Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 52

52 HAUST 2017
Hver er skoðun ykkar á því að trúarbragða-
fræði var látin taka við af kristinfræði?
Kristján: Ég hef miklar áhyggjur af því að það
sé ekki verið að kenna trúarbragðafræði
yfir höfuð en eftir nýju aðalnámskránni
er búið að sameina svo mörg fög í
samfélags greinar. Það dettur út fyrir.
Þar sem ég kenndi áður var þetta sérfag
einn tíma í viku og það eru nokkur ár
síðan það var lagt niður; það var ætlast
til að trúarbragðafræði kæmi bara inn í
samfélagsgreinar sem þema verkefni.
Hera: Ég tel að trúarbragðarfræði sé af hinu
góða en kannski ekki á kostnað kristinfræði.
Ég held við séum ekki með meiri trúar-
bragðafræðslu en er í öðrum skólum. Ég tel
jafnvel að við mættum auka fræðsluna og
kannski líka í kristnum fræðum til að gera
börnin læsari á menningararfinn okkar sem
er tengdur kristninni.
Siðferði okkar byggist dálítið mikið á
kristnum gildum – svo sem hvernig við
komum fram við náungann og kærleiksboð-
orðið og það tengist því hvernig manneskja
maður vill vera.
Ég fer með faðirvorið á hverjum degi í
Landakotsskóla. Mér finnst það gott að við
stillum saman strengi í upphafi dags. Það er
hátíðleg stund við kertaljós.
Kristján: Mér finnst það mikilvægast af
öllu, þar sem við erum að verða fjölmenn-
ingarsamfélag, að ef við ætlum að gera
vel og koma í veg fyrir fordóma gagnvart
hvert öðru þá þurfum við að kynna öll
trúarbrögð. Ég er ekki sammála þér með
kristinfræðina þó ég sé kristinn sjálfur – ég
tel að öll trúarbrögð eigi að fá jafnan sess
í grunnskólum af því að við eigum að geta
virt hvert annað á réttum forsendum; og
líka þeir sem eru annarrar trúar heldur
en kristinnar trúar. Af hverju er til dæmis
jóladagur svona heilagur fyrir okkur og
ramadan fyrir múslima? Við þurfum að
kunna þetta til þess að geta komið í veg
fyrir misskilning og öll þekking reyndar
er góð.
Hera: Ég er alveg sammála þér
varðandi þetta.
Kristján: Það sem mér finnst vera vandamál
í grunnskólum og samfélaginu öllu er þessi
pólitíska rétthugsun; það má ekki ræða um
hlutina án þess að vera stimplaður eitthvað
sem fólk er ekki.
Hera: Einmitt, sammála.
Kristján: Þetta er eitthvað sem við þurfum
að taka til okkar í grunnskólunum – ef við
gerum þetta ekki – kynnum nemendunum
ekki fyrir mismunandi trúarbrögðum – þá
er það ekkert gert.
Hera: Nei, af því að margir foreldar segja
að þetta sé fræðsla sem eigi að fara fram
heima. Gott og vel, en við vitum að meira og
minna öll fræðsla er komin á okkar hendur.
Og þá verðum við líka kannski að taka
þennan slag eins og margt annað. En ég er
sammála þér – fræðsla kemur í veg fyrir
fordóma. Reynsla mín er að það eru ekki
Trúarbragðafræði, þar sem
nemendur fræðast um hin ýmsu
trúarbrögð, tók við af kristin-
fræði. Svava Jónsdóttir settist
niður með Heru Sigurðardóttur,
kennara í Landakotsskóla,
og Kristjáni Arnari Ingasyni,
kennara í Fellaskóla.
VIÐ MEGUM
EKKI MISMUNA