Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Blaðsíða 77

Guttormur V. Þormar
A ferð með Lappa
- nú Sama
að var síðsumars 1947 að Sveinn á
Egilsstöðum hringdi í mig þeim
erindum hvort ég hefði tök á því að
fara með Lappa inn að Kringilsárrana.
Mun það að nokkru hafa ráðið að ég var
með traustan farkost, ársgamlan Willys
jeppa og var þá þegar nokkuð vanur á
ijöllum.
Eftir nokkrar viðræður féllst ég á að
fara þessa ferð.
Á þessurn tíma var það nokkuð í
umræðunni að fá Lappa til þess að ternja
hreindýrin eða „ganga við þau“ eins og það
var orðað.
Ferðalangurinn kom með Catalínu
flugvél til Seyðisfjarðar. Þó að ég biygðist
fljótt við var flugvélin komin og farin þegar
ég kom til Seyðisíjarðar og ég vissi ekkert
hvar manninn væri að hitta, fékk engar
leiðbeiningar þar að lútandi. Urðu af þessu
nokkrar vangaveltur á leiðinni.
En þegar ég er að nálgast bæinn sé ég
að mannfjöldi var saman kominn á torginu
framan við verslun Jóns G.
Ég stöðvaði jeppann og kannaði allar
aðstæður, hvað þama væri um að vera. Sá
ég brátt að í miðjum hópnum var rnaður
sem skar sig úr hvað klæðaburð snerti,
hefði trúlega fyn' á tímum heyrt undir það
sem kölluð vom litklæði. Mest bar þó á
höfuðfatinu sem var fyrirferðarmikið og
hárrautt með miklu kögri neðanúr, sem tók
út yfír aðra öxl.
Ég var nokkuð kunnugur á Seyðisfirði á
þessum ámm og hafði aldrei séð íbúa þar í
slíku skarti og hugði því að þarna væri
ferðalangurinn sem ég var að sækja, enda
reyndist svo rétt vera.
Ég sat nú þama í bílnum um stund og
beið átekta áður en ég „gerði innrás“ því ég
sá að aðkomumaður naut þess að vekja
athygli.
Nú var ferðinni haldið til Egilsstaða þar
sem þau Sveinn og frú Fanney tóku á móti
okkur til næturgistingar eins og um hafði
verið talað. Sveinn mun hafa átt
frumkvæðið að þessari ferð Lappans og að
koma honurn í samband við hreindýra-
leiðangur inn á Kringilsárrana undir stjóm
Helga Valtýssonar rithöfundar og hins
mikla áhugamanns um hreindýr og allt er
þau varðar.
Helgi ritaði m.a. bókina „Á hreindýra-
slóðum“ sem gefín var út árið 1945.
Fleirum en Seyðfirðingum lék forvitni á
að vita eitthvað um þennan sérstæða búning
og man ég að Fanney spurði hann hvort
þetta væri þeirra „nationaldragt“ og kvað
hann svo vera.
75