Börn og menning - 01.02.1997, Blaðsíða 23

BÖRN 06 /AENN|N6
„... Maður freístast riú alttaf tíl
að fara út í tííraunastarfsemí..
Pétur Eggerz er einn af þremur stofnendum Möguleikhússins og
hlaut viðurkenningu Islandsdeildar IBBY á þessu ári fyrir gott og
mikilsvert starf í þágu barnamenningar á Islandi. Pétur stundaði
leiklistarnám í London við The Webber Douglas Academy of
Dramatic Art og lauk námi 1984. Leiðin lá til íslands og þar
starfaði hann hjá Leikfélagi Akureyrar ífjóra vetur. Árið 1990 var
leikhópur sá, sem varð síðan Möguleikhúsið, stofnaður en þetta
barnaleikhús er með þeimfyrstu sem starfa hér á Islandi.
Kristín Birgisdóttir tók Pétur Eggerz leikara tali um Möguleikhúsið
og viðhorf til leiklistar fyrir börn á Islandi. Hún mœlti sér mót við
Pétur í Möguleikhúsinu og það var ekki laust við að henni þœtti hún
komin í œvintýraheim þar sem allt er mögulegt þegar Pétur hóf upp raust sína um
barnaleikhús, menningararfinn, ríkjandi hugsunarhátt, fjölmiðla og vonir sínar og drauma.
En tengdust draumarnir alltaf starfi í
barnaleikhúsi?
Nei, en mér þótti vanta barnaleikhús á íslandi, lík
þeim sem eru í Evrópu og hugmyndir okkar
þróuðust fljótlega í þá átt.
Hvernig var hugmyndum um barnaleikhús tekið?
Við vorum nú svo lítillát í byrjun að okkur datt
ekki einu sinni í hug að sækja um styrki fyrstu tvö
árin. - Það sýnir svolítið viðhorfið, bæði hjá manni
sjálfum og öðrum, en það eru margir sem líta á
sköpunarstarf fyrir börn sem eitthvað ómerkilegra
en fyrir fullorðna.
Af hverju er þessi hugsunarháttur svona ríkur
hjáfólki?
Það eru sjálfsagt margar ástæður fyrir því. Og
margra ára ástæður - eða áratuga ... Alls staðar í
þjóðfélaginu er sú hugsun gegnumgangandi að ef
eitthvað er gert fyrir börn þá eigi það að vera
ódýrara. Að mörgu leyti er þetta skiljanlegt. Hins
vegar gerir fólk sér kannski ekki alveg grein fyrir
hvar mörkin liggja. Það er svolítið annað að fá frítt
fyrir fjögra ára barn í strætó en að fá frítt inn á
barnaleiksýningu.
Hverjir stofnuðu Möguleikhúsið með þér?
Við vorum þrír sem stofnuðum það, Bjarni
Ingvarsson, ég og Grétar Skúlason. Síðan kom
Alda Arnardóttir inn og Grétar fór að gera annað,
Stefán Sturla var með okkur í nokkur ár en í dag
erum við þrjú sem rekum þetta: Ég, Bjarni og Alda.
Einnig erum við með fólk í tímabundnum verk-
efnum sem koma á einhvern hátt að sýningunum.
Hver er staða Möguleikhússins núna, fáið þið
reglulegan styrk tilykkar starfa?
Nei, til dæmis vitum við ekkert í dag hvort við
fáum krónu á næsta ári.
Þið hugsið ykkar starfþá frá degi til dags —þarf
ekki kjark til þess?
Það þýðir ekkert að hugsa öðruvísi og ég sé enga
breytingu í sjónmáli með það.