Vinnan - 01.11.1949, Síða 16

María Pétursdóttir
.vinna fyrir lægra kaup en ofannefnd auglýsing
ákveður/
Atvinnurekendur neituðu algjörlega að fara að
nokkru eftir þessum kauptaxta, heldur sögðust
mundu láta vinna eftir þeim taxta, er þeir hefðu áð-
ur boðið.
Nú var úr vöndu að ráða. A fiskstöðvunum vann
alls staðar mikið af ófélagsbundnu fólki, konum og
körlum; því engu félagi hafði þá tekizt með samningi
að tryggja forgangsrétt sinna félaga til vinnu. Trúin á
mátt samtakanna, skilningurinn á nauðsyn þeirra,
voru að vonum ekki vöknuð til fulls hjá mörgum fé-
lagskonum. Þá var kvíðinn fyrir atvinnumissi og ótt-
inn við „reiði keisarans", rík í hugum margra, þar
sem heldur gat ekki verið að ræða um neinn fjárstyrk
frá neinum, ef til langvinnrar deilu kæmi. Allt þetta
varð þess valdandi, að stjórn Framsóknar þóttist sjá
fram á, að erfitt mundi verða fyrir þær einar að knýja
fram verkfall á öllum vinnustöðvum og leitaði því
fulltingis hjá stjórn Alþýðusambands íslands. Einnig
sneru konur sér til verkamannafélagsins Dagsbrúnar
og fóru þess á leit, að það félag bannaði meðlimum
sínum að ganga í vinnu, sem konur hyrfu frá, vegna
þessarar deilu.
Stjórn Alþýðusambandsins boðaði á sinn fund
stjórn Framsóknar og stjórn Dagsbrúnar 11. marz, til
þess að ræða um hvað gera skyldi. „Engar ályktanir
voru þó gerðar að því sinni, en fundinum haldið á-
fram daginn eftir. Því var ákveðið að reyna að stöðva
vinnu á þeim fiskverkunarstöðum, þar sem unnið var.
Eftir fundinn fóru þrír menn úr stjórn Dagsbrúnar
ásamt konum úr stjórn Framsóknar á nokkrar stöðv-
ar.“ Tókst að stöva vinnu á sumum þeirra, en á öðr-
um höfðu verkstjórar tekið það ráð, að láta húsin
skýla sér og sínum fyrir óaldarflokkunum, sem að
þeim sóttu. Var rambyggilega gengið frá lokum á
hurðum og þær ekki dregnar frá, þótt fast væri knúð-
ar. Var því ekki einu sinni hægt að fá stúlkurnar til
viðtals alls staðar, enda ekki talið óhætt að hleypa
þeim að loknum vinnudegi út um hinar venjulegu
dyr, því að þar mátti búast við að óvinurinn lægi í
leyni, heldur var sagt, að gluggarnir hefðu komið í
góðar þarfir.
Þann 14. marz var fundur í Dagsbrún og samþykkt
svohljóðandi fundarályktun:
„Krefjist stjórn Alþýðusambandsins þess, er stjórn
Dagsbrúnar heimilt að stöðva uppskipun, enda standi
sambandsstjórn fyrir kaupdeilunni.“
Sama dag átti sambandsstjórn fund með stjórn
Dagsbrúnar og lagði fyrir hana þessa spurningu:
„Er það vilji og álit stjórnar verkamannafélagsins
Dagsbrún, að Dagsbrúnarmenn geri verkfall nú þeg-
ar til stuðnings verkakvennafélaginu Framsókn og
stöðvi uppskipun úr togurum, ef verkakvennafélagið
óskar þess?“
Þessari spurningu svaraði stjórn Dagsbrúnar þann-
ig;
„Stjórn Dagsbrúnar álítur, að samúðarverkfall af
hendi Dagsbrúnar geti orðið til þess, að draga félag-
ið inn í kaupdeilu, sem gæti orðið þess valdandi, að
kaup verkamanna lækkaði úr því sem nú er. Þrátt fyr-
ir það vill stjórn Dagsbrúnar gera samúðarverkfall
til stuðnings verkakvennafélaginu Framsókn, ef sam-
Svafa Jónsdóttir
174
VINNAN