Morgunblaðið - 26.11.2020, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. NÓVEMBER 2020
✝ Ólafur fæddist15. apríl 1922 á
Dyrhólum í Vestur-
Skafafellssýslu og
ólst þar upp til 9
ára aldurs. Hann
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 15. nóv-
ember 2020.
Frá Dyrhólum
flutti Ólafur með
foreldrum sínum
og systkinum að
Felli í Mýrdal.
Foreldrar hans voru Eiríkur
Jóhannsson bóndi, f. 1883, d.
1954, og Guðrún Hafliðadóttir
húsmóðir, f. 1885, d. 1973.
Systkini Ólafs eru Örnólfur,
f. 1915, d. 1941, Hafliði, f. 1917,
d. 1957, Björgvin, f. 1918, d.
2003, Jóhann, f. 1920, d. 1992,
Leifur, f. 1923, d. 2005, Svava
Guðbjörg, f. 1925, og Guð-
laugur, f. 1927, d. 2016.
Ólafur kvæntist árið 1948
danskri konu, Jyttu Laursen Ei-
ríksson, f. 1927, d. 2020. Þau
skildu árið 1973. Ólafur og
Jytta eignuðust þrjú börn: 1)
starfaði við Áburðarverksmiðju
ríkisins.
Ólafur lauk burtfararprófi í
rennismíði frá Iðnskólanum í
Reykjavík 30.4. 1945 og prófi úr
Vélskólanum í Reykjavík árið
1948.
Árið 1950 flutti Ólafur til
Danmerkur með eiginkonu og
elsta son og hóf nám í vélfræði
við tækniskólann í Odense. Þar
fæddist þeim sonurinn Alex
Örn. Ólafur dvaldi með fjöl-
skyldu sinni í Danmörku í nokk-
ur ár við nám og vinnu. Eftir
heimkomuna vann Ólafur hjá
Sementsverksmiðju ríkisins á
Akranesi til ársins 1963. Hann
kenndi einnig við Iðnskólann
þar 1961-62.
Ólafur flutti síðan með fjöl-
skylduna til Reykjavíkur og
fékk vinnu hjá RARIK, fyrst á
teiknistofunni í tvö ár en síðan
við uppsetningu díselrafstöðva
víða um landið.
Útför fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 26. nóvember
2020, kl. 13. Vegna aðstæðna
geta aðeins nánir aðstandendur
og vinir verið viðstaddir. At-
höfninni verður streymt á slóð-
inni
https://www.promynd.is/olafur.
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á
https://www.mbl.is/andlat.
Erik Bo, f. 1949,
kvæntur Tove And-
ersen, f. 1954, býr í
Danmörku. Sonur
þeirra er Lars Bo,
f. 1986, maki Sop-
hie. 2) Alex Örn, f.
1951, fráskilinn,
býr í Danmörku.
Alex og Elsebeth,
fyrsta kona hans,
eiga synina Jónas
Matthías, f. 1978,
maki Marie, Simon Daniel, f.
1980, maki Ibet, og Bertram Jó-
hann, f. 1991, sambýliskona
Olga Andrea. 3) Racel, f. 1954,
gift Oddi Garðarssyni, f. 1952,
býr á Íslandi. Langafabörnin
eru Folke, f. 2007, Pelle, f. 2011,
og Svea, f. 2018.
Að loknu grunnskólanámi fór
Ólafur að vinna sem vinnumað-
ur m.a. á Votmúlahjáleigu í
Landeyjum á milli þess sem
hann hjálpaði foreldrum sínum
við bústörfin. Hann fluttist til
Reykjavíkur í byrjun seinna
stríðsins og hóf nám í renni-
smíði. Var á sjó um tíma og
Ég kynntist Ólafi skömmu eft-
ir að við Racel, dóttir Ólafs, hóf-
um búskap í nóvember 1992.
Ólafur var strax boðinn og búinn
að aðstoða dóttur sína og við-
hengið á alla lund, er við stofn-
uðum heimili og fluttum inn í íbúð
á Barónsstígnum um áramótin
92-93. Hann hjálpaði okkur við
hvað eina sem gera þurfti og dró
hvergi af sér þó sjötugur væri.
Hann var útsjónarsamur og dug-
legur til allra verka. Það var nán-
ast sama hvað hann tók sér fyrir
hendur, allt lék í höndunum á
honum.
