Heilbrigðisskýrslur - 03.12.1920, Qupperneq 130

1920
130*
ágúst, e8a þeir fengu lítilfjörlegt kvef, en annars fylgdi henni allhár hití,
stundum 40°. Menn voru miklu lengur að ná sjer aftur en í nokkru kvefi,
sumir þróttlitlir í fleiri vikur. — Áköf rhinitis og einkenni frá sinus fron-
t.alis á sumum.
Þ i s t i 1 f. Surnir voru veikir í 2—3 daga, sumir upp undir viku, hiti
venjulega 39—40° fyrstu dagana.
F 1 j ó t s d. Sumir sjúkl. fengu að eins kvef með litlum eöa engum
hita og voru á fótum. ASrir fengu háan hita, beinverki, höfuðverk og urðu
rauðir á augnahvörmum, hósta, hæsi, uppköst. Sumir fengu blóðnasir.
Batnaði eftir 3—4 daga. Fáir fengu lungnab.
S e y ð i s f. Manni lærðist á þessum faraldri, að þeir sluppu við frek-
ari lasleika, sem lágu sína fulla 8 daga, en hinir, sem fóru fyr á fætur, þó
hitalausir væru, fengu allajafna afturköst.
Fáskrúðsf. Hiti var 38,5—39,4° og hjelst í 2—4 daga (af 3 mönn-
um, sem sýktust).
S í S u. Margir fengu höfuðverk og beinverki í x—2 daga, særindi fyr-
ir brjóstið og hæsi, sem stundum hefir staðið nokkuS lengi.
d) Varnir. Þegar símfrjettir bárust af því í janúarlok, að infl. væri að
gjósa upp víðsvegar erlendis, ákvaS stjórnarráöið, eftir undirlagi Alþing-
is, að taka skyldi upp sóttvörn gegn henni. Skipaði það sjerstaka sótt-
varnanefnd til þess að sjá um framkvæmd hennar. Reyndi hún að gera
sóttvarnarhúsin starffær, krafSist 5 daga einangrunartíma á skipum
(Stjórnarráð síðar 7) frá því þau lögSu úr útlendri höfn, skoSunar á öllum
aSkomuskipum, og voru sóttvarnarreglur auglýstar þ. 29. jan. Sjerstakur
sóttvarnarlæknir var skipaöur í Rvík.
Þ. 16. febr. kom veikin upp í Vestmannaeyjum, en 3. mars á Seyöisf.
og þ. 7. kom veikin í ljós í Rvík. Tafarlaust var Rvík einangruð, en þaö
reyndist þó of seint, því menn, sem voru nýfarnir úr bænum, höfðu flutt
veikina í fleiri áttir. Samgöngubönn voru sett á öllum stöðum, þar sem
veikin kom upp, og meS þeim hætti, að fyrst var sýkta svæðið sóttkvíað
og þar næst jafnframt allstórt grunað svæði umhverfis það, en föstum
reglum fylgt með óhjákvæmilegar samgöngur og viðskifti. Á sama hátt
var reynt um tima, að verja önnur svæði er sýktust, þar til sóttvörn var
upphafin. Sjá að öðru leyti Læknabl. 1920, bls. 33.
R v í k. Um rniöjan feþr. frjettist, að infl. væri komin til Vestm.eyja
Nokkrir eyjarskeggjar höfSu komið hingað, eftir eSa um þaö leyti, sem
veikin byrjaði í eyjunum. Var haft upp á öllum heimilum, sem þeir höfðu
dvalið á, og voru þau sett í sóttkví í 7 daga, hiti mældur í heimilisfólki
og fjekk enginn á heimilum þessum veikina. Þ. 17. febr. bannaði sótt-
varnanefnd allar opinberar samkomur og skemtanir. Stóð þetta til 23.
febr. Þ. 7. mars varS hjeraðsl. var við veikina á 2—3 heimilum. Voru þá
óSara bannaðar samkomur, kensla í skólum og fundahöld. Kaffi- og mat-
söluhús máttu að eins hafa opið til kl. 8 á kvöldin og aö eins selja föst-
um viSskiftamönnum og aðkomandi ferðamönnum. Verðir voru settir við
húsin, sem sjúkl. láu í. RáÖstafanir voru gerðar til þess, aS sjúkl. gætu
fengiS athvarf í barnaskólanum og útbúin rúm fyrir nær 100 sjúkl. Ein-
angrun sjúkl. var hætt 13. mars, því þá var veikin tekin að breiSast út,
en seölar voru þó settir á sýktu húsin. Skömmu síðar var kensla leyfð
í skólum og samkomubanni ljett af.