Morgunblaðið - 22.07.2021, Qupperneq 47

MINNINGAR 47
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 22. JÚLÍ 2021
✝
Margrét S.
Einarsdóttir
fæddist 4. maí 1929
á Búðareyri í
Reyðarfirði. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Huldu-
hlíð á Eskifirði 12.
júlí 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson, trésmið-
ur og timbur-
maður, f. 29.02. 1888, d. 24. jan.
1975, og Steinunn S. Krist-
insdóttir Beck, húsmóðir og
verkakona, f. 1. 1. 1899, d.19.
mars 1997. Systkini Margrétar
voru drengur, f. 1922, d. 1922,
Kristinn Þór, f. 1925, Már, f.
1926, d. 1943, og Örn, f. 1932,
d. 2021. Margrét giftist Marinó
Ólasyni Sigurbjörnssyni frá
Langanesi þann 6. september
1951. Marinó var f. 3. 3. 1923, d.
11.7. 2012. Foreldrar Marinós
voru Sigurbjörn Ólason, f. 1889,
d. 1964, og Guðný Soffía Halls-
dóttir, f. 1896, d. 1925. Fóstra
Marinós var Guðlaug Óladóttir,
f. 1898, d. 1979. Börn Mar-
grétar og Marinós eru 1) Stein-
unn, f. 1948, d. 2018, maki Sig-
urður Benjamínsson, f. 1945.
Synir þeirra eru a) Þórir Mar-
inó, f. 1968, sambýliskona Nan-
ette Fickendey. Dóttir Þóris og
Elísabetar Björnsdóttur er
Leó, Hildur Ynja og Hjörvar
Leon. 4) Marinó Már, f. 1959.
Börn hans og Unnar Fríðu Hall-
dórsdóttur eru a) Guðbjörg
Arney f. 1993, sambýlismaður
Sindri Magnússon. Sonur þeirra
er Bastian Thor. b) Einar Guð-
jón, f. 1996. 5) Guðný Soffía, f.
1961, maki Haraldur Kr. Har-
aldsson, f. 1957. Börn þeirra
eru a) Arna, f. 1983, sambýlis-
maður Hilmar E. Jónsson. Börn
þeirra eru Elfa Ísold og Skírnir
Örn. b) Elfur, f. 1985. Sonur
hennar og Ólafs I. Gunnars-
sonar er Óliver Blær. c) Rafn
Andri, f. 1989, maki Jessica So-
telo. d) Hlynur, f. 1992. 6) Gauti
Arnar, f. 1967, maki Hulda
Sverrisdóttir, f. 1967. Dætur
þeirra eru a) Kolfinna, f. 1996,
b) Rebekka, f. 1999, og c)
Aþena, f. 2004.
Margrét bjó alla sína tíð á
Reyðarfirði og var fyrst og
fremst húsmóðir af guðs náð og
alla tíð mikil hannyrðakona.
Eftir að börnin uxu úr grasi hóf
hún störf í leikskólanum á
Reyðarfirði og starfaði þar til
starfsloka, var vinsæl og vel lið-
in. Með starfinu á leikskólanum
vann hún við skúringar í versl-
un KHB Reyðarfirði til fjölda
ára, ásamt því að aðstoða eigin-
mann sinn við afgreiðslu í
útibúi Flugfélags Íslands, sem
var á heimili þeirra í tugi ára.
Margrét verður jarðsungin
frá Reyðarfjarðarkirkju í dag,
22. júlí 2021, klukkan 13.
Útförinni verður streymt.
Virkan hlekk á streymið má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat/.
Brynja Lísa. Dóttir
hennar er Ísabella
Sól. Sonur Þóris og
Valdísar Vilhjálms-
dóttur er Sigurður
Ingvar. b) Einar
Björn, f. 1969. 2)
Einar, f. 1951, d.
