Knattspyrnufélagið Þróttur 40 ára - 01.12.1989, Blaðsíða 21

ÞRÓTTVR 40 ára
21
sérstaklega eftir liðinu þegar
bræðurnir Ómar og Jón Magnús-
synir og Guðmundur og Axel Ax-
elssynir léku með, ásamt Guðjóni
Oddssyni í markinu. Þetta var
hörkulið sem hefði getað náð
langt ef samstillingin hefði verið
meiri. Það var áberandi að ef
menn voru staðráðnir í því fyrir
leiki að standa saman og sigra, þá
stóð ekkert fyrir liðinu. Þetta var
ákaflega léttleikandi lið og senni-
lega hefði því gengið mun betur ef
leikið hefði verið á grasi. Þessa
skoðun mína byggi ég m.a. á því
að liðið vann fyrsta innanhúss-
mótið sem haldið var í knatt-
spyrnu hér á landi. Keppnin fór
fram í gamla Hálogalandsbragg-
anum, sem stóð þar sem nú eru
gatnamót Skeiðarvogs og Suður-
landsbrautar, og strákarnir sýndu
þarna hvernig ætti að leika knatt-
spyrnu. Úrslitin komu verulega á
óvart því fyrirfram var búið að út-
hluta titlinum til KR - inga, segir
Óskar en af öðrum sem hann man
sérstaklega eftir frá þessum árum,
nefnir hann þriðja bræðraparið,
Jón og Þórð Asgeirssyni og Skot-
ann Bill Shireffs, sem reyndar tók
sér síðar nafnið Baldur Ólafsson.
Það má reyndar heita mesta
furða hvað Þróttarar stóðu sig vel
á þessum árum því eftir að gamli
bragginn við Ægissíðuna var orð-
inn úr sér genginn, hafði félagið
enga félagsaðstöðu í 14 ár eða allt
þar til Þróttur flutti inn í Sæviðar-
sund.
—Við vorum á götunni þessi 14
ár en stjórnarfundina gátum við
haldið í litlu bakherbergi í Café
Höll í Austurstræti. Þetta voru erf-
ið ár því það var stöðugt verið að
hringla með það hvar við ættum
að fá aðstöðu, segir Óskar en í við-
talinu við Þróttarblaðið árið 1963
segir hann m.a.:
„Það sem stendur Þrótti fyrir
þrifum er vöntun á samastað. Það
sést best á því að meðan skálinn á
Grímsstaðaholti var nothæfur,
blómgaðist félagslífið... Og það er
félagslífið sem er undirstaðan. Ég
get ekki óskað Þrótti annars heit-
ara en hann megi sem fyrst fá var-
anlegan samastað svo hægt sé að
skipuleggja reglubundið og þrótt-
mikið félagslíf."
„ÞAÐ ER SVO MARGT
SEM GLEPUR'*
Þannig fórust Óskari Péturs-
syni orð árið 1963 en hvað segir
hann um félagslífið nú tæpum
þremur áratugum síðar er félagið
er fyrir löngu komið í góða að-
stöðu og með glæsilegt félags-
heimili.
— Það vantar allt félagslíf í dag
og það er bæði Þrótturum og tíð-
arandanum að kenna. Það má
segja að Þrótt hafi vantað drífandi
mannskap til þess að byggja upp
öflugt félagslíf en menn hljóta líka
að taka mið af breyttum aðstæð-
um í þjóðfélaginu. Það er svo
margt sem glepur um fyrir ungu
fólki í dag, myndbönd, skemmt-
anir og annað sem ekki var til stað-
ar þegar félagið var að slíta barns-
skónum. Það hefur líka sitt að
segja að það vantar nauðsynlega
íþróttahús við hlið félagsheimilis-
ins en slíkt hús myndi styrkja fé-
lagsstarfið mikið.
Eins og fram kemur í inngangi
reynir Óskar að komast á alla leiki
Þróttar í knattspyrnunni og hann
hefur einnig mjög gaman af því að
fylgjast með blakinu. En hvað hef-
ur Oskar að segja um frammistöðu
knattspyrnumanna félagsins á
undanförnum árum.
— Ég hef alltaf haft gaman af
því að horfa á góða knattspyrnu
og mín skoðun er sú að Þróttarar
hafi jafnan leikið áferðarfallega
knattspyrnu, þótt oft hafi hún ekki
verið mjög árangursrík. Það hefur
líka viljað brenna við ákveðið
kæruleysi. Þróttarar hafa verið
langtímum uppi við mark and-
stæðinganna en klúðrað öllum
færunum.
„MÉR MISLÍKAR FRAM-
FERÐI STÓRU FÉLAG-
ANNA“
Að sögn Óskars hefur honum
oftsinnis sárnað það á undanförn-
um árum að einstaka leikmenn
hafa yfirgefið félagið.
— Þetta er það versta. Það er
alltaf verið að reyta af okkur
mannskap og stóru félögin hafa
hreinlega keypt suma leikmenn.
Mér sárnar það ef menn láta glep-
jast af gylliboðum. Ég skil það ekki
að viðkomandi hafi ekki meiri til-
finningar til félagsins sem þeir eru
aldir upp hjá, en að þeir hlaupi í
burtu þegar þeim er sýnt stærra
bein. Það eru ekki miklir bógar en
verra er það þó með félögin sem
standa í þessari kaupmennsku.
Mér mislíkar svona háttarlag og
viðkomandi félög eru svo sannar-
lega á villigötum. Auðvitað get ég
skilið að menn vilji spila í fyrstu
deildinni en þeir eiga þá að reyna
til þrautar að koma Þrótti þangað
áður en þeir hlaupa. í þessu sam-
bandi vil ég sérstaklega minna á
þann drengskap sem Páll Ólafs-
son hefur sýnt Þrótti á undanförn-
um árum. Þótt hann væri að leika
handknattleik í Þýskalandi kom
hann jafnan heim til þess að leika
knattspyrnu með Þrótti.
— Hvernig líst þér á framtíð
Þróttar?
— Mér líst ekki illa á hana ef
okkur tekst að halda þeim mann-
skap sem við höfum. Við erum
með efnilegt lið í knattspyrnunni
og ef við næðum upp svipaðri bar-
áttu þar og í blakinu, þyrftum við
engu að kvíða. Ég held líka að það
hafi sannast um Þrótt sem Frí-
mann heitinn Helgason, Valsmað-
ur, sagði í viðtali við 5 ára afmæl-
isblaðið okkar: „Þetta félag getur
ekki dáið".
E.S.E.