Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Side 96

1918
96*
fengu mikinn i c t e r u s. — Infl. lungnab. kom stöku sinnum strax
í byrjun veikinnar, oftast þó eftir 4—5 daga, er veikin var í rjenun og
sótthiti aö minka. Aldrei var því um aö kenna, aö menn hefðu farið á
fætur eöa óvarlega meS sig. — Lungnab. var venjul. meb lobaris-
deyfu og sput. rubigin., sjaldnar bronchopn. meS lítill deyfu og engu
rubig. sput. Pnevm. croup. sá læknir aldrei á infl. sjúkl. — Allmargir,
sem ljettast veiktust, fóru aldrei í rúmiS og gegndu verkum sínum. Varö
ekki meint vi'S þaö. — Einn karlm. fjekk periost. ac. upp úr infl.
G r i m s n e s. Margt fólk 60 ára og eldra slapp. — Sótthiti á heimil.i
læknis var 38.5—40.3. Þótt rnenn legöust fretnur ljett, voru margir 3—6
vikur aö ná sjer.
Þrjár konur ólu barn í Iv e f 1 a v., meöan infl. gekk. Heilsaöist vel.
Ein fæddi fyrir tímann. Dó. Ein vanfær kona dó á Vatnsleysustr.
d) Þyngd veikinnar. Manndauði. R v í k. 28%» dóu, og er þaö hálfu
meira en vant er. Á aldrinum 20—40 do 5-Tált fftnra en aðjncþaltali undan-”
fariö.
”~Eyrri faraldurinn, i júlí, var mjög ljettur, og fylgdi honum enginn
manndauöi.
Síðari faraldurinn, spánska veikin, var skæö drepsótt. Hve margir dóu
úr henni, er ekki aö öllu víst. Eftir dánarvottoröum lækna dóu úr inflúensu
og kvefs. á árinu 213, en dánarvottorö vanta fyrir 45 manns. Af 107 mönn-
um, sem lágu í barnaskólanum, dóu 35 (32,7%), af 17 á franska spítal-
anum dóu 3 (17.6%).
H'a f n a r f. Lagöist yfirleitt þungt á fólk. Þó dóu tiltölul. fáir, og
flest af þeim veiklaöir áöur.
Skipask. Fyrri farsóttin, sem kom í ág., var væg. Margir
leituðu ekki læknis, og voru á fótum, án þess að þaö heföi nein eftir-
köst. Enginn dó úr henni.
Síöari fars. Sjúkl. voru svo rænu- og bjargarlausir, að þeir náöu
hvorki i vatn nje neyttu meðala, þó þau stæöu hjá þeim. Sótt þessi var
miklu illkynjaðri en infl. 1894. Hiti var hæstur 41,8°. — Upp til sveita
var sóttin miklu vægari og líktist lítt pestinni í kauptúninu á Akranesi.
—- Sóttin var miklu svæsnari fyrri part mánaðarins. Þá var kuldi og
noröan rok. Þegar hlýna tók í veðri, varö hún rniklu mildari.
ManndauÖi eftir aldri var þannig:
1 árs dó 1
15—65 dóu 14 (7 karlar, 7 konur)
yfir 65 — 4 (2 — 2 — )
B o r g a r f. Sótt þessi (Spánarv.) var litlu verri en hin fyrri infl.,
kom harðast niður í margmenninu í skólunum, en sumstaðar var hún
þó væg, þó fleiri veiktust samtímis. Var misþung, eftir því, hvaöan
menn tóku veikina. Þar sem sóttin haföi borist utan úr Leirár- og Mela-
sveit (þar var hún yfirleitt væg) var hún ljettari en sú, sem borist haföi
frá Rvík.
S t y k k i s h. Veikin var væg aö ööru leyti en eftirköstunum.
Flateyrar. Þung á Suðureyri. 10 dóu, 1 kona ljet fóstri og önnur
dó, sem haföi nýl. alið barn. Húsakynni þar ljeleg. í bestu húsunum þar
kom veikin ljettast niður.