Vorið eftir bauð Ólafur mér
með sér í veiðitúr norður í Mið-
fjörð, en bróðursonur hans Örn-
ólfur Björgvinsson og kona hans
Sigurrós Kristín Indriðadóttir
áttu veiðirétt í nyrðri Kvíslavötn-
um á Arnarvatnsheiði og þangað
var förinni heitið. Örnólfur ók
okkur frá Stóra-Núpi áleiðis en
við þurftum að fara fótgangandi
drjúgan spöl klyfjaðir viðlegu-
búnaði, nesti, veiðarfærum og
beitu til að komast í veiðiskálann
við Kvíslavötn.
Ólafur var fæddur í sveit og
uppalinn við sveitastörf og í nán-
um tengslum við náttúru lands-
ins. Eftir stutta göngu varð mér
ljóst að ég þyrfti ekki að hafa
áhyggjur af að rata. Ég fylgdist
með og sá að Ólafur leit á úrið sitt
annað slagið og skimaði svo eftir
sólinni til að ná áttum. Þegar við
áttum skammt eftir læddist að
okkur þoka sem þykknaði þar til
við sáum varla handa okkar skil.
Eftir smávægilegar tafir, vanga-
veltur og þreifingar tókst okkur
að finna skálann og vorum við
fegnir að komast í húsaskjól.
Morguninn eftir var gott veður til
veiða. Það var enn nokkur vetr-
arkrapi í vatninu og lítil von á
fiski. Eftir að hafa barið vatns-
flötinn árangurslaust um hríð
pakkaði ég saman og gekk til
Ólafs. Hann sat á bakkanum,
sneri baki í mig og var að bjástra
við að þræða iðandi maðk á öng-
ulinn sinn. Ég heyrði hann
muldra fyrir munni sér „æ aum-
ingja maðkurinn“. Eftir hádegi
ákváðum við svo að halda aftur til
byggða með öngulinn í afturend-
anum, eins og gjarnan er sagt
þegar ekkert fiskast.
Við höfum farið saman í fjöl-
mörg ferðalög, sum með stórfjöl-
skyldunni, um landið, skipst á að
halda matarveislur, hjálpað hvor
öðrum við húsaviðhald, bílavið-
gerðir og hvað eina sem tínst hef-
ur til. Ólafur var réttsýnn, örlát-
ur, hafði sterka siðferðisvitund
og passaði ávallt vel upp á að gefa
meira af sér en hann þáði.
Ólafur hafði haldið heimili með
glæsibrag í Hlíðarhvammi 12 í
Kópavogi um áratuga skeið. Þar
átti öll fjölskyldan víst athvarf,
börn, barnabörn svo og Jytta,
fyrrverandi eiginkona Ólafs, þeg-
ar hún var hér á landi og einnig
systkini Ólafs og þeirra fjölskyld-
ur. Ólafur var einstakur höfðingi
heim að sækja, prýðiskokkur og
góður sögumaður.
Síðustu ár ævinnar glímdi
Ólafur við alzheimerssjúkdóminn
sem dró hægt og bítandi úr færni
hans bæði til verka og samræðna.
Árið 2013 flutti hann til okkar á
Barónsstíginn en fyrir var móðir
mín Ragnhildur Árnadóttir hjá
okkur Racel á tíræðisaldri. Þrátt
fyrir sjúkdóminn hélt Ólafur
ljúfri lund, hlýju og æðruleysi allt
þar til yfir lauk. Blessuð sé minn-
ing Ólafs Kjartans Eiríkssonar.
Oddur Garðarsson.
Elsku afi minn. Þakka þér fyr-
ir óendanlega ást þína, einlægni
og alltumlykjandi umhyggju.
Þakka þér fyrir knús þín sem
ég fann alveg inn í merg og bein.
Þakka þér fyrir ástúð þína, blíðu,
hina óhagganlegu ró þína og
styrk.
Þakka þér fyrir hin endalausu
sumur í Danmörku og á Íslandi
með mótorolíu, steypuefni, bros
og sólskin.
Við töluðum ekki sama tungu-
mál en ég veit að þú lifir áfram í
mér og börnum mínum.
Hvíldu í friði elsku afi.
Lars Bo Eiríksson, Sop-
hie og Svea, Danmörku.
Ég hitti Óla fyrst sumarið 1975
þegar Bo, elsti sonur hans, kynnti
mig fyrir föður sínum. Þegar ég
kynntist Óla nánar reyndist hann
vera hjartahlýr og yndislegur
maður.
Óli var mikill fjölskyldumaður.