2016, maki Ólafía
K. Kristjánsdóttir,
f. 1953. Börn
þeirra eru a) Mar-
grét Soffía, f. 1987,
b) Kristján Andri, f. 1993, c)
Katrín Edda, f. 1993, sambýlis-
maður Gunnar Sigurgeirsson.
Fyrir á Ólafía dótturina Sigríði
Björk, f. 1975, maki Sveinn
Gunnarsson. Synir þeirra eru
Sólon og Sölvi. Sambýliskona
Sólons er Alina Maurer. 3) Sig-
urbjörn, f. 1956, maki Sigríður
S. Ólafsdóttir, f. 1957. Börn
þeirra eru a) Íris, f. 1976, maki
Haukur Guðnason. Börn þeirra
eru Ísak Elí, Aron Elvar og
Diljá Harpa. Fyrir á Íris Rakel
Hebu með Inga Þ. Rúnarssyni.
Sambýlismaður Rakelar Hebu
er Baldur M. Finnsson. b) Alma,
f. 1980, maki Arnar Már Eiríks-
son. Sonur þeirra er Eron
Gauti. Fyrir á Alma synina
Maron Fannar og Nóel Darra
með Aðalsteini Ólafssyni. c)
Marinó Óli, f. 1985, maki Hjör-
dís Helga Seljan Þóroddsdóttir.
Börn þeirra eru Sigurbjörn
Við komumst ekki í gegnum
lífið án einhvers konar þjáninga
og sorgar, það er hluti af því að
vera þátttakandi í lífinu. Nú
þegar Margrét tengdamóðir mín
hefur kvatt þessa jarðvist níutíu
og tveggja ára að aldri erum við
sorgmædd. Sorgmædd vegna
þess sem við missum og söknum
en við erum líka þakklát fyrir
lífshlaup hennar, allar samveru-
stundirnar, þótt við byggjum
hvor í sínum landshlutanum,
þakklát fyrir öll símtölin, hlát-
urinn og húmorinn sem alltaf
var stutt í, fyrir áhuga hennar á
lífshlaupi afkomenda sinna og
hversu vel hún fylgdist með
hverjum og einum þótt hópurinn
væri stór og hversu stolt hún
var af þeim. Svo var hún líka
skemmtileg amma sem hikaði
ekki við að taka þátt í glensi
með barnabörnunum.
Margrét og Marinó áttu sam-
leið í um 65 ár. Þau höfðu lagt
hornstein að þeirri fjölskyldu
sem ég eignaðist þegar ég
kynntist Einari mínum og okkur
Sirrý var tekið opnum örmum.
Hópurinn þeirra samanstóð af
sex systkinahópi á mismunandi
aldri, en milli þeirra ríkti kær-
leikur, gleði og vinátta. Fyrir
það er ég þakklát. Margrét og
Marinó áttu hamingjusama sam-
leið í um 65 ár en samrýndari
hjón hef ég ekki hitt þótt ólík
væru. Þau voru samstíga og
studdu hvort annað þótt þau
væru ekki alltaf sammála, en
það gerði lífið bara skemmti-
legra. Missir Margrétar var því
mikill þegar Marinó féll frá árið
2012 og ekki síður þegar tvö
elstu börnin hennar létust, Ein-
ar árið 2016 og Steinunn 2018.
Að leiðarlokum vil ég þakka
tengdamóður minni ánægjulega
samleið sem aldrei bar skugga
á. Ég bið henni góðrar heim-
komu til Sumarlandsins í faðm
þess sem hún elskaði mest.
Ólafía K. Kristjánsdóttir.
Elsku amma mín. Ég sit og
reyni að skrifa til þín en kem
fáu í orð. Söknuðurinn er mikill.
