Heilsuvernd - 01.09.1953, Blaðsíða 8

68
HEILSUVERND
læknum fornaldar. Og þó að sumir læknar kalli hana öfga-
stefnu, er ekki svo um alla.
Þannig var það árið 1892, að mig minnir, að ungur dansk-
ur læknir gjörðist yfirlæknir í allstóru héraðssjúkrahúsi.
Hann tók upp ný og óvenjuleg vinnubrögð við lækningu
sjúkdóma. Hann fékk sér garðland og ræktaði þar jarðar-
ber og allskonar matjurtir handa sjúklingum sínum. Hins-
vegar notaði hann lítið af lyfjum. Honum var ljóst, að flest
lyf eru gagnlaus og auk þess beinlínis skaðleg. I stað þeirra
gaf hann sjúklingum sínum oft, til þess að fróa þá og sefja,
vatn, blandað meinlausum bragð- og litarefnum og stund-
um blandað kolsýru, til þess að fá í það ólgu. Og það fór mik-
ið orð af honum sem meðalalækni! Á hinn bóginn var hann í
litlum metum hjá stéttarbræðrum sínum, sem gerðu tilraun
til að bola honum frá sjúkrahúsinu. Hann spurði: Hvers-
vegna? Til þess að sjúkrahúsið fái betra orð á sig, var svar-
að. Er það dánartalan, sem er of há?, spurði Hindhede, því
að þetta var hann (um dr. Mikkel Hindhede og starf hans
hefi ég ritað í 4. h. 1950 og 1. h. 1951). En eftir allmargra
ára starf var dánartalan í sjúkrahúsi Hindhedes fjórfalt
lægri en í öðrum sambærilegum sjúkráhúsum. Og svo vildi
til, að lyfjaeyðsla þar var einnig fjórfalit minni en annars-
staðar. Hindhede hlaut maklegt lof í stað þess að vera
rekinn.
Dr. Hindhede gerði aldrei botnlangaskurði og missti
aldrei sjúkling úr botnlangabólgu. Þegar hann lét af störf-
um sem yfirlæknir, tók við duglegur skurðlæknir. Þegar
á fyrsta ári missti hann 4 sjúklinga úr botnlangabólgu. Að-
ferð dr. Hindhedes var kennd við prófessor With og var
fólgin í algerðri sveltu, hreyfingarleysi, heitum bökstrum
og dálitlu af ópíum. I sjúkrahúsi einu vestanhafs var sama
aðferð notuð með þeim árangri, að af 500 botnlangasjúkl-
ingum lifðu allir, og lítur þó út fyrir, að í allmörgum þeirra
hafi botnlanginn verið sprunginn.
Allir sjúkdómar stafa af orsökum, sem unnt er að koma
í veg fyrir. Maðurinn hefir þróazt frá einfrumungs lífveru