Morgunblaðið - 15.10.2020, Blaðsíða 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. OKTÓBER 2020
nefna þegar hann tók eitt sinn
smávaxna afgreiðsludömu, stakk
henni inn í hefingarskápinn og
sagðist ætla að hafa hana þar fram
eftir degi og vita hvort hún gæti
ekki hefast svolítið og stækkað.
Á sokkabandsárunum lék hann
með ýmsum strákahljómsveitum
víða á Norðvesturlandi og spilaði
fótbolta með Tindastólsliðinu, og
eru til ófáar sögur frá þessum
sveifluárum hans. Gunni lauk
meistaraprófi í bakaraiðn og vann
við fagið í allmörg ár, og á þessum
tíma byggðu þau Sólrún sér heimili
að Grundarstíg 5 og þar eignuðust
þau Guðbjörgu Þuru, Kristínu,
Gunnar Andra og Guðjón, glæsi-
legan hóp og vel gerðan, sem öll
hafa haslað sér völl í atvinnulífinu
og eru þar að gera góða hluti.
Ýmsar orsakir urðu til þess að
fjölskyldan flutti til Danmerkur og
vann Gunni þar við iðn sína í nokk-
ur ár, en heimkominn gerðist hann
nokkru síðar starfsmaður Reykja-
víkurborgar og varð næturvörður í
Ráðhúsinu við Tjörnina.
Alla tíð stundaði hann stang-
veiði og var ótrúlega fengsæll lax-
veiðimaður, en hin síðari ár tóku
þau Sólrún að leika golf, og áttu
saman verulega góða tíma á hinum
ýmsu golfvöllum innanlands og ut-
an. Nú í sumarlok birtist Gunni
hér í eldhúsinu á Öldustígnum, sól-
brúnn og spilandi kátur rétt eins
og alltaf áður, að koma af golfvell-
inum hér á Króknum og á hratt líð-
andi stund voru margar sögur
sagðar, margt rifjað upp og mikið
hlegið og er ómetanlegt að eiga
þessa ljúfu mynd af honum alveg
eins og hann var alltaf í gamla
daga.
En nú við leiðarlok Gunna eru
Sólrúnu og börnum þeirra og öll-
um afkomendum sendar hugheilar
samúðarkveðjur af Króknum með
þökk fyrir öll gömlu og skemmti-
legu árin.
Birna og Björn.
Gunnar Þórir Guðjónsson –
Gunni frændi – var yngstur níu
systkina sem öll voru kennd við
bakaríið á Sauðárkróki. Átta kom-
ust á legg. Guðjón Sigurðsson bak-
arameistari gekk fjórum ungum
börnum Ólínu Björnsdóttur í föð-
urstað við fráfall Snæbjörns Sig-
urgeirssonar bakarameistara. Þá
bar Ólína fimmta barnið undir
belti. Ólína og Guðjón eignuðust
saman þrjú börn.
Sauðárkróksbakarí var mitt
annað heimili. Afi og amma bjuggu
á efri hæðinni en bakaríið var á
jarðhæð. Og það var alltaf líf og
fjör.
Gunni frændi lagði fyrir sig bak-
araiðnina, þótt hún yrði ekki ævi-
starf hans nema að hluta. Alla
mína æsku og unglingsár gat ég
gengið að honum vísum í bakaríinu
þar sem lífsviðhorf mitt mótaðist
að stórum hluta. Þar drakk ég í
mig trúna á sjálfstæða atvinnurek-
endur og öðlaðist skilning á því að
ekkert velferðarsamfélag fær þrif-
ist án þeirra.
Og þrátt fyrir að oft væri handa-
gangur í öskjunni og unnið í kapp
við klukkuna sýndi Gunni frændi
litlum strákpolla, sem stöðugt var
að sniglast í bakaríinu og truflaði
vinnandi menn, þolinmæði og at-
hygli.