Minningarnar óteljandi. Allar
stundirnar þegar ég kom austur
til ykkar afa að sumri til. Þetta
var hápunktur ársins. Sjaldnast
var maður tilbúinn að fara og
tárin voru farin að renna áður
en maður var kominn niður
Heiðarveginn þegar kom að því
að fara suður. Þakklát er ég fyr-
ir eina og hálfa árið sem Bastían
langömmustrákurinn þinn fékk
að kynnast þér. Þú hringdir
minnst þrisvar í viku meðan ég
var ólétt til að heyra hvernig ég
hefði það og passa að ég væri
örugglega ekki að ofgera mér.
Fyrir ári ákvað ég að bruna
austur í nokkra daga til að
Bastían gæti loksins hitt lang-
ömmu Möggu í fyrsta skiptið.
Hann var svo heillaður og leið
vel í fanginu á þér þegar þú
faðmaðir hann að þér í fyrsta
skiptið, enda hvergi betra að
vera en í langömmufangi. Ég
mun geyma teppið vel sem þú
heklaðir fyrir hann og minna
hann daglega á hversu falleg og
góð þú varst. Í dag sakna ég
mikið að geta ekki hringt í þig
myndsímtölin sem pabbi tengdi
þig inn í þegar heimsfaraldurinn
skall á til að við gætum séð hvor
aðra. Ég hringdi í þig þegar
Bastían gerði eitthvað í fyrsta
skipti eða bara þegar við vorum
að borða eða leika. Það skipti
ekki máli. Okkur þótti bara gott
að hafa ömmu og langömmu
með. Þegar ég hóf störf í
Sunnuhlíð, hjúkrunarheimilinu
þar sem Örn heitinn bróðir þinn
dvaldi, þá hringdi ég í þig þegar
tækifæri gafst. Þið voruð svo
glöð að sjá hvort annað í mynd,
þótt mesta gleðin væri mín
megin að þessi stund ætti sér
stað. Dagarnir hafa verið
skrýtnir síðan þú tókst þinn síð-
asta andardrátt. Fyrir ári fylgdi
ég þér inn í herbergið þitt í
Hulduhlíð eftir fyrstu samveru-
stundina þar sem Bastían var
með. Í dag fylgi ég þér síðasta
spölinn í fangið á afa. Stund-
irnar verða ekki fleiri í bili en í
huganum lifa þær sterkt. Elsku
amma mín. Takk fyrir allt.
Elska þig alltaf.
Þín ömmustelpa,
Guðbjörg Arney
Marinósdóttir.
Margar af mínum allra bestu
minningum eru frá sumarfríum
hjá ömmu og afa á Reyðó,
berjamó, ísbíltúrar, nýbakað
bakkelsi, sundferðir, kjötsúpa,
lautarferðir, samvera með
ömmu og afa. Fyrir borgarbarn
var Reyðarfjörður ævintýraver-
öld þar sem allt aðrar reglur
giltu en annars staðar. Þar var
alltaf matmálstími þrátt fyrir að
sá á undan væri bara nýbúinn,
það mátti borða ís á hverjum
degi og það mátti fara í sund oft
á dag.
Við amma bjuggum hvor í
sínum landshlutanum alla tíð en
samband okkar var sterkt og
gott.
Sumarið 2013 var ég hjá
ömmu í tæpa 4 mánuði. Alla
morgna reif hún sig á fætur til
að drekka með mér morgunkaffi
áður en ég fór í vinnu. Þær
stundir voru dýrmætar - þótt ég
hafi stundum sleppt næstneðsta
þrepinu í stiganum sem brakaði
í til að vekja hana ekki. Það
virkaði þó aldrei, alltaf mætti
hún í morgunkaffið.
Þegar við amma vorum sam-
an í seinni tíð sátum við yfirleitt
með handavinnuna okkar og
ræddum saman um gamla tíma
og nýja. Þegar við hringdumst á
var yfirleitt fyrst rætt um veðr-
ið og svo hvað við værum að
gera í höndunum þann daginn.
Elsku amma, takk fyrir sam-
verustundirnar, samtölin og alla
handavinnuna.
Með söknuði og kveðju til
fólksins okkar í Sumarlandinu,
Margrét Soffía
Einarsdóttir.