Hann naut þess að vera með
börnum sínum og barnabörnum
og hjálpa þeim með hvaðeina sem
þörf var á. Við gleymum aldrei
árinu þegar til stóð að hlaða
steinvegg við kjallarainnganginn
heima hjá okkur í Álaborg. Hann
vissi nákvæmlega hvað gera
þurfti og gekk fumlaust til verks.
Sendibílsjórinn, sem kom með
steina og möl, var smástressaður
þegar hann skilaði af sér sending-
unni vegna þess að Óli lét sér ekki
nægja að skoða efnið, hann þefaði
af og smakkaði á moldinni áður
en hann tók við efnunum! Sendi-
bílstjórinn hefur ekki gleymt
þessum harðduglega Íslendingi
sem vissi nákvæmlega hvað hann
var að gera. Hann hefur iðulega
vísað fólki á að skoða þennan
steinvegg þegar hann ráðleggur
viðskiptavinum um hvernig hlaða
á steinvegg, hann sé fagmann-
lega unninn í alla staði.
Óli var líka mættur þegar við
hjónin reistum viðbyggingu við
húsið okkar í Hou og sá til þess
með ráðum og dáð að byggingin
yrði góð og vel byggð.
Samveran bauð líka upp á ann-
að en eintóma vinnu og þrældóm.
Okkur þótti gaman að vera sam-
an í sumarleyfum bæði á Íslandi,
Danmörku, Þýskalandi og
Frakklandi. Eitt árið keypti Óli
sér tjaldvagn til að ferðast með
fjölskyldunni. Óli var matgæð-
ingur, hafði gaman af að njóta
góðs matar og víns og mörg urðu
matarboðin bæði hér í Danmörku
og á Íslandi. Þegar við vorum á
Íslandi sá Óli sjálfur um elda-
mennskuna og bauð upp á góm-
sæta lamba- og fiskrétti, ekkert
var of gott fyrir börn og barna-
börn sem hann vildi gera vel við.
Ég hef oft verið spurð í áranna
rás hvernig ég gæti „umborið“ að
hafa tengdapabba minn á heim-
ilinu svona langtímum saman
(eitt ár, hálft ár eða einn eða fleiri
mánuði í senn) en það var ekki
erfitt því Óli var kærleiksríkur og
nægjusamur maður sem var aldr-
ei yfirþyrmandi eða fyrirferðar-
mikill, þvert á móti tók hann þátt
í daglegu lífi fjölskyldunnar og
hjálpaði þegar þörf var á.
Blessuð sé minning Óla
tengdaföður míns. Ég votta fjöl-
skyldu hans allri innilega samúð
mína.
Tove Andersen.
Ólafur Kjartan
Eiríksson
HINSTA KVEÐJA
Ég hugsa oft til þín og
ferðar minnar og Børge
mannsins míns til lands
miðnætursólarinnar, Ís-
lands. Ég minnist gestrisni
þinnar og ferðanna með þér
til Þingvalla og nágrennis
Reykjavíkur; hinnar stór-
fenglegu náttúru heima-
lands þíns. Hinsta kveðja
til þín með þakklæti fyrir
allt.
Grethe Laursen,
Danmörku.
Elsku afi. Þakka þér öll
árin og minningarnar sem
ég á um samverustundir
okkar.
Í kærleika,
Bertram Johann
Eiríksson, Danmörku.
Kæri Óli. Þakka þér fyr-
ir öll árin sem við höfum
þekkst og góðar minningar.
Mér þykir leitt að geta ekki
verið viðstödd og kvatt þig
hinstu kveðju.
Elsebeth Vinten,
Danmörku.
Elsku amma mín.
Ég er svo þakklát
fyrir allar stundirn-
ar sem við áttum saman, góðu
minningarnar eru endalausar.
Ég var svo heppin að fá að verja
svona miklum tíma hjá ykkur afa
þegar ég var barn og vildi ég
helst fá að flytja til ykkar. Þið
tókuð mér alltaf opnum örmum.
Þau voru ófá sumrin sem ég kom
til ykkar.
Sigurborg
Benediktsdóttir
✝ SigurborgBenedikts-
dóttir fæddist 22.
nóvember 1937.
Hún lést 31. októ-
ber.
Útför hennar fór
fram 7. nóvember
2020.
Við vorum mikið
uppi í sumarbústað
og þar var mikið
brallað, enda sann-
kallaður ævintýra-
heimur.
Þú elskaðir að
hafa nóg að gera.
