Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Blaðsíða 123

123*
1920
eelampsia. Sum fengu laryngospasmus. Víöa reyndu foreldrar aö ein-
angra heilbrigöu börnin, og tókst þaö sumstaðar.
Haf n a r f. Kígh. rnikinn hluta árs, en vægur og enginn dó.
S k i p a s k. Barst snemma árs frá Rvík. Var búinn aö vera nokkurn
tíma, þegar læknir vissi um hann og breiddist hann því út, án þess vörn-
um væri beitt. Yfirleitt vægur, en sum börn uröu illa úti, sem fengu in-
flúensu í viðbót. Flestir sjúkl. i—5 ára.
B o r g a r n. Fluttist frá Rvík í jan., og var þó reynt að verjast hönum
eftir mætti. Fluttist með fullorðinni konu, og varð ekki uppvíst fyr en
um seinan. — Veikin var yfirleitt væg, gekk í Borgarnesi, en kom að
eins á einstaka bæi út um sveitir. Öllum heimilum í sveitum, sem reyndu
að verjast, tókst það.
Ó 1 a f s v. Kígh. barst í ág. frá Rvík. Var ekki lokið fyr en urn ára-
mót. Veikin kom allhart niöur á börnum og nokkur fengu tb. pulm. upp
úr henni.
D a 1 a. Barst í ág: úr Steingrímsf. Áður veikin kom, hafði auglýsing
verið send í alla hreppa og leiðbeiningar fyrir almenning. Reynt var að
banna samgöngur, en veikin barst þó út. Víðast var hún væg. Hvamms-
sveit öll, innri hluti Fellsstrandar, Laxárdalur mestallur og Haukadalur
og mikill hluti Miðdalahrepps vöröust. Veikin barst hvorki með heilbrigö-
um nje dauðum munum, heldur fullorðnu fólki, sem hafði snert af henni.
en hjelt sig hafa einfalt kvef.
B i 1 d u d. Kígh. kom að eins á fáa bæi í hjer., og aldrei á Bíldud.
Þar sem hann kom, tók hann einnig fullorðiö fólk og engu vægar en
börnin. Leiðbeiningar voru festar upp á almannafæri í Bíldudal og sendar
út um sveitir. — Fyrsta heimiliö, sem sýktist, vissi ekki af að það hefði
haft nein mök við sýkta eða grunsama, en komið höfðu þangað 2 fullorðnir
menn sunnan úr Rvík, en þeir sýktust ekki.
F 1 a t e y r. Gekk í apr.—ág. Enginn dó.
H ó 1 s h. Kígh. barst frá ísaf. í apr. Meö samgönguvarúð var honurn
bægt hjeðan 2. mánaða tíma og líkl. að hann heföi alls ekki borist, ef
henni hefði verið haldið áfram. Þessi töf var þó mikilsverð, því fariö
var aö batna í veðri er veikin kom (Di).
í s a f. Barst í febr. með fullorðnum manni. Var kominn víða, er læknir
vissi. Neðri bekkjum barnaskólans var lokað (efri bekkja börnin höfðu haft
veikina) og börnunum bannað að sækja opinberar skemtanir. Hrepps-
nefndir voru hvattar til þess að verjast veikinni, til þess að hlýnaði í
veðri, og þeim leiðbeint með hversu það helst mætti takast. Börnum og
unglingum var bannað, að fara burtu af sýkta svæðinu. Súðvíkingar fóru
að þessum ráðum og völdu þá til ferða, sem höfðu haft kígh. Barst hann
ekki þangáð fyr en voraöi, fór hægt yfir og gerði lítinn usla. Mörg heim-
ili vörðust alveg, þar á meðal hjeraðslækiiis. Hólshreppingar reyndu að
verjast kígh. alveg, og leyfðu þeim einum inn í hreppinn, sem lýstu yfir
að þeir hefðu haft veikina, eða einangruðu þá lengri tíma. Kígh. barst
þó þangað viðstöðulaust og fór á svipstundu um alt.
Úr kígh. dóu 11 börn. Einstaka fullorðinn fjekk veikina, og var einn
60—70 ára.
Heill hópur af systkinum getur verið ónæmur fyrir kígh. Af 3 barn-
mörgum fjölskyldum á ísaf. og einni í Hnífsdal sýkist ekkert barnanna,