Elsku amma Magga hefur
kvatt okkur. Það er sárt og enn
þá svo óraunverulegt. Amma
Magga var einstök kona. Hún
var glaðlynd, falleg, hjartahlý
og skemmtileg. Hún hafði mik-
inn húmor og svo innilegan hlát-
ur sem ég veit að margir eiga
eftir að sakna. Við fjölskyldan
vorum rík að eiga hana að.
Amma var ótrúlega hæfileika-
rík. Hún heklaði, prjónaði,
saumaði og fleira eins og ekkert
væri. Svo var ekkert sjálfsagð-
ara en að deila afrakstrinum
með fjölskyldunni og vinum.
Það hefur alltaf verið og verður
áfram gott að ylja sér í hlýjum
og fallegum ömmuvettlingum.
Amma var einnig ótrúlega flink
í eldhúsinu. Hún gerði að mínu
mati langbestu kjötsúpuna sem
var alltaf á boðstólum þegar
komið var á Heiðó eftir langa
bílferð að sunnan.
Ég er þakklát fyrir mynd-
símtölin sem við áttum síðast-
liðið ár. Það var dýrmætt að
geta séð ömmu reglulega og
spjallað um daginn og veginn,
yfirleitt um prjónaskap, veðrið,
skólann og vinnu. Ég veit að
amma var líka þakklát fyrir að
geta séð fólkið sitt fyrir sunnan
meira, enda sagði hún mér það í
hvert skipti þegar við kvödd-
umst.
Elsku amma Magga, hvíldu í
friði. Þín verður sárt saknað.
Kolfinna Gautadóttir.
Ég sit á tröppunum á Heið-
arvegi 12 þar sem ég hef iðulega
heimsótt ömmu Möggu en núna
rifja ég upp minningar um hana
til að hripa niður nokkur orð.
Ég var á leiðinni með mömmu í
heimsókn til hennar en lífið
hafði önnur plön og amma
kvaddi áður en við komumst á
leiðarenda. Ég fæ því að njóta
þess að vera á Reyðó lengur,
hitta fjölskylduna og fylgja
ömmu síðasta spölinn. Minning-
arnar eru óteljandi um ömmu,
bæði frá því ég var barn hjá
henni og afa á sumrin og í
seinni tíð skemmtileg hnyttin
samtöl og handavinna. Húmor-
inn hennar og stríðnin eru mér
minnisstæð og hversu vel til
höfð hún var alltaf.
Á Heiðarvegi var alltaf gott
að vera og amma sendi afa
ósjaldan að kaupa ís eða gotterí
handa mér og sjálf lumaði hún
að sjálfsögðu á mola.
Í seinni tíð heyrðumst við oft-
ast í síma og jafnvel þótt ég
hefði ekki látið heyra í mér
lengi þá vissi amma alltaf hvað
ég var að brasa því hún forvitn-
aðist um mig hjá mömmu, hún
vildi vita allt um fólkið sitt.
Minningarnar eru margar um
kærleiksríka ömmu mína og ég
mun alltaf minnast hennar af
hlýju og þakklæti.
Elfur Haraldsdóttir.
Elsku amma Magga er fallin
frá. Amma Magga með fallega
brosið og dillandi hláturinn.
Þakklæti og gleði er mér efst
í huga þegar ég hugsa til baka
til þess tíma þegar ég hitti hana
fyrst. Ég man sérstaklega vel
eftir því hvað mér leið vel á
Heiðarveginum þegar ég var lít-
il stelpa og hvernig mér var
strax tekið sem einni af barna-
börnunum þegar mamma og
Einar fóru að vera saman. Í
kringum ömmu Möggu var mikil
ást og gleði, mikið hlegið og
mikið borðað, ég lærði það ung
að árum að á Heiðarveginum
var ekki hægt að verða svöng.
