Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 17

HAUST 2017 17
ildi Sigurðardóttur
dreymdi um að verða
íþróttakennari og
vinna sem flugfreyja
á sumrin en þá var
sumarfríið rúmir þrír
mánuðir
„Svo urðu raðir
tilviljana til þess að ég fór í Kennaraskól-
ann. Á þessum tíma fór fólk í skólann eftir
landspróf eða gagnfræðapróf sem var þá
fjögurra ára nám. Krafist var stúdentsprófs
örfáum árum seinna. Ég held að Kennara-
skólinn hafi verið dálítið eins og almennur
framhaldsskóli með talsverðri kennslufræði.
Íslenska var kennd og stærðfræði sem og
enska, danska og þýska. Einnig var kennd
samfélagsfræði, saga, náttúrufræði, jarð-
fræði, íþróttir og tónmennt.“
Hildur útskrifaðist árið 1970.
„Þetta voru góð ár en maður verður
kennari fyrst og fremst af reynslunni.“
Kennsluferillinn hófst í Flatey á Breiða-
firði en þá var einungis kennt í þrjá mánuði á
ári í litlum skólum sem þessum; þar kenndi
ég níu börnum á öllum aldri og með fáar
námsbækur, Íslandskort, heimskort og
ofurlitla krítartöflu. Ég sat við upphækkað,
gamalt kennarapúlt og var með kerti og
olíulampa þegar tók að dofna á loftljósinu.
Krakkarnir í Flatey voru einstaklega vel að
sér í dýrafræði, eðli málsins samkvæmt, og
sérstaklega öllu því sem snerti fugla. Þeir
gátu bent út á sjó og sagt að þarna væru
teistuungar frá síðasta vori. Það hefðu
borgarbörnin ekki getað gert. Í Flatey lærði
ég afskaplega margt nýtt og á þessi dýrðar-
staður enn sterk ítök í mér. Í kennarastarf-
inu er maður alltaf að læra og mér finnst ég
vera að læra enn þann dag í dag ekki síður
en áður og þá er ég nú aðallega að hugsa um
tæknimálin – en svo lengi lærir sem lifir.“
Sérkennaranám
Fljótlega eftir Flateyjardvölina fékk Hildur
starf í Breiðholtsskóla og kenndi þar í fimm
ár – og þar kennir hún aftur í dag.
„Þetta var alger bylting miðað við skól-
ann í Flatey; hér í Breiðholtsskóla var meira
að segja fjölritunarvél og sprittstensilvél. Þá
var það þannig að maður var kannski með
einn bláan stensil sem síðan fór í vélina og
þá prentuðust verkefnin út í bláu. Ef maður
vildi vanda sig mikið var hægt að bæta rauð-
um og grænum lit við og það var nú eitthvað
fyrir forfallinn föndrara eins og mig.“
Hildur flutti með fyrrum eiginmanni
sínum og tveimur sonum til Svíþjóðar árið
1979. Þar bjuggu þau í sex ár. Hildur kenndi
íslenskum nemendum íslensku í nokkrum
sveitarfélögum þar ytra auk þess að stunda
nám í sérkennslu og útskrifaðist hún sem
sérkennari frá Kennaraháskólanum í Malmö
árið 1983.
„Ljósritunarvélar voru í skólunum í
Svíþjóð og það fannst mér vera alger bylting
en þær voru komnar í íslenska skóla þegar
við fluttum aftur til Íslands.
Það bættist í strákahópinn í Svíþjóð og
þá, árið 1984, fékk ég heils árs barneignarfrí.
Tveimur árum síðar þegar til Íslands var
komið og fjórði guttinn fæddist voru það sex
mánuðir sem þótti harla gott.“
Íslenska og smíði
Hildur hóf aftur störf við Breiðholtsskóla
eftir að til Íslands kom. „Ég var íslensku-
kennari á unglingastigi í mörg ár sem var
ótrúlega gefandi, skemmtilegt og lærdóms-
ríkt fyrir mig.“
Hún lærði síðar smíðakennslu í
Kennaraháskólanum. „Ég blandaði þessu
svo saman – ég kenndi eldri krökkunum
íslensku og þeim yngri smíði. Það var holl
tilbreyting að kenna bæði eldri og yngri
krökkum.“
Frá því að Hildur komst á eftirlauna-
aldur fyrir nokkrum árum hefur hún
verið ráðin til eins árs í senn og í vetur er
hún í tæplega 50% starfi sem heimilis-
fræðikennari.
