Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 49

HAUST 2017 49
Kennarinn minn hleypur hraðast á öllu
landinu. Og hann er mjög góður að lyfta.
Hann lyftir mörgum bókum á hverjum degi
og hleypur marga hringi í stofunni okkar alla
daga.
Kennarinn minn getur meira að segja
flogið. Hann flýgur alltaf í skólann, og þá
flýgur hann yfir skólabílinn. Hann á ekki
flugvél en hann á flugeldaafl í fótunum. Og þá
kemur eldur út úr fótunum.
Stundum megum við fljúga með. Við
klæðum okkur þá í skó sem skjóta eldi af
sér og þá fljúgum við. Við fljúgum alltaf til
Akureyrar og aftur til Þórshafnar. Á Akureyri
kaupum við fullt, fullt, fullt af nammi sem við
ætlum að borða á heimleiðinni til Þórshafnar.
Kennarinn kennir okkur líka að hlaupa
hratt. Þá förum við í keppni og ég vinn alltaf.
Það er mest gaman að hlaupa.
Kennari minn kennir okkur líka að
smíða fullt af vélum, til dæmis dráttarvélar
með mótori sem er hægt að keyra á, og hann
kennir okkur fullt annað. Við smíðum úr járni
og úr timbri sem við finnum niðri í fjöru.
Kennarinn heitir Bobbi og hann er 100
ára. Hann á fjórar hendur, báðum megin eru
tvær hendur. Þess vegna smíðar hann svona
hratt, hann getur haldið á fullt af verkfærum
með höndum og fótum. Og hann á sex fætur
og þess vegna hleypur og flýgur hann svona
hratt. Og hann á sjö augu og hann sér mjög,
mjög, mjög vel. Hann sér alltaf það sem við
erum að gera.
Hann er mjög góður og skammar okkur
aldrei. Við elskum kennarann okkar og hann
er besti kennarinn í öllum heimi!! Endir.
Kjartan Kurt Gunnarsson, nemandi í 1. bekk
í Grunnskóla Þórshafnar.
Kjartan Kurt hlýtur verðlaun í grunnskólaflokki
1. til 4. bekk og er þetta í annað sinn sem hann
ber sigur úr býtum í Smásagnasamkeppninni
en hann vann til verðlauna í leikskólaflokki
árið 2015. Kjartan segist gera mikið af því
að segja sögur og hann hefur gaman að
því að finna upp vélar og segja frá hvernig
þær virka. Íþróttir og náttúrufræði eru
uppáhaldsnámsgreinarnar, segir Kjartan.
Þá segist hann hafa gaman að mörgum bókum og finnst alltaf
spennandi að láta lesa fyrir sig. Hann ætlar að halda áfram
að segja sögur og taka aftur þátt í keppninni á næsta ári.
Umsögn dómnefndar:
Það er nokkuð um að kennarar taki á sig mynd ofurmennis í
sögum nemenda. Þessi er samt sérstakur því hann líkist hinum
gríska guði Hermes sem var sendiboði allra guða á Ólympsfjalli,
mikill brellukarl og guð takmarkana í heiminum. Hann hafði
vængi á skónum sínum en hér hefur sá útbúnaður að vísu verið
uppfærður og nú skjóta skórnir eldglæringum þegar flogið er
frá Þórshöfn til Akureyrar! Skáldskaparminnin endurfæðast
stanslaust og húmor kviknar jafn ósjálfrátt og eldurinn
tendrast, eins og fyrir galdur, eins og meðvitundarlaust. Þessi
kennari hefur fleiri hæfileika. Hann heitir Bobbi og er 100 ára,
fjórhentur, með tvær hendur á hvorri hlið og getur þess vegna
smíðað ótrúlega hratt. Sennilega sýnast þá að minnsta kosti
sjö hamrar á lofti, eins og sverðin hjá Gunnari á Hlíðarenda.
OFURKENNARI MINN
einn lögreglumannanna. Steini andvarpaði
djúpt.
„Já, gerðu það. Og sendu hin beinustu
leið upp á sjúkrahús. Segðu þeim að gera
eiturlyfjapróf á þeim öllum. Ég vil vita hvað
hann notaði til þess að lokka þau öll til sín,“
sagði Steini og benti svo á tvo lögreglumenn.
„Þið komið með mér og Elísu heim til þessa
Hauks. Anna mín, þér er óhætt að fara heim.
Viltu að við keyrum þig áður en við förum til
Hauks?“ lauk hann máli sínu.
„Nei, ég held ég labbi bara. Reyni að átta
mig á því sem að gerðist og svona. En takk
samt.“ Að þessu sögðu gekk hún á brott. Elísa
leit á pabba sinn og sagði:
„Pabbi, mig langar ekki að fara að tala
við Hauk. Má ég fara heim líka og þú segir
mér bara frá þessu í kvöld? Þetta er búinn að
vera langur dagur.“ Steini horfði á dóttur sína
góðan tíma en kinkaði svo kolli.
„Já, það er rétt. Þetta hefur verið langur
dagur hjá þér. Farðu bara heim, ég skal klára
þetta. Þú stóðst þig vel, skella mín.“
Elísa fór beinustu leið heim og í langt
bað. Síðan fór hún inn í herbergi til að klæða
sig og heyrði þá að pabbi hennar var kominn
heim.
„Jæja, náðir þú að leysa þetta endan-
lega?“ spurði Elísa um leið og hún gekk inn í
eldhús þar sem pabbi hennar var að hella sér
upp á kaffi.
„Já, mér tókst það. Hann var fyrst
frekar hissa þegar við komum,en þegar þeir
sögðu að hann væri handtekinn fyrir morð
á fjórum krökkum og mannrán á sjö játaði
hann allt saman. Hann segist hafa gert það
síðan hann byrjaði að vinna sem kennari
að láta krakkana hafa vatnsflösku fyrir öll
próf, til að þau þurfi ekki að fara að fá sér
að drekka í miðju prófi. Fyrir sjö vikum fór
hann að hafa próf hjá einhverjum bekk á
hverjum fimmtudegi og setti þá eitthvað
eiturlyf í eina flöskuna. Þannig hefur honum
tekist að lokka þau svona auðveldlega til
sín. Efnið er enn í rannsókn,“ svaraði Steini
dóttur sinni.
„Já, en af hverju var hann að þessu
pabbi?“
„Samkvæmt honum var hann orðinn
þreyttur á krökkum í kringum sig, og ætlaði
bara að fækka þeim aðeins. Hann fer líklega í
ævilangt fangelsi fyrir það sem að hann gerði
aumingja krökkunum og foreldrum þeirra,“
lauk Steini máli sínu.
„Það er gott að við náðum að leysa þetta.“
„Já, það er rétt. Langar þig að fara í
ísbíltúr fyrir vel unnin störf í dag?“
„Þú last hugsanirnar mínar,“ sagði
Elísa brosandi og síðan hurfu þau út um
útidyrnar.