Það breyttist ekki með árunum
og eiga allir fjölskyldumeðlimir
góðar minningar úr eldhúsinu á
Heiðarveginum.
Amma Magga var mikil
barnagæla og bar hún mikla
virðingu fyrir börnum og talaði
alltaf svo fallega við þau. Ég er
þakklát fyrir að báðir synir mín-
ir eiga góðar minningar með
langömmu sinni.
Takk fyrir allt, elsku amma
og langamma.
Sigríður Björk
og fjölskylda.
Það er sárt að kveðja en
minningarnar um ömmu Möggu
erum við þakklát fyrir að eiga.
Sumrin hjá ömmu og afa á
Reyðarfirði voru yndisleg, þar
sem stjanað var við okkur frá
morgni til kvölds. Okkur þótti
mest spennandi þegar við kom-
um þeim á óvart og mættum án
þess að gera boð á undan okkur.
Það voru morgunverðarhlað-
borð, bakkelsi í kaffinu og ísbílt-
úrar til Egilsstaða. Í seinni tíð
þegar ég kom austur var amma
oftar en ekki með kláran heitan
ávaxtagraut með rjóma, en hún
vissi að hann væri í miklu uppá-
haldi hjá mér. Fyrir heimför
vorum við svo vel nestuð og
stundum fylgdu amma og afi
okkur meira segja hluta af leið-
inni. Amma var mjög áhugasöm
um alla fjölskylduna sína og
væntumþykjan frá henni var
auðfundin. Samtölin milli ömmu
og afa voru skemmtileg en þau
voru miklir vinir og fyrirmyndir
fyrir okkur hin. Mér þykir ein-
staklega vænt um þegar við
heimsóttum ömmu á Hulduhlíð
með krakkana. Skírnir var sér-
lega ánægður með fyrsta brjóst-
sykurinn sem hann smakkaði,
sem langamma laumaði að hon-
um úr nammiskúffunni og minn-
ist hann oft á þá stund.
Amma var mikil listakona í
höndunum og eigum við sjöl,
sokka og vettlinga frá henni
sem halda á okkur yl ásamt fal-
legu jólaskrauti sem fer upp ár
hvert.
Hvíl í friði, elsku amma
Magga og takk fyrir allar góðu
stundirnar.
Arna Haraldsdóttir.
Óvænt en snöggt kemur kall-
ið svo hverfult er þetta líf. Ég
var fyrir skömmu búin að tala
við Möggu vinkonu í síma og
hún var kát og hress að vanda.
Við bjuggum hlið við hlið í 12
ár á Heiðarveginum á Reyðar-
firði, og oft var morgunkaffið
tekið og hin daglegu mál rædd.
Börnin okkar á svipuðum aldri.
Hún var okkur ógleymanleg
gönguferðin okkar á Þorláks-
messu, við vorum búnar í jóla-
stússinu og skemmtum okkur
vel. Við vorum líka seigar þegar
við fórum að læra á bíl, þótt
endingin hafi ekki verið löng þá
höfðum við allavega prófið.
Lífið er ekki alltaf dans á rós-
um. Sorgin helltist yfir Möggu,
hún missti manninn sinn og tvö
börnin sín en vann úr því með
sínu góða skapi. Svo skildi leiðir
þegar ég flutti suður en sam-
band okkar hélst alltaf. Við vor-
um hressar og kátar þegar við
hittumst þótt oft væri langt á
milli. Ég vil þakka Möggu fyrir
okkar kynni.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(höf. ók.)
Hugur minn er heima á
Reyðarfirði í dag, fjörðurinn og
fjöllin standa sem fánaberi milli
stranda.
Innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldu þinnar, mín elskulega
vinkona Magga.
Sofðu vært,
þín
Ólöf Sigríður
Björnsdóttir.
Elsku besta amma Magga
mín. Þrátt fyrir að hafa náð
háum aldri kom kallið snarlega,
óvænt og langt fyrir aldur fram
að mínu mati því ég trúði því
alltaf að amma yrði 110 ára. Ég
var svo lánsöm að alast upp með
ömmu og afa í næsta nágrenni
alla mína tíð og átti góð og inni-
leg samskipti við þau bæði.
