvað svipað hér á landi.
Jóhann G. Jóhannsson, sem var
mikill hugsjónamaður, hafði sam-
band við mig og stakk upp á því að
við legðum okkar af mörkum. Ax-
el var nýbúinn að opna hljóðver í
húsnæði á Vitastíg þar sem F.T.T.
og fleiri aðilar ráku tónlistar-
klúbbinn Púlsinn. Jóhann hélt ut-
an um rekstur staðarins og þeir
Axel höfðu rætt þessa hugmynd
áður en Jóhann kom til mín. Það
var því eðlilegt að þeir kæmu báð-
ir að þessu verkefni. Það var svo
mitt hlutverk að annast sjálfa út-
gáfuna. Axel samdi fallegt og
nokkuð dramatískt lag og Jóhann
samdi mjög áhrifaríkan texta sem
hæfði laginu vel. Þegar ég heyrði
lagið var ég sannfærður um að
þetta ætti eftir að ganga vel.
Við gáfum okkur ágætan tíma
og ég bað Björgvin Halldórsson
um að halda utan um verkefnið.
Hann hafði samband við nokkra
úrvalshljóðfæraleikara og
fremstu söngvara landsins og
voru allir til í að taka þátt í þessu.
Síðan var Þórir Baldursson beð-
inn um að útsetja lagið og einnig
komu Gunnar Þórðarson og Ey-
þór Gunnarsson að því verki. Sig-
urður Bjóla og Gunnar Smári
Helgason önnuðust upptökuvinn-
una og allt var þetta unnið af
sannri fagmennsku.
Okkur þótti við hæfi að fá góð-
gerðaraðila að verkefninu og
höfðum samband við Guðmund
Einarsson, framkvæmdastjóra
Hjálparstarfs kirkjunnar, sem
setti undirbúningsnefnd á lagg-
irnar. Ákveðið var að láta ágóða af
sölu plötunnar renna til bygging-
ar heimilis fyrir 250 munaðarlaus
börn í Eþíópíu og rekstur þess.
Allt ferlið gekk vel fyrir sig og sá
Ísfilm um að gera myndband þar
sem allir söngvararnir komu
fram. Elías Sigurðsson og Kol-
beinn Andrésson hönnuðu um-
slagið og fyrirtækin Korpus og
Prisma sáu um filmuvinnu og
prentun. Plötupressan Alfa, sem
við Björgvin og Guðmundur Ósk-
arsson áttum saman, sá um press-
un plötunnar. Allir gerðu þetta án
endurgjalds til að tryggja að verk-
efnið skilaði sem mestu. Hjálpar-
stofnun kirkjunnar og Skífan gáfu
plötuna út í samstarfi við Auglýs-
ingastofuna Nýtt útlit. Þetta var
ótrúlega magnað og gefandi verk-
efni sem gekk vonum framar. Það
tókst að selja rúmlega 20 þúsund
plötur á örfáum vikum fyrir jólin
1985 og safna dágóðri fjárhæð
sem kom í góðar þarfir.
Axel átti ekki minnsta þáttinn í
að þetta gekk svona vel. Hann var
þekktur gítarleikari og lagsmiður
og kom víða við í tónlistinni en
hann var líka hugmyndaríkur
framkvæmdamaður. Það er álit
mitt að Hjálpum þeim sé hans
langbesta lag. Hann samdi það
fyrir góðan málstað undir ákveð-
inni pressu og skilaði því verki
með slíkum ágætum að þess verð-
ur minnst um langan aldur. Hon-
um ber að þakka fyrir þetta góða
framlag. Ég sendi fjölskyldu Ax-
els, ættingjum og vinum innilegar
samúðarkveðjur mínar.
Jón Ólafsson.
Axel P.J.
Einarsson
Sími · 567 9110 · utfarir@utfarir.is · www.utfarir.is
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár