Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Síða 103

Framnes við Reyðarfjörð
Séð heim til Framness og út Reyðarfjörð. Eigandi myndar: Ólöf Elín Gísladóttir.
vildi koma í veg fyrir að lokast inni með
bílinn heima í hlaði og komast ekki til
vinnu var eins gott að fylgjast með veður-
fréttum, taka enga áhættu og skilja bilinn
eftir uppi við aðalveginn.
Ástand íbúðarhússins reyndist lélegra en
við fyrstu sýn. Múrhúð á vesturvegg þess
var farin að gefa sig og gamla þakið var
orðið ryðgað og óþétt. Leki kom fram við
reykháfínn í miklum vatnsveðrum og varð
af því nokkur skaði. En það er eins og það
neikvæða gleymist fúrðufljótt.
Af ræktarmálunum er það að frétta að
verktaki sem vann að nýjum vegi milli
Sómastaða og Reyðarfjarðar á árunum
2001-2003, reif upp þessar 300 víðiplöntur
og fleygði þeim út í veður og vind. Nokkrar
lúpínur neituðu að deyja. Broddfururnar
berjast fyrir lífi sínu, naktar að norðanverðu
en tóra, örþreyttar á næðingnum. Skrúð-
garðurinn minn verður horfinn innan fárra
ára.
Framnes var tekið eignamámi og komist
að samkomulagi við ríkið samkvæmt kaup-
samningi dags. 9. júlí 2004 en í honum voru
ákvæði um afhendingu eignar 15.
september 2006.
Við voram oft spurð hvort við hefðum
ekki stórgrætt á þessari sölu. Því er til að
svara að það era engar bætur greiddar við
slíkt eignamám sem byggir á „almanna-
heillum,“ heldur var byggt á mati úttektar-
manna frá landbúnaðarráðuneytinu og hér
var ekki feitan gölt að flá.
Við söknum Framness, söknum Eyrar-
fjalls og Eyrarmannsins sem ber við himin
og allra íjallanna sunnan fjarðarins. Við
söknum Snæfuglsins, Mjóeyrar sem við
kölluðum langatanga en þangað fóram við
um Jónsmessuna ár hvert til að huga að
æðar- og kriuvarpi. í þessum gönguferðum
vora bæði köttur og hundur með í för.
Kollumar leyfðu hundinum að skoða sig en
þegar kötturinn birtist var þeim nóg boðið
og flýðu. Héldu hugsanlega að hann væri
minkur.Við söknum hinna tignarlegu fjalla,
Teigagerðistinds og Sómastaðatinds og
aðalbláberjabrekknanna neðan í hömrunum
ofan við veg.
101