Amma fylgdist alltaf með mér í
lífi og starfi og svo vel fylgdist
hún með að það hvarflaði að
mér að hún hefði fengið þjálfun
hjá leyniþjónustunni. Þegar ég
var lítil gerði ég oft mínar allra
bestu tilraunir til að læðast
fram hjá Heiðó og niður í bæ.
Ávallt hélt ég að mér hefði tek-
ist vel upp og nú ég væri slopp-
in við yfirheyrslu en yfirleitt
skjátlaðist mér hrapallega því
amma var mætt í gluggann og
spurði mig spjörunum úr, alltaf
með puttann á púlsinum og
væntumþykju að leiðarljósi. Það
var fastur punktur að koma við
á Heiðó eftir skólaslit og fara
yfir námsárangur vetrarins.
Amma talaði oft um eina skiptið
sem ég kom ekki við og var hún
fljót að átta sig á því að undir-
rituð hefði ekki verið sátt við
uppskeruna það árið.
Amma reyndist fjölskyldu
minni afar vel og passaði upp á
drengina mína. Tók á móti þeim
eftir skóla og sinnti þeim, alltaf
boðin og búin. Öll þorrablót sem
við hjónin fórum á kom amma
og gisti hjá strákunum mínum
og átti með þeim góða kvöld-
stund. Kom svo fram þegar ball-
inu var lokið og spurði frétta.
Maturinn hennar ömmu var allt-
af bestur og veislurnar sem hún
henti upp voru ógleymanlegar.
Mest af öllu elskaði ég jólin á
Heiðó. Heitt hangikjöt og kart-
öflumús með miklu smjöri, ís
með blönduðum ávöxtum og svo
flatmagað í sófanum fram eftir
degi. Amma var mikil hannyrða-
kona, málaði á tau og á leir,
prjónaði og heklaði eins og vél.
Eitt sinn bauð hún mér með sér
á prjónanámskeið þegar ég var
unglingur og það sem hún var
stolt af stelpunni sinni. Við átt-
um líka okkar syrpur í að mála
dúka og annað í þeim dúr. Í öll-
um okkar samtölum var spurt
„hvað eru með í höndunum“
sem þýddi „ertu ekki pottþétt
að prjóna eitthvað eða hekla“.
Eftir að afi lést styrktist vin-
skapur okkar ömmu enn meira.
Hún hringdi flest hádegi til að
bjóða mér í mat. Þegar ég var
ein heima með drengina mína
kom hún oftar en ekki til mín í
næturgistingu og við höfðum
það gott saman. Ef spáin var
vond gisti ég hjá henni og við
héldum hvor annarri selskap.
Þegar amma flutti á Hulduhlíð
og ég með mína fjölskyldu í
ömmuhús kom hún oft til okkar
um helgar, gisti og naut sín á
Heiðó með okkur. Við amma
áttum ýmislegt sameiginlegt líkt
og skósýki, félagslyndi, mögu-
lega þrjósku og gátum við hleg-
ið hátt yfir góðu svörtu gríni og
þá heyrðist í henni „þetta er nú
meiri andskotans vitleysan“.
Amma var drottning sem elsk-
aði föt, skó og glingur. Ég sagði
við hana fyrir mörgum árum að
hún væri dekurrassgat því afi
bar í hana föt og fínerí. Það
þótti henni mjög fyndið og vitn-
aði oft í að hún væri bara dek-
urrassgat eins og ég hafði sagt.
Amma var frábær, algjörlega
frábær og það vita þeir sem
þekktu hana. Með söknuð í
hjarta og þakklæti kveð ég
elsku ömmu Möggu mína.
Alma
Sigurbjörnsdóttir.
Margrét S.
Einarsdóttir
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512