Knattspyrnufélagið Þróttur 40 ára - 01.12.1989, Síða 9

ÞROTTUR 40 ára
Ávarp formanns
K.S.Í.
Þróttur fjörutíu ára, hváði ég.
Ekki vegna þess að ég hefði á móti
því að Þróttur héldi afmæli, held-
ur af hinu að ég væri sjálfur orðinn
svona gamall að muna þá daga
þegar Þróttur varð til. Það er ekki
oft sem maður verður að sætta sig
við að vera eldri en hin merkustu
félög. Ég man nefnilega vel, þegar
strákarnir á Holtinu með Dóra
fisksala og Eyjólf sundkappa í
broddi fylkingar, stofnuðu með
sér félag. Þeir bjuggu til lið í öllum
flokkum, sem voru síst lakari en
þau sem gömlu félögin tefldu
fram.
Þróttur var líka á heimavíg-
stöðvum. Það var leikið á Gríms-
staðaholtsvellinum í sjálfu fæð-
ingarplássi Þróttar. Völlurinn var
við austurenda Fálkagötunnar, en
hinsvegar voru búningsklefarnir í
gömlum bragga niður við fjöru við
vesturenda götunnar. Það voru
ógnvekjandi gönguferðir sem
keppinautar Þróttara þurftu að
leggja á sig eftir endilangri Fálka-
götunni til og frá leik. Ekki vegna
þess að líf manns væri í hættu,
heldur af hinu að Fálkagatan og
göturnar í kring voru vígi og virki
félagsins, þar var heitur stuðn-
ingsmaður í hverju húsi. Þar mátti
næstum því þreifa á andrúmsloft-
inu og samstöðunni með hinu
unga félagi. Þar fóru enda margir
keppinautanna á taugum, löngu
áður en þeir komust á leiðarenda.
Þróttur lét ekki við það sitja að
senda unglinga til keppni. Félagið
tefldi strax fram meistaraflokki og
seinna uxu ungliðarnir úr grasi og
ekki leið á löngu þar til Þróttur var
verðugur keppinautur í Reykja-
víkurmótum og síðar í 1. deild.
Það hefur væntanlega ekki all-
taf verið dans á rósum að stjórna
og starfa fyrir Þrótt á fyrstu áratug-
unum. Stundum máttu keppnislið
Þróttara þola stór töp og það
komu lægðir í starfið og árangur-
inn, einkum á árunum áður en fé-
lagið flutti sig um set í Kleppsholt-
ið. Strákum hafði fækkað á Gríms-
staðaholtinu og félagið varð oft
undir gagnvart gömlu félögunum
í borginni, þegar sóst var eftir góð-
um keppnismönnum.
Ég dáðist oft að þrautseigju for-
ystumanna Þróttar á þessum
árum og því æðruleysi sem ein-
kenndi viðbrögð þeirra, þegar á
móti blés. Stundum þurfti einn og
sami maðurinn að keppa og þjálfa
sjálfan sig og aðra og gegna stjórn-
unarstörfum á sama tíma. Þetta
hefði ekki verið hægt nema vegna
þess að áhuginn var ódrepandi,
vegna þess að félagið hafði fest
rætur. Þróttarar höfðu skilning á
því að keppni gengur út á fleira en
að sigra. Iþróttir eru uppeldi, þros-
ki og athöfn. Sigurlaun eru ekki
allt.
Þróttur hefur öðlast ný heim-
kynni inn við Sund. Þar er nú
myndarlegt félagsheimili, vellir og
ný kynslóð, sem á vonandi eftir að
gera garðinn frægan fyrir félag
sitt.
Fæðingarstöðvarnar suður á
Holti hafabreytt um svip frá frum-
bernsku Þróttar. Þar er nú malbik-
uð Fálkagata með gangstéttar, við
götuna standa reisuleg og ný-
tískulegíbúðarhús. Skammt suður
af þar sem Grímsstaðaholtsvöllur-
inn var í eina tíð er heimavist stúd-
enta. Og margir af stofnendum
eru komnir undir græna torfu. En
þarna stendur vagga Þróttar og
þar stigu þeir sín fyrstu spor, full-
hugarnir, sem hófu merkið á loft
fyrir fjörutíu árum. Knattspyrnu-
hreyfingin er þeim þakklát, sem
og allir Þróttarar sem hafa notið
félagsskapar, keppni og góðra
æskuára í þessu góða og gegna
félagi. Megi Þróttur lengi lifa.
Ellert B. Schram, form K.S.Í. .
L