Tilbúinn til að leiðbeina og sýna
réttu handbrögðin við að smyrja
glassúrinn og súkkulaðið á snúð-
ana. Og ekki leið á löngu þangað til
ég var nothæfur við að vigta brauð-
deigið og raða pylsubrauðunum á
plöturnar.
Gunni frændi var glaðlyndur.
Brosið var honum eðlislægt enda
stutt í grallarann. Hann gat verið
stríðinn, ekki síst við systur sínar,
án þess að vera meinfýsinn og
meiðandi. Hrekkir og gamansemin
kryddaði hversdaginn. Á stundum
fékk lítill strákhnokki að taka þátt í
prakkaraskapnum, ekki síst þegar
verið var að undirbúa miklar veisl-
ur í Bifröst.
Gunni frændi var ástríðufullur
kylfingur. Í golfinu, líkt og í lífinu
sjálfu, sameinuðust þau hjónin.
Fátt gat komið í veg fyrir að Gunni
færi út á golfvöll, ekki einu sinni
fimmtugsafmæli. Í stað þess að slá
upp veislu hélt Gunni golfmót fyrir
vini og vandamenn.
Frændi átti ekki samleið með
formlegheitum og snobbi. Léttleiki
hans kom í veg fyrir það. Og lík-
lega er það þess vegna sem Gunn-
ar Þórir Guðjónsson var og verður
aldrei annað í mínum huga en
Gunni frændi. Að leiðarlokum eru
orð fátækleg. Aðstæður í sam-
félaginu komu í veg fyrir að við
gætum átt síðasta samtalið – það
bíður betri tíma. Gunni frændi gat
verið óþolinmóður og þá fremur
gagnvart sjálfum sér en öðrum.
Þess vegna átti það kannski ekki
að koma á óvart að hann skyldi
kveðja snögglega eftir stutt veik-
indi. Bakarísbörnin voru alin þann-
ig upp að vera ekki mikið að dunda
við verkefnin heldur klára þau og
gera vel.
Við Gréta og börnin sendum
Sólrúnu, Guðbjörgu, Kristínu,
Gunnari Andra og Guðjóni okkar
dýpstu samúðarkveðjur. Minning-
in um góðan dreng og skemmti-
legan frænda lifir.
Óli Björn Kárason.
Í dag kveð ég elskulegan móð-
urbróður minn, Gunnar Þóri Guð-
jónsson, hann Gunna frænda.
Gunni frændi var alltaf í miklu
uppáhaldi hjá mér. Hann var alltaf
hress og skemmtilegur og til í að
grínast og stríða fólki aðeins, svona
í góðu sko! Hann átti það til að
gera þvílíkt at í manni ef hann náði
að svara símanum heima í Fellsó á
undan foreldrum mínum, svo mik-
ið grín að ég var stundum ekki al-
veg viss hvort ég hefði hringt í rétt
númer.
Ég man svo vel þær stundir,
þegar ég var lítil, í bakaríinu hjá
ömmu og afa á Sauðárkróki, að
þvælast fyrir þeim afa og Gunna
frænda og hinu starfsfólkinu sem
voru á fullu að vinna í að búa til
brauð og sætabrauð. Alltaf var
tími til þess að gefa litlu frænku
smá tíma og prakkarast aðeins í
henni og leyfa henni að laumast í
rúsínuskúffuna og kannski búa til
sitt eigið brauð eða vínarbrauð.
Mér finnst einmitt þessi natni hans
frænda svo lýsandi fyrir hversu
mikil barnagæla hann var og hvað
krakkarnir hafa alltaf sogast að
honum, því hann var alltaf til í smá
grín og glens með þeim. Mér
fannst alltaf gaman að koma til
þeirra Gunna og Sóu og krakk-
anna allra og sér í lagi þegar við
stelpurnar vorum á smíðavellinum
sem var bara rétt fyrir aftan húsið
þeirra.
