Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1895, Side 29

27
1892
sig hafa „lifrarbólgu", eins og þetta er venjulega nefnt, en við nákvæma rannsókn
gat ég ekki íundið annað en cardialgia eða magakatarrh, enda lagaðist það við til-
hlýðilega meðferð.
10. læknishérað. 2 tilfelli.
13. læknishérað. 1 tilfelli.
15. læknishérað. Með lifrarveiki komu fyrir alls 31. í þremur tilfellum var
niegn hepitatis og icterus, án þess að hægt væri að konstatera echinococcus, sem
fannst hjá öllum hinum. Hjá tveimur sprakk inn í lungað, og í öðru tilfellinu af
þessum gekk pus upp ásamt sullhúsunum. í einu tilfelli var icterus samfara echino-
coccus, sem að minni reynslu er mjög sjaldgæft symptom. Sullaveikin sýnist almennt í
rénun hér eystra eða i þessu umdæmi, og dreg ég það meðfram af því, að af þessa árs
sullaveikum eru ekki nema 4 eða 5 nýir. Hitt eru eldri sjúklingar, sem áður hafa
leitað læknis af sömu orsök, annaðhvort hér eða annars staðar, þar sem þeir áður
voru.
16. læknishérað. Echinococcus pulmonum 1 tilfelli.
17. læknishérað. Ég stakk á tveimur sullaveikissjúklingum í janúarmánuði.
Annar hafði stóra cystu frá cardia niður fyrir umbilicus, prominerandi einkum i
cardia. Við ástunguna, sem var gerð í þverlínu naflans, um 5 þumlungum til hægri við
hann, komu út 3 pottar af grefti með sullahúsum. Ég lét kanylen vera i, og var fært
út úr cystunni daglega um tima, meðan nokkuð gekk út. Sjúklingnum leið fremur
vel lengi, cystan sýndist tæmd að dæma eftir percussion og fyrirferð lífsins, og engin
peritonitisk symptom gerðu vart við sig. En tveimur mánuðum eftir ástunguna fékk
hann áköf verkjaköst í lífið aftur við hrygg, og hafði þá gengið upp úr honum mikið
af blóðugri vilsu og slími, og dó hann skömmu síðar. Hann hafði annars verið
mjög óvarkár í legunni, bæði með mataræði og ineðul, þrátt fyrir áminningar mínar,
og hafði t. d. í einu af verkjaflogunum, sem hann fékk sltömmu fyrir dauða sinn,
drukkið þriðjung af Bramalífselixírglasi út í einu. Hinn sjúklingurinn hafði legið
rúmfastur, frá því að inflúenzan gekk um vorið 1891, og á þeim tíma komið fram
stór tumor, sem náði yfir allt hypochondrium dx. og epigastrium og niður fyrir þver-
línu naflans. Ég stakk á honum 24. janúar, 2. febrúar og 2. maí með gildum troi-
kart og lét kanylen vera í, meðan nokkuð gekk út úr cystunum, sem ég opnaði.
Við þær þrjár ástungur komu út alls 12 pottar af grefti, ýmist með eða án sullahúsa,
fyrir utan það, sem kom út um kanylen daglega á eftir í fjarveru minni. Sjúklingur-
inn, sem í hvert sinn á undan ástungunni var sem að dauða kominn og ekki orðinn
annað en skinin beinin, rétti alltaf við um tima eftir þær, og eftir seinustu ástunguna
varð batinn alger. Hann komst á fætur í ágústmánuði og kenndi sér einskis meins,
þegar ég sá hann seinast (í febrúar 1893).
18. læknishérað. Þetta ár hef ég stungið á 17 sullaveikum sjúklingum, og hefur
þar af einn dáið. Hinir eru nú grónir og albata.
19. læknishérað. Þrír sullaveikir sjúklingar voru punkteraðir. Þar af lifnuðu
tveir (annar þeirra incideraður með lancet fyrir neðan cardia). Einn dó.
1. ankalæknishérað. Af sullaveikissjúklingum hef ég tekið tvo til „operativ“-
aðgerða. Annar var ógift stúlka. Var hún með tumor í hægra hypochondri-