Oft þegar við vorum
uppi í bústað og El-
ísabet og Kristján
voru með þá var
varðeldur í fjörunni
og þú spilaðir á gítar og við sung-
um. Við krakkarnir fórum líka oft
út á bát með afa að veiða.
Þegar ég kom um jól eða páska
var alltaf fjölskylduboð, þú varst
með bingó og oft varstu líka búin
að búa til einhver skemmtiatriði
sem þú fluttir fyrir okkur. Allt
var skreytt hátt og lágt. Svo spil-
aðir þú mikið á píanóið og kennd-
ir okkur Elísabetu mörg lög á
það.
Börnin mín hafa verið svo lán-
söm að fá að kynnast ykkur afa.
Hápunktur hvers sumars var að
fara vestur til að vera hjá ykkur.
Alltaf vorum við velkomin og þið
hugsuðuð svo vel um okkur. Ég
er svo þakklát fyrir að eiga svona
mikið af fallegu handverki eftir
þig.
Eins og til dæmis peysurnar
sem þú prjónaðir á mig þegar ég
var barn og svo þær sem þú
prjónaðir fyrir mín börn. Svo ég
tali nú ekki um fallegu búta-
saumsstjörnuna undir jólatréð
sem mér þykir svo vænt um.
Ég hugsa til þín og afa alla
daga. Ég hef alla tíð verið stolt af
því að vera alnafna þín, og mont-
að mig af því af við séum þær einu
í heiminum sem berum þetta
nafn.
Takk fyrir allt elsku amma
mín, ég elska þig.
Þín
Sigurborg,
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma, langamma og langalangamma,
GUÐLAUG MÁRUSDÓTTIR,
Lauga frá Haganesi,
lést á Heilbrigðisstofnun Siglufjarðar
fimmtudaginn 19. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn
5. desember klukkan 14. Vegna samkomutakmarkana verður
athöfnin einungis fyrir nánustu aðstandendur.
Streymt verður frá útförinni og er öllum velkomið að fylgjast með
henni https://www.facebook.com/groups/360034031760801
Elísabet Jónsdóttir Þórir Hermannsson
Stefanía Jónsdóttir Snorri Evertsson
Björk Jónsdóttir Jón Sigurbjörnsson
Gyða Jónsdóttir Pétur Stefánsson
Erla Sjöfn Jónsdóttir
og ömmubörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir,
mágur og afi,
VIÐAR NORÐFJÖRÐ GUÐBJARTSSON,
lést á líknardeildinni í Kópavogi
22. nóvember.
Útför tilkynnt síðar.
Fanný Norðfjörð Viðarsdóttir Konráð Ragnar Sveinsson
Adam Norðfjörð Viðarsson Ásdís Ragna Óskarsdóttir
Simon Norðfjörð Viðarsson Margrét Dís Yeoman
Þorleifur Guðbjartsson
Bjarni Geir Guðbjartsson Kristín Ósk Gestsdóttir
Elín Guðbjartsdóttir Marten Ingi Lövdahl
Guðbjartur Guðbjartsson Kazi Pátá
Signý Guðbjartsdóttir Sigurður Örn Reynisson
Elísabet Röfn Konráðsdóttir
JÓN SIGURÐUR EIRÍKSSON
Drangeyjarjarl
lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
þriðjudaginn 24. nóvember.
Eiríkur Jónsson
Sigurjón Jónsson
Viggó Jónsson
Sigmundur Jónsson
Alda Jónsdóttir
Sigfús Agnar Jónsson
Björn Sigurður Jónsson
Ásta Birna Jónsdóttir
Brynjólfur Þór Jónsson
Jón Kolbeinn Jónsson
og fjölskyldur
Okkar heitt elskaði og besti vinur,
GUNNAR ÖRN HEIMISSON MARÍUSON,
Kaupmannahöfn,
er látinn.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Sigríður María Gunnarsdóttir Weiss
María Magnúsdóttir
Heimir Jón Gunnarsson Sari Paavola
Tinna Heimisdóttir Þorvaldur Guðjónsson
Þorvaldur Jón Tinnu Þorvaldsson
Matthías Örn Tinnu Þorvaldsson
Sigríður Samúelsdóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURÁST SIGURJÓNSDÓTTIR,
Álfheimum 68,
lést laugardaginn 21. nóvember.
Útför fer fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sigurjón Hannesson Ragnhildur B. Erlingsdóttir
Grímur Hannesson Guðrún Norðdahl
Sigurður Hannesson Lóa María Magnúsdóttir
Ragnhildur D. Hannesdóttir
barnabörn
og barnabarnabörn