Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Qupperneq 129

129*
1920
Sjúkl. dálíti'ö rjóöir, lítið bar á conjunctivitis, ekkert rensli úr
n e f i, lítill,, kitlandi hósti, skán á tungu, enginn verulegur roði i fauces.
Hjá einstaka sjást smáar upphleyp-tar blöðrur aftast á palat. molle. Við
hlustun heyrist ekkert framan af, síðar dálítið af hrygluhljóðum. Veikin
stóð i—4 daga. Ekki allfáir fengu dálitlar blóðnasir. (Læknabl. rnars ’20),
S k i p a s k. Margir höfðu langvinna h æ s i og voru lengi að ná sjer.
Borgarnes. Var eins og hver annar kveffaraldur, nema að því, hve
margir fengu hana.
Ó 1 a f s v. Nokkrir fengu lungnabólgu upp úr veikinni eða samfara
henni, þó fremur væga.
D a 1 a. Nokkrir sjúkl. fengu eftirköst. Einn sjúkl. fjekk otit. med., 2
bronchopneum.
Patreksf. Hjeraðsl. getur að eins kvefsóttar, sem hafi verið all-
þung og viðurloða.
B í 1 d u d. Fyrsti sjúkl. sýktist með 39—40° hita. Varð hitalaus eftir
5 daga. Á 7. degi aftur hiti: 40,3°. Hvarf eftir 2 daga. Síðan lítilfjörleg
bronchitis.
F 1 a t e y r. Nokkru börn fengu bronchopn. og dóu 3.
S v a r f d. Þeir fáu sjúkl. sem jeg sá (með hitasóttarfaraldur) höfðu
engan kvefvott og yfirleitt engin objektiv sjúkdómseinkenni nema hit-
ann. Byrjunin var svipuð infl., þ. e. mjög snögg, hitinn að kalla alveg
strax svo hár sem hann varð, eftir því sem næst verður komist. Síðar (i
sept.) gekk veiki, sem líktist kvefsótt. Hún byrjaði oftast hægt, stundum
með nefkvefi, oftar með hæsi og sárindum í hálsi og bak við brjóstbeinið.
Hitinn fór oftast smáhækkandi 2—3 fyrstu dagana, komast oft upp í
40°, en ekki til muna þar yfir, fór svo smámsaman lækkandi eftir einn
eða fáa daga, sjaldan hraðfara. Lengst hjelst hitinn alt að 2 vikum, án
þess að lungnab. bættist við, en á flestum miklu skemur. Blóðnasir voru
sjaldan. Höfuðverkur stundum mikill,' stundum lítill eða enginn. Sjaldan
greinileg hrygluhljóð. 2 sjúkl. fengu kveflungnabólgu. Af 7 sjúkl., sem
fengu pneum. croup. í sept. og okt., voru 6 lasnir fyrir af kvefsóttinni.
Tók mest fullorðna, síður börn og gamalmenni.
Akureyr. Hiti var nokkuð hár í byrjun, höfuðverkur og beinverkir,
en duttu brátt niður og bati kom oftast án þess eftirköst fylgdu. Sumir
kvörtuðu um bringspalaverk, fengu velgju og uppsölu en litinn hita.
Seinna fór að bera á kvefeinkennum og fengu ýmsir upp úr því brjóst-
kvef og lungnabólgu. Slæm lungnabólga kom fyrir, sem líktist þeirri, er
fylgdi spönsku veikinni, en varð hún þó í þetta skifti engum að bana.
H ö f ð a h v. Helstu einkenni voru : höfuðverkur, hæsi, þurrahósti, mátt-
leysi og hiti upp í 39° í 1—2 daga. Stundum fylgdu uppköst og niður-
gangur.
R e y k d æ 1 a. Flestir höfðu kvef og höfuðdrunga 1—2 daga, sumir
auðvitað eitthvað lengur. Á Hólsfjöllum hafði fólk veikst svo hastarlega,
að illa gekk um tíma að gegna nauðsynlegum heimlisstörfum.
H ú s a v. Hiti var talsvert hár i mörgum, 39—40,6°. Þrír þeirra er
hæstan hita höfðu fyrstu dagana hafa fengið lungnab. Var sinn á hverju
heimili. Þegar leið á faraldurinn fengu nokkrir allsvæsna lungnab. —
Nokkrir fengu blóðnasir og hæsi.
Okt.—nóv. farsóttin sneiddi að mestu hjá þeim, sem fengu infl. í júlí—
9
A