Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Qupperneq 79

Á ferð með Lappa - nú Sama
A heindýraveiðum. Fr.v. Hermann Agústsson firá Langhúsum, Friðrik
Stefánsson á Hóli, Jónas Jónsson á Þuríðarstöðum og Torfi Guðlaugsson frá
Akureyri. Ljósmyndari: Eðvarð Sigurgeirsson. Eigandi mvndar: Ljósmynda-
safin Austurlands.
Þegar upp á heið-
ina var komið vorum
við á algjörri vegleysu
en hins vegar slóðir út
og suður og í hringi.
Umhverfís- og nátt-
úruvemd vom þá lítt
þekkt hugtök í
íslensku máli. Við
tókum því þá ákvörð-
un að fara bara „okkar
götur“. Hann settst
því með kortið á
hnjánum og hvessti
fránum sjónum yfir
víðáttu öræfanna og
víðfræg fjöllin allt um
kring.
Hann virtist ótrú-
lega útsjónasamur á
bestu leið. Ekki var
það að ástæðulausu
að þeir Brúarmenn vöruðu okkur við
Múlanum enda hafði hann reynst erfiður
hertmkk, sem skömmu áður hafði verið þar
á ferð og gjörsamlega snúið við yfirborðinu
á stóm svæði í mesta brattanum.
Ferðin að Laugavöllum gekk hægt og
án vemlegra tafa. Þar dvöldum við um
stund og nutum bæði veðurblíðu og
fegurðar dalsins sem er 540 m yfir sjó en
jafnframt leiftraði hannsaga liðins tíma um
hugann meðan ferðalangurinn virti fyrir sér
hálffallnar bæjaiTÚstirnar og ekki hvað síst
heita vatnið sem þarna rennur og var fyrir
honum sem eitt af undmm veraldar.
Með þessar minningar lögðum við upp í
síðasta áfangann að Kringilsá.
Litlar hindranir vom á þeirri leið nema
Sauðáin sem mátti ekki meiri vera, en við
virtumst koma að henni á nokkuð góðum
stað.
Hún fellur í Jökulsá nokkm neðar en
Kringilsá. Þessar tvær ár hafa skipst á um
vatnaflutninginn gegnum tíðina og hefur
Kringilsá verið í aðalhlutverkinu um langa
hríð.
Nú þegar við nálguðumst hana sáum við
fellt hreindýr yfir á flóanum handan árinnar.
Þetta varð mér mikill léttir því nú vissi ég
að ferðafélaginn kæmist örugglega til
manna, dýrsins yrði vitjað fyrir kvöldið og
tjáði ég honum það.
Það næsta var að meta ána. Við sáum
fljótt að lengra var ekki farið á jeppanum
enda held ég að það hafi aldrei komið til
greina í upphafi ferðar.
Langt var frá að mér litist á þetta
ferðalag, að hann yrði kannske blautur upp
í mitti og legðist þannig til svefns um
kvöldið. Hann taldi að „nationaldragtin“
væri vatnsheld. Ekki bar ég sama traust til
77