Gunni var yngstur af systkinun-
um úr bakaríinu og var oft gaman
að vera með þeim systkinum þegar
þau voru að rifja upp hitt og þetta
frá fyrri árum, sér í lagi þar sem
þær systur Snæja (mamma mín),
Gígja, Eva og Bidda mundu
kannski hlutina ekki á sama máta
og þá mátti Gunni skerast í leikinn
og leiðrétta þær og oft varð úr
þessu hin mesta skemmtun fyrir
okkur hin sem vorum viðstödd.
Gunni var mikill vinur mömmu
og pabba og kom mikið í heimsókn
til þeirra í Fellsó. Hann og pabbi
voru báðir með mikla bíladellu og
gátu talað endalaust um bíla og svo
má ekki gleyma veiðisögunum sem
þeir voru oft að rifja upp. Það held
ég að þeir sitji nú saman og hafi
gaman í Sumarlandinu! Gunni
frændi var líka alltaf að segja
manni gamlar sögur að norðan
sem mér þótti alltaf svo gaman að
heyra.
Mér er svo minnisstætt ættar-
mót fjölskyldunnar á Sauðárkróki
2009, en þá var okkur öllum boðið í
heimsókn í bakaríið, þar sem við
fengum að skoða það allt, sem var
mjög skemmtilegt fyrir þá yngri
sem höfðu ekki upplifað það að
vera í bakaríinu með ömmu og afa.
Í þessari heimsókn fór ég með
Gunna frænda niður í kjallara í
bakaríinu þar sem við fundum
gamla muni frá tíma hans og afa og
á því augnabliki fannst mér eins og
Gunni frændi kæmist á flug í að
segja mér alls konar sögur um hitt
og þetta frá tíma þeirra. Ég á
nokkrar myndir af okkur tveimur
þarna í kjallaranum að skoða göm-
ul kökuform og hitt og þetta og það
má sjá á myndunum hversu
áhugasamur Gunni frændi var að
segja mér frá þessu öllu. Mér þyk-
ir mjög vænt um að eiga þessar
minningar og mun geyma þær vel.
Eftir að pabbi lést var Gunni svo
duglegur að heimsækja systur
sína, hana mömmu, og fyrir hver
jól færði hann henni alltaf soð-
brauð að norðan, því annars væri
ekkert varið í hangikjetið á jóla-
dag. Í dag er komið að kveðju-
stund elsku besti frændi minn
þangað til við hittumst næst. Ég
bið góðan guð að varðveita minn-
ingu þína. Elsku Sóa mín, missir
þinn er mikill. Ég sendi þér og fjöl-
skyldunni allri innilegar samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning
Gunna frænda.
Þín frænka,
Guðrún Birna Jörgensen
(Ditta).
Látinn er eftir stutta en harða
baráttu við óvæginn vágest sem
fáu eirir. Gunnar Guðjónsson, eða
Gunni bakari eins og flestir þekktu
hann. Fæddur á Sauðárkróki og ól
þar manninn æskuárin. Starfaði
við bakaraiðn um skeið en sinnti
síðan ýmsu öðru. Hann var vina-
margur og bóngóður, fylgdi gjarn-
an vinskap eftir með símtölum og
fylgdist með hvernig gengi hjá fé-
lögunum. Spilaði fótbolta ungur en
hvarf síðar á vit golfsins og átti þar
margar ánægjustundir með félög-
unum og sinni góðu konu Sólrúnu.
Þegar aldurinn færðist yfir og lík-
aminn byrjaði að kvarta hélt hann
ótrauður áfram og skeytti lítið um
þótt brakaði í liðum. Var þó kom-
inn á bíl síðustu árin. Var í fjölda-
mörg ár „primus motor“ í að halda
Skagfirðingamótin sem lengst
voru í Borgarnesi. Sá staður valinn
til að mæta norðanmönnum sem
gjarnan mættu og svo burtfluttir
Skagfirðingar. Margir muna
Gunna á vellinum. Fljótur að slá og
ef eitthvað fór öðruvísi en ætlað
var þá kom gjarnan „gerir ekkert
til“ og áfram var haldið. Hans er
einnig minnst fyrir sérstakan pútt-
stíl því Gunni púttaði bara með
annarri hendinni og þótti fremur
sérstakt.
