Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2007, Qupperneq 106

Múlaþing
Grjótsætið góða gert af náttúrunnar hendi. Eigandi myndar: Ólöf EUn Gísladóttir.
skólann. Þetta vandist fljótlega en á þessum
árum var mér mjög hætt við blóðnösum og
þurfti ég því ávallt að hafa með mér
grisjupoka í töskunni minni til að grípa til
sem ég þurfti ansi oft á þessari leið.
Stundum man ég að blóðnasimar vom það
miklar að ég varð að þvo pokann í lækjum
á leiðinni. Skólinn á Flateyri var haldinn í
stofu hjónanna þar, þeirra Sigurborgar og
Guðmundar sem þar bjuggu ásamt fjöl-
skyldu sinni.
Heimilishaldið á Framnesi var mjög
friðsælt og gott. Foreldrar mínir áttu mikið
af góðum vinum og kunningjum á
ijörðunum í kring og uppi á Héraði og vom
það margir sem þau höfðu kynnst er þau
vom á Eiðum, hann sem kennari og hún
starfandi í matarfélagi skólans. Oft var því
gestkvæmt á Framnesi.
Þar komu við bílstjórar K.H.B. og fengu
kaffi og meðlæti og jafnvel mat ef svo bar
við á leið sinni út á Eskiíjörð eða á leiðinni
til baka. Einnig kom fyrir ef laus sæti voru
í þessum bílum að heimilisfólk í Framnesi
fengi far út á Eskiijörð eftir því sem sæti
leyfðu og var það góður rúntur þess tírna.
Mikill vinskapur varð á milli móður
minnar og Guðrúnar Beck á Sómastöðum
eða Gunnu eins og hún var kölluð. Þær vom
mjög hlátunnildar og grínaktugar konur, en
ábyrgðarmiklar þó. Skapaðist því mikill
samgangur á milli bæjanna enda stutt á
milli.
Það var yndislega notalegt fyrir mig að
eiga þarna athvarf ef eitthvað bjátaði á á
leið minni til eða frá skóla. Einnig skapaðist
kunningsskapur við fólkið á hinum
bæjunum og Jón á Gerði (Sómastaðagerði),
eins og hann var kallaður, kom oft í
Framnes til að spjalla við foreldra mína.
Eitt skipti er mér minnisstætt er hann
kom gagngert í Framnes til að spyrja móður
mína til hvers Þorsteinn kaupfélagsstjóri
væri að fara út á Eskiijörð en hann hafði séð
bílinn hans fara úteftir. „Hvernig í
ósköpunum á ég að vita það,“ spurði móðir
min. Þá kom þetta frábæra svar frá honum:
„Þú hefur simann!“
Enginn sími var á þessum árum í
sveitinni nema á Framnesi. Faðir minn fékk
þennan síma aðeins vegna þess að hann var
tollvörður og ef skip komu á einhverja höfn
104