Börn og menning - 01.02.1997, Blaðsíða 26

BÖRN OC aaENN|N6
Oz og þar kemur fram nokkuð sem
maður heyrir allt of oft, en gagn-
rýnanda fannst svo gaman að sjá að
ekkert væri til sparað við þessa
uppsetningu. Eins og það sé vaninn
að spara?! Samkvæmt tölum sem
ég heyrði í útvarpinu um daginn er
rúmlega 24 prósent þjóðarinnar
fimmtán ára og yngri. Hvað eru
mörg prósent á verkefnalista Borgar-
leikhússins fyrir fimmtán ára og
yngri? Það eru alveg örugglega
ekki 24 prósent. Því má spyrja sig hvort að það sé í
raun veglegt að hafa eina glæsilega sýningu á ári.
Þegar þið semjið sjálf, finnst ykkur þá að þið
þurfið að takmarka ykkur á einhvern hátt af því
aðþið eruð að skrifa fyrir börn?
Nei. Auðvitað er ekki hægt að segja hvað sem er, en
maður stillir sig bara inn á vissa bylgjulengd strax í
upphafi. Þegar ég skrifa handrit er ég ekkert
endilega að spá í hvort þetta eða hitt passi fyrir böm
og stundum leyfi ég mér að setja eitthvað inn í
leikrit sem höfðar frekar til fullorðinna. Það sem
fyrst og fremst þarf að hafa í huga er að manni
sjálfum finnist verkið skemmtilegt og spennandi.
Mér sýnist nokkuð margir flaska á þessum útgangs-
punkti og þar má nefna t.d. bamaefni í sjónvarpi.
Oftar en ekki hlaupa foreldrarnir í felur þegar
barnaþátturinn byrjar. En sem dæmi um vel unnið
bamaefni má nefna Stundina okkar þegar hún var í
höndum Gunna og Felix. Þeir höfðu nefnilega
sjálfir gaman að því sem þeir voru að gera. Afi á
Stöð 2 hefur líka haldið velli ár eftir ár og er þó í
raun og veru ekki að gera annað en að kynna
teiknimyndir. En hann talar ekki niður til bamanna
Smiður jólasveinanna (1992)
eða vill fá þau upp til sín heldur nær
til þeirra beint.
Er börnum kannski ekki treyst
nægilega til að taka við alls kyns
menningarefni?
Nei, og mín skoðun er sú að bömin
þurfa ekki alltaf að skilja allt sem
fram fer. Einhvem veginn síast þetta
inn og maður verður alltaf að fá
börnin til að teygja sig aðeins lengra
en þau ná; þau eru jú að taka út
þroska. Leikgerðin að Ástarsögu úr fjöllunum er
sniðin að tveggja til sjö ára. Hver heilvita maður
sér að tveggja ára böm skilja ekki efni sögunnar en
samt sitja þau alveg límd því það er svo margt
annað sem fangar hug þeirra.
Hafa Sjónvarpið og Stöð 2 sýnt verkum ykkar
áhuga?
Við gerðum á tímabili nokkra þætti fyrir Sjón-
varpið, en mér hefur ekki fundist áhuginn neitt
gífurlegur þar.
En þœtti ykkur ekki kjörið tœkifœri að starfa í
sjónvarpi?
Jú, auðvitað væri svoleiðis vinna mjög skemmtileg.
Það virðist bara vera erfitt að finna stað fyrir
íslenskt bamaefni, annað en það sem er í Stundinni
okkar, því afgangurinn er talsettar kvikmyndir.
Hvernig gekk leikhúshátíðin sem Möguleikhásið
og aðrir leikhópar stóðu fyrir nú í október?
Mér fannst aðsóknin ágæt, hún var í öllu falli ekki
minni en ég bjóst við. Auðvitað hefði ég viljað sjá
hér troðfullt hús en þetta vom nú flestallt sýningar
sem voru búnar að ganga nokkuð áður. Það er von
okkar í barnaleikhúsunum, og nú er ég að tala fyrir
hönd allra leikhópanna, að við getum haldið svona
hátíð á hverju ári. Ég kynntist þessum leikhús-
hátíðum úti í Danmörku og auk almennings er
væntanlegum kaupendum boðið.
Þið Möguleikarar eruð ekki bara að leika leikrit,
skrifa þau og halda leikhúshátíðir, heldur er í
bígerð hjá ykkur málþing um barnamenningu á
Islandi.
Já, ætlunin er að velta fyrir sér þeirri spurningu
hvert við viljum stefna í þeim málum. Mig langar
að fá fólk sem er tengt barnamenningu til að tala
frá eigin brjósti og hugleiða hver staðan er í dag og
hvernig við getum þróað þetta starf á næstu ámm.
Oftar en ekki
hlaupa foreldrarnir
í felur þegar
barnaþátturinn
byrjar.
24