Fyrir margt löngu var stofnað-
ur bridge-klúbbur á Sauðárkróki
og mun sá vera með þeim elstu
sem rekja ættir þangað. Aldurinn
mun vera nálægt hálfu hundraði
og geri aðrir betur. Gunni hefur
verið með frá upphafi. Fjöldi með-
lima verið tiltölulega stabill, eitt-
hvað kvarnast úr og eitthvað bæst
við eins og gengur.
En eitt er víst að alltaf hefur
verið gaman. Spilað einu sinni í
viku yfir vetrartímann. Gunni
sjaldan eða aldrei forfallaður og
áfram um að allt gengi eins eins og
ætlað var. Þegar við tókum sum-
arhlé í vor datt engum í hug að
kvarnast myndi úr hópnum. Við
vissum að Gunni gekk ekki heill til
skógar en hann gerði lítið úr sínum
einkennum eins og venjulega,
„gerir ekkert til“, og gengur vel.
Við söknum nú frábærs félaga og
góðs vinar. Það vildi svo til að
næsta spilakvöld átti að vera hjá
Gunna en af því verður ekki en
hver veit nema vinur okkar sé sest-
ur efra og opni á tveimur laufum
sem alltaf veit á fjörugt spil í
klúbbnum.
Sólrúnu eiginkonu Gunna og
vinkonu okkar sendum við þakkir
fyrir að fóstra okkur og allar góðan
viðurgjörning. Innilegar samúðar-
kveðjur sendum við henni og öllum
ættingjum og afkomendum þeirra
hjóna. Gunna er sárt saknað.
Spilaklúbburinn Stubbur,
Ástvaldur Guðmundsson
Einar Einarsson
Gestur Þorsteinsson
Ólafur R. Ingimarsson
Sigurgeir Þórarinsson
Páll Pálsson
Við bjuggumst ekki við að
Gunni bakari myndi kveðja svona
snöggt. Töldum að eftir væru fleiri
samverustundir utan sem innan
vallar og fleiri golfmót að undir-
búa. En svona getur lífið komið
okkur á óvart og kennt okkur að
njóta hvers dags og hverrar stund-
ar.
Hægt er að hafa mörg orð um
vin okkar. Gunni var hláturmildur
prakkari, einstakur sögumaður,
ástríðugolfari, mikill fjölskyldu-
maður og harðari sjálfstæðismann
var vart hægt að finna. Og
sprungulaus Króksari.
Gunna er sárt saknað hjá okkur
sem störfuðum með honum við
framkvæmd Skagfirðingamótsins í
golfi, sem Gunni ásamt Sólrúnu
gerði að stærsta átthagagolfmóti
landsins á nokkrum árum, með 80-
100 keppendum í hvert sinn. Þar
hafa brottfluttir skagfirskir kylf-
ingar komið árlega saman hér
syðra síðan 1998 og spilað með
gömlum sveitungum að norðan.
Gunni lifði fyrir þetta mót og
þau Sólrún geta verið stolt af því
að hafa náð að tefla saman sveit-
ungum sínum með þessum hætti
og myndað stemningu sem jafnast
á við gott ættarmót. Gunni var
stöðugt vakandi fyrir nýjum
styrktaraðilum. Eftir að hann
gerðist heiðursformaður móts-
nefndar hélt hann okkur arftökun-
um vel við efnið. Hann þekkti
flesta bakarameistara landsins og
þaðan hefur komið ómældur
stuðningur. Ef hann tók einhvern
tali á förnum vegi og í ljós kom að
viðkomandi átti fyrirtæki eða var
þar í forsvari, þurfti jafnvel ekki að
vera Skagfirðingur, þá var Gunni
kominn í lok samtalsins með vilyrði
um stuðning við mótið. Með þess-
um hætti komu margir vinningar
þegar hann starfaði sem húsvörð-
ur í Ráðhúsinu, og hitti þar marga.
