Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Qupperneq 109

109*
1919
þungt haldin líkt og í infl. — 1 okt.—nóv. gekk aftur kvef. Var sum-
stahar allþungt meS hitasótt.
F 1 a t e y j a r. Barnakvefiö eSa inflúensan l)arst i maí. LagSist aSall.
á börn innan 15 ára. (M. S.).
P a t r e k s f. Kvefs. í apr.—maí. HefSi mátt kalla hana væga infúensu.
B í 1 d u d. Kvefs. barst í maí úr Rvik, laghist einkum á börn, og þungt
á sum. FullorSnir sýktust lítt, nema sjómenn á þilskipum. Þeir urhu
margir lasnir nokkra daga.
F 1 a t e y r a r. Kvefs. byrjaSi hjer í maí. Var sóttnæm og einkenni-
legt var þaS, aS hún lagSist fyrst á ungbörn, sem ekki höfSu fengiS infl.
og á fólk, sem lítiS hafSi veikst af henni. ByrjaSi snögglega og fyltust
lungu sjúkl. af slími, svo aS sumum lá viS köfnun, en ekki fylgdi henni
aS sama skapi hiti og fáir fengu lungnab. Þessi kvefs. hjelst áriS út, en
miklu vægari er á leiS. Læknir telur þetta inflúensu, vegna þess, aS hún
lagSist einkurn á þá, sem sloppiS höfSu viS hana eSa lítt sýkst.
Na u t e y r. Kveffaraldur gekk um voriS og framan af sumri, sem
jafnvel mátti nefna infl. Fór hægt yfir og tók ekki alla á heimilunum.
SauSárkr. Kvefsótt í april—maí, einkum á börnum. Líktist infl.
Svarfdæla. Kvefsóttir eru æriS misjafnar, bæSi misþungar og
einkennin misjöfn. Er sem sóttarvaldar sjeu sinn í hverju faraldri og
sóttin sjerstakur sjúkdómur. Er líklegt aS kvefiS, sem sífelt s'tingur sjer
niSur á stöku stöSum alt áriS en fer sjaldan yfir stórt svæSi í senn, sje
annars eSlis en farsóttir þær sem berast aS og fara yfir stór bygSarlög
á skömmum tíma. — Slíkar aSkomusóttir hafa oft fariS hjer hm alt hjer-
ahiS eSa hluta af því: í júní—júlí 1908, í janúar 1911, í jan. 1914 og 5
maí 1916, og svo nú síSast í apr.—júní 1919. ManndauSi var mestur í
sóttunum 1908 og 1911. — í þetta sinn sýktist ekki öllu meira en
íbúa og sum heimili sluppu algerlega, þar á meSal heimili læknis, þó
nóg væri þar tækifæri til sýkingar, og inflúensu hefir læknirinn veriS
næmur fyrir. Þá fór veikin hægar yfir en títt er um infl. Hún byrjaSi
ekki jafngeyst, var sjaldan komin á hæsta stig fyr en á 2—4 degi. AS
lokum valdi veikin svo greinilega úr börn og unglinga, aS hjeraSsl. þekkir
þess ekki dæmi um infl. FullorSnir fengu þó veikina, en miklu færri og
miklu vægari yfirleitt. Fullir % af þeirn sem leituSu læknishjálpar, voru
yngri en 15 ára, þó fengu og fullorSnir hana er fram í sótti, en engir
eldri en 50 ára. AlþýSa nefndi sjúkd. ,,barnakvefiS“, og virtist þaS rjett-
nefni. Sjúkd. öllu líkari kvefi en infl.
Sótthiti var oft mikill, urn 40°, en komst sjaldan á hæsta stig fyr en
á 3. degi. HöfuSverkur var sjaldan mikill og ekki nerna fyrstu dagana,
sjaldan miklir beinverkir. Hósti var oftast nær, oft mikill og fylgdi oft
tippsala. Stundum voru 1)lóSnasir fyrstu dagana. Oft var roSi í kok i, þó
sjúkl. yrSu þess lítt varir, oft hlustarverkur, en aldrei gróf í hlustum.
Nefkvef var sjaldan. 18 sjúkl. fengu lungnab., tveir neuritis. — Nokkrum
sinnum tókst aS ákveha undirbúningstímann, og var hann í öll skiftin
3 dagar. — Veikin barst frá Akureyri. Fluttist aldrei meS heilbrigSum.
A k u r e y r. Kvefs. barst meS Sterl. 22. mars, frá Rvík. Var sjúkt barn á
skipinu (2. ára). HafSi veriS veikt, er þaS fór frá Rvík, en nú á batavegi.
Breiddist hægt út í byrjun, en aS 3 vikum liSnum mátti heita, aS öll börn á
Akureyri lægju. ASall. barnakvef, en tók suma fullorSna, er fram í sótti.