„Ég kenndi í fyrravetur skapandi skrif
og ensku í 4. bekk sem ég hafði aldrei kennt
áður og árið þar á undan kenndi ég samfé-
lagsfræði í 8. og 9. bekk sem ég hafði heldur
ekki kennt áður. Ég tek það að mér sem út af
stendur á haustin ef svo má að orði komast.“
Breyttir kennsluhættir
Breiðholtsskóli var þrísetinn skóli fyrsta árið
sem Hildur kenndi þar og var þá kennt til
hádegis á laugardögum.
„Ég kenndi dönsku fyrir hádegi og tók
svo við öðrum bekk klukkan 13:50 sem var
þriðja hollið í þeirri stofu og var bekkurinn í
skólanum til klukkan fimm; þetta er náttúr-
lega eitt af því sem var öðruvísi í þá daga.“
Myndvarpar voru komnir til sögunnar
þegar Hildur hóf störf í Breiðholtsskóla og
þá notaði hún þar til fyrir fimm árum þegar
skjávarpar leystu þá af hólmi. „Skjávarpar
eru náttúrlega gjörbylting; maður getur sýnt
það sem er að gerast úti í heimi og farið inn
á Google Earth, en við notuðum okkur það
nokkuð í samfélagsfræðinni.
Farið var að nota tölvur í tímum
fyrir aldamótin síðustu og það má segja
að bylting hafi orðið í slíkri kennslu hin
síðari ár. Tölvur eru fyrst og fremst notaðar
sem verkfæri til upplýsingaöflunar og til
kynninga á verkefnum, ritgerðasmíða og
myndbandagerða. Próftaka og kannanir
fara nú í auknum mæli fram á tölvum.
Upplýsingatæknin hefur fest sig í sessi og er
komin til að vera.“
Hildur segir að bein kennsla, töflu-
kennsla, í öllum námsgreinum hafi minnkað
mikið með tilkomu internetsins. „Nú er
meira um hópavinnu og aukin áhersla lögð
á sjálfstæð vinnubrögð. Það er mikið um að
nemendur leiti upplýsinga á netinu og nýti
sér upplýsingatækni við verkefnagerð, sem
er náttúrlega samþætting námsgreina.
Í Breiðholtsskóla er upplýsingaver
sem er mjög mikið notað en þar fer fram
gríðarlega framsækin kennsla í hvers konar
verkefnagerð. Þá fáum við oft utanaðkom-
andi fyrirlesara sem fræða nemendur nánar
og segja frá sinni vísindagrein. Þessir fræði-
menn hafa greinilega kveikt áhuga nemenda
á viðfangsefninu.“
Fleiri námsgreinar
Kenndar eru mun fleiri námsgreinar en
þegar Hildur byrjaði að kenna og nefnir
hún m.a. trúarbragðafræði, útikennslu og
lífsleikni. „Lífsleiknin er mjög þörf náms-
grein því þar er m.a. tekið á eineltismálum,
samstarfi og vímuefnavörnum þar sem við á.
Í unglingadeildinni okkar er í vetur
boðið upp á ýmsar valgreinar svo sem
skapandi skrif, umferðarfræðslu, leiklist,
bolta og íþróttir, skólahreysti, textílmennt,
skák og myndmennt. Þar að auki er boðið
upp á sjálfsstyrkingu í 10. bekk.“
Á miðstigi eru börnin í leiklistarhópum
og sýna metnaðarfullar leiksýningar í lok
námskeiðsins.
Þá má nefna fjölbreyttara úrval
námsbóka miðað við áður. „Úrval námsbóka
er meira í flestum námsgreinum auk alls
netefnisins.“
Skóli án aðgreiningar
Hildur nefnir skóla án aðgreiningar sem