Gunni lét fátt stöðva sig í golf-
inu, hvort sem það voru fúnir fæt-
ur eða krabbinn, sem hann glímdi
við seinustu árin. Hann notaðist
bara við golfbílinn og skellti á sig
spelkum. Það var gaman að fylgj-
ast með hvernig hann gat vippað
og púttað með hægri hendi, og
gerði það listavel, með vindilinn í
öðru munnvikinu.
Hann var brattur á mótinu sem
við héldum á Akranesi um miðjan
ágúst síðastliðinn. Sagði lækna
bjartsýna á að lyfin héldu sér
gangandi, þannig að þau Sólrún
gætu haldið áfram að spila saman
og njóta lífsins.
En síðan bárust okkur slæmar
fréttir á dögunum. Meinið hafði
dreift sér og eftir stutta dvöl á spít-
ala var baráttunni lokið hjá Gunna.
Ekki náðum við að spila síðasta
hringinn saman, og ekki heyrum
við fleiri gamansögur frá honum á
fundum okkar. Við verðum að taka
þá hringi saman seinna, en fram að
því munum við reyna að halda
merki hans á lofti á mótinu góða.
Við sendum Sólrúnu og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur á
erfiðum tímum.
Björn Jóhann, Sigfús
(Fúsi) og Eyþór.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við
fráfall elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR VIGFÚSDÓTTUR.
Innilegt þakklæti fær starfsfólk Sjávar- og
Ægishrauns, Hrafnistu Hafnarfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vigdís Grétarsdóttir
Guðjón Grétarsson
Stella Grétarsdóttir
Ómar Grétarsson
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför
ÁRNA HALLDÓRSSONAR,
skipstjóra og útgerðarmanns
á Eskifirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
sjúkrahússins í Neskaupstað fyrir umönnun og alúð.
Kristín A. Árnadóttir Halldór Árnason
Björn Árnason Sigrún Árnadóttir
Guðmundur Árnason Auður Sigrúnardóttir
og fjölskyldur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við fráfall eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður og afa,
GUNNARS KJARTANSSONAR
viðskiptafræðings,
Sóltúni 11.
Ágústa Árnadóttir
Margrét Gunnarsdóttir Jakob F. Ásgeirsson
Kristín Gunnarsdóttir
og barnabörn
Ástkær systir, mágkona og frænka okkar,
MARÍA GUÐRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
lést föstudaginn 9. október á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni.
Útför fer fram í kyrrþey.
Sigurbjörg Hervör Guðjónsd. Guðmundur Knútur Egilsson
Halldóra Jóna Sölvadóttir
og aðrir aðstandendur
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
TRYGGVA PÁLS FRIÐRIKSSONAR
listmunasala.
Sérstakar þakkir okkar til heimaþjónustu
líknardeildar Heru.
Elínbjört Jónsdóttir
Margrét Tryggvadóttir Jóhann Ágúst Hansen
Elín Tryggvadóttir Guðjón Guðmundsson
Friðrik Tryggvason Sóley Bjarnadóttir
og barnabörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÞRÖSTUR H. ELÍASSON
sendibílstjóri,
Melabraut 46, Seltjarnarnesi,
andaðist sunnudaginn 11. október
á hjúkrunarheimilinu Eir.
Lilja Þrastardóttir Skúli Þorsteinsson
Helgi Leifur Þrastarson Guðrún R. Maríusdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR KR. ÁRNADÓTTIR,
Didda,
Blásölum 21,
sem varð bráðkvödd 29. september,
verður jarðsungin frá Áskirkju föstudaginn 16. október
klukkan 13. Í ljósi aðstæðna verður boðið til athafnarinnar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Auður Árný
Kristján Salberg
Ólöf Ágústína